Johan en Ine
... wat ons bezig houdt, verbaast en blij verrast, wat we doen en misschien ook wat we laten ...
29 maart 2024
28 maart 2024
27 maart 2024
10 van 10 : Bristol - Londen - Brussel - Thuis
26 maart 2024
Dag 9/10: Bristol
We hadden de avond voordien nog wat zitten zoeken naar waar het toeristisch infokantoor van Bristol zich bevond, maar hadden vooral ontdekt dat die zoektocht al door velen was gedaan... en we concludeerden dat Bristol besloten heeft om enkel online toeristische informatie te verschaffen. Op zich geen probleem, een kaartje dat je kan vasthouden, is praktischer maar allé, maar dan moet die website wel goed en praktisch zijn... en die website van Bristol is niet goed... erg slecht eigenlijk!
Enfin, na ons ontbijt vertrokken we op zaterdag 16 maart vanuit Moxy Bristol richting het oude centrum van Bristol. Op ons slecht plannetje dat we in het hotel gevonden hadden, hadden we, met hulp van Google voor bezienswaardigheden, een route getekend. Om vanuit ons hotel naar het oude centrum te geraken, konden we ofwel door twee winkelcentra ofwel daarlangs. We liepen er langs. Dit ging sneller dan door die winkelcentra waar best al veel mensen rondliepen, ondanks het vrij vroege uur. Waar nog niet veel te zien en te doen was, was in de St Nicholas Markets. Dit zijn enkele markthallen waar allemaal kleine winkeltjes en eetstandjes in liggen. Omdat we dit wel steeds leuk vinden, besloten we 's middags terug te gaan.
Dwars doorheen Queen Square, een strak georgiaans stadspark, liepen we verder naar de dokken en haven van Bristol.Bristol ontstond overigens waar de rivier de Avon tussen rotsen versmalt, alvorens uit te monden in de Severn en het kanaal van Bristol. Hierna is de Keltische Zee bereikbaar.
Door de getijdenwerking van de Avon was er in de middeleeuwse haven tot twaalf meter verschil tussen eb en vloed, zodat dagelijks de bodem bloot kwam te liggen en schepen op de zachte modder neerzonken, tot het water ze weer optilde. Ondanks deze ongunstige situatie werd de stad in de 15e eeuw de belangrijkste Engelse haven na Londen. De haven was eeuwenlang van groot belang voor de Engelsen en hun handel... en helaas ook van belang in de slavenhandel, in het bekeren van de Engelsen, maar ook richting de rest van de wereld enz.
In de haven liggen oude schepen, oude treinsporen met oude treinen en -wagons, er is ook een museum. We waren al een heel eind aan het wandelen langs de oever van de Avon toen we besloten om niet 'gewoon' terug te lopen om via de brug, waar we de rivier overgestoken hadden, de Avon terug over te steken. We namen het voetveertje naar de overkant. We kwamen zo al snel aan Bristol Aquarium. We waren de middag voordien daar ook aan het zoeken geweest naar het infocentrum, daar waar de pijltjes ineens 'ophielden'. We besloten, nu het Aquarium wel open was, daar te gaan vragen waar het infocenter was... en daar wisten ze het óók niet eens! Maaaaaar er lagen daar wel stadsplannetjes! We hadden er dus toch nog eentje gevonden! dusss was het koffietijd!
Een stukje verder, maar veel gemakkelijker te vinden en zien, zagen we een volgend 'kunstwerk' van Banksy : "Well Hung Lover", een graffiti-werk van een overspelige echtgenote, haar man en haar minnaar die aan de vensterbank hangt. Spijtig genoeg is er met een paintballgeweer naar geschoten.
We 'klommen' één van de heuvels van Bristol op en passeerden nog maar eens een kerk en Cabot Tower... waar we niet helemaal voor naar boven liepen ;-) Op een nabijgelegen heuvel gingen we het Bristol Museum & Art Gallery binnen om te vragen waar hun Banksy stond... en die stond gewoon in de inkomhal: "Paint Pot Angel" (verfpot-engel). Verder wandelden we nog langs heel wat street art... We vinden dat zeker niet altijd mooi, maar we vinden het wel steeds interessant en er zijn écht kunstwerkjes bij!
Terwijl Ine een chai latte ging drinken, zocht Johan wat platen uit in een muziekwinkel. En ondertussen waren we ook weer terug bij St Nicholas Markets, waar nu wel alles open was en het bij de eetstalletjes zelfs erg druk was. Ook hier bezocht Johan twee platenzaken: Bristol is immers ook een goede locatie voor reggaemuziek.
We zagen ook een betoging tegen de oorlog in Palestina langskomen. Doordat deze in stilte verliep, op trage tromslagen na, en door wát er getoond werd, waren we beiden serieus onder de indruk.
Na een late lunch bezochten we nog een andere hal van de St Nicholas Markets, waar we een mooie olifant van touw vonden... en zo had Ine ook een souvenier. Nadien kuierden we nog wat rond en gingen we uiteindelijk terug naar ons hotel.
's Avonds gingen we eten bij Pieminister, een soort keten met erg veel soorten pasteitjes, traditionele en minder traditionele... én met "sticky toffee pudding with custard" op de menukaart!Nadien gingen we nog op zoek naar een andere Banksy, maar die was spijtig genoeg overspoten... wat eigenlijk heiligschennis is: voor Banksy's werk heeft normaal gezien iedere street art artiest respect, maar deze dus niet...
Johan trok na tienen nog naar een muziekzaal. Hij ging er nog naar een optreden van enkele reggaezangeressen (filmpje)... Johan zag er vroeg op de avond de vreemdste mensen, maar tegen dat de optredens begonnen, kwam het "gewone" reggaevolk ook langs, zei Johan.
We vonden Bristol zeker interessant, maar we hadden ons er véél meer van voorgesteld... We hadden ons voorgesteld dat er een bepaalde sfeer zou hangen, zoals in Londen, dat het een bruisende en diverse stad zou zijn, waar we nog wel eens vaker naar terug zouden willen gaan... maar dat is dus niet het geval... ach ja, verwachtingen kunnen tegenvallen.
25 maart 2024
24 maart 2024
Bath & Bristol
Op vrijdag 15 maart reden we al vóór 9 uur bij Bluebell Cabin weg met weer al onze spullen in onze rode Clio. Het was opnieuw een regenachtige ochtend.
Onze bestemming lag op anderhalf uur rijden van Badsey, ons vertrekpunt. We reden naar Bath, in het westen van de Cotswolds.
Zoals we meestal doen bij een stedentocht wandelden we eerst naar een informatiepunt voor een stadsplannetje en gaan dan koffie drinken en een route uitstippelen... en wat aten we superlekker gebak met pudding bij het zaakje dat we uitkozen!
Bath is gebouwd in een natuurlijk soort amfitheater, omgeven door heuvels. Dat betekende dat we sowieso moesten stijgen en dalen.
We wandelden langs de huidige thermische baden van Bath, een lelijk modern/futuristisch gebouw. En neen, we gingen er niet "badderen". We vinden warme bronnen in hun natuurlijke omgeving fijn om in te kruipen. Dit deden we al meermaals, namelijk op IJsland, in Canada, Ethiopië, Italië, Turkije en Hongarije. We gingen ookal naar van die moderne baden/spa's, maar dat is niks voor ons: dat zijn eigenlijk gewone zwembaden met water van een warme bron... dat is niet hetzelfde als zicht op zee of waterval, in een warme beek zitten of tussen het gras, bergen en stoompluimen... Hierbij heb je wat te zíen, in zo'n zwembad niet.
Al in de 9e eeuw voor Christus werd het warme water uit Bath gebruikt voor lichamelijke aandoeningen. Daarvoor al, zelfs in de IJzertijd, waren de bronnen gekend. Toen brachten ze er offers (of men weet waarvoor konden we niet direct terugvinden). In de Romeinse tijd, waarbij baden bij het sociale leven hoorde, werd er veel gebruik van gemaakt en werden er gebouwen voor en rond gebouwd. Zo ontstond er een stad... de stad Bath, die zijn naam er ook aan dankt.
Het is niet helemaal duidelijk waarvan en van hoe ver het water precies komt. Wat zeker is dat het vanuit de Mendip heuvels komt, zo'n 50 km ten zuiden van Bath en van zo'n 2.500 meter diep. Op drie plaatsen in het stadscentrum komt het water naar boven. Als het water aan de oppervlakte komt is het zo'n 45°C.
Over het water wordt gezegd dat het helende krachten heeft. Zoals vele warme bronnen is het de warme en de minerale samenstelling van het water goed voor huid- en reumatische aandoeningen. Hier zouden een dip in dit water ook gezorgd hebben voor het oplossen van vruchtbaarheidsproblemen en aambeien.
De warme bron in de regio van Bath is overigens de enige in heel Groot-Brittanië. Er zijn wel nog vijf natuurlijke koudwaterbronnen, tenminste kouder dan 30°C.
23 maart 2024
Dag 7 van 10
22 maart 2024
Autoroutes 4 & 5
Voor woensdag 13 maart '24 was er voor de Cotswolds droog maar erg bewolkt weer voorspeld en zo'n 13 à 14 °C. Toch gingen we niet wandelen: na de regendag van de dag voordien zouden de wandelpaden er zeker niet beter op geworden zijn, dus dat zou weer één en al modder, slijk en water zijn... mogelijk nog erger dan 's maandags... en daar hadden we geen zin in. We kozen daarom twee autoroutes uit onze Rough Guides Staycations, Cotswolds uit. Eerst gingen we route 5 en dan 4 doen, allé, hetgeen ons ervan interesseerde en in de volgorde die voor ons het logischste was vanuit (en naar) onze Bluebell Cabin.
We startten onze autoroute in Stanton, op een kwartiertje rijden. We parkeerden net buiten het schattige dorpje. We wandelden er wat rond en bezochten de "Church of St. Michael & All Angels". Dit is een kerkje maar werd bij de laatste restoratie ook een herdenkingsmonument voor de gesneuvelden van Wereldoorlog I. De oorspronkelijke kerk werd er in 1608 al gezet en in 1839 al eens voorzien van zijn kalkstenen uiterlijk.21 maart 2024
Ondertussen
20 maart 2024
Oxford
Op 12 maart '24, Johans 51e verjaardag, werd voor Engeland veel regen voorspeld. We besloten daarom om een stadsbezoek te doen... en zo reden we naar Oxford. Deze stad ligt in het oosten van de Cotswolds... en die voorspelde regen viel er ook echt...
Na een bezoek aan het toeristisch infokantoor om een een stadskaartje te halen, stippelden we een route uit in een koffiebar. Deze koffiebar was voor Ine enigsinds een teleurstelling: er was geen toog waarin alles uitgestald lag, maar alles moest op computerschermen, aan de hand van foto's, besteld worden... en Ine haar flapjack met chocola en cocos viel wel erg klein uit. Gelukkig was er Johan om haar een stukje van zijn bakewelltaart te geven.
Een eerste erg interessante plek was het Christ Church College. Doordat het even stopte met regenen, konden we er ook eens goed rondkijken... tenminste op de gratis toegankelijke plaatsen, die er bij dit college veel waren omdat dit college niet tussen de rest van de stad gepropt ligt, maar veel open ruimte heeft voor een boerderij, weien en dergelijke. We zijn in geen enkel gebouw in Oxford binnen geweest. We wilden namelijk geen tientallen ponden per gebouw betalen om eens rond te gaan neuzen in de, vooral toch, toegankelijke kerkgebouwen... die afzetters en uitbuiters hebben geld genoeg! en daarnaast planden we ook maar één dag in Oxford en hadden we dus niet genoeg tijd voor een zeer grondig bezoek aan al die colleges van de Universiteit van Oxford en alle andere gebouwen en bezienswaardigheden van de stad.
19 maart 2024
Afgelopen maandag 11 maart
Na een goede eerste nacht in Bluebell Cabin reden we op 11 maart jl. 's ochtends naar Chipping Norton, op 35 km vanuit Badsey. We gingen er twee routes combineren: een wandelroute en nadien een autoroute. De routes vonden we in twee gidsen die we het weekend voordien gekocht hadden: Rough Guide Staycations, Cotswolds & AA, 50 Walks in the Cotswolds.
We kozen wandeling 22 "Chipping Norton and the Rollright Stones" uit vanwege de route door een natuurlijke omgeving en, halverwege ongeveer, de steenformaties uit de neolithische periode en bronstijd... een link met vorige vakanties.De wandeling startte net buiten het centrum van Chipping Norton. Al snel werd duidelijk dat het een modderige wandeling zou worden... dat kon ook niet anders aangezien het sowieso nat is in de winter, maar omdat het ook erg veel geregend had, had de eigenares van onze Cabin gezegd. Het regende die maandag in ieder geval niet.Na over enkele vettige paden gelopen te hebben en verschillende natte weilanden overgestoken te hebben, besloten we dat het beter was dat Ine, langs de openbare weg, terug naar Chipping Norton zou wandelen. Johan wandelde de wandelroute wel verder. We spraken af aan de Rollright Stones, waar Johan te voet en Ine met de auto zou geraken.
"In het echt" zijn het ceremoniële stenen die op verschillende momenten geplaatst werden:
- 3800-3000 voor Chr.: Graftombe The Whispering Knights;
- 2500-2000 voor Chr. : Steencirkel The King's Men &
- 1800-1500 voor Chr. : de Kingstone.
18 maart 2024
naar de Cotswolds
16 maart 2024
20:23 uur (GMT)
Dag 2: naar het trouwfeest van Phil en Ed
Onze eindbestemming van de dag was Lincoln, maar onderweg stopten we voor lunch en voor een stadsbezoek aan Peterborough. In Peterborough was, wat we wisten, op de kathedraal na, niet veel te zien, maar het was even een aangename afwisseling van het rijden.
Die kathedraal was meteen wel de moeite van het bezoek. We hebben het nogal voor de plafonds van oude gebouwen. Vaak zijn die van mooi beschilderd hout. En deze kathedraal had een paar fraai beschilderde plafonds!
Catharina van Aragon, de eerste vrouw van Henry VIII, ligt er begraven. Dit is de dame waarom Henry VIII afstand deed van de paus… en de Anglicaanse kerk ontstond: deze echtgenote had Henry geen erfgenaam “geschonken” waardoor hij met een andere vrouw wilde/ging trouwen… en dat kon niet van de Rooms Katholieke Kerk.
In de namiddag kwamen we dan in Lincoln aan. De zon scheen toen volop en de hemel was fel blauw… alleen blies er een koud, soms best stevig, windje… maar we vonden toch dat we op een terras moesten gaan zitten. Bij ons bezoek aan Lincoln in juni 2023 hadden we deze hotelkamer, voor deze 9e maart, al geboekt. Net als toen overnachtten we dus in Tower Hotel.
Voordat we de stad introkken, maakten we ons klaar om naar het trouwfeest van Phil en Ed(wina) te gaan. We wisten dat er enkel wat hapjes op het feest zouden zijn, dus gingen we eerst nog uiteten.
We waren uitgenodigd voor “the wedding reception”. Deze was van half 7 tot 1 uur. Dat er een eindtijd gesteld wordt, is typisch Engels: horeca mag daar gewoonweg niet (zomaar) langer openblijven. Bij het binnenkomen, stond Ed de gasten te ontvangen. Phil was, typisch, al in gesprek geraakt met wat mensen. We gaven onze beeldjes, in hun beeltenis, van Stoneman af… en dat verraste en plezierde hun. Zoals we verwacht hadden, was de drank betalend… anders dan bij ons, maar we waren dan ook op een Engels trouwfeest.
Omdat er op de favoriete muziek van Phil en Ed, Ska en Rockabilly uit de jaren ’50-’60, stevig gedanst wordt, was er een echte dansvloer. Deze werd op z’n glijmogelijkheden getest door menigeen. Op een gegeven moment leek het ook of er talk op gegooid was… om de voetjes nog vlotter te laten glijden op de muziek… Ja, serieuze zaken, hoor… maar Phil, Ed en hun vrienden zijn dan ook, qua muziekstijl (en kleding), een beetje blijven hangen in de ‘goede oude tijd’.
We hebben drie filmpjes met ska, rockabilly en ‘gewone’ muziek uit de ’60’er jaren overgehouden: filmpje 1, filmpje 2 en filmpje 3.
Een openingsdans van het bruidspaar is blijkbaar ook traditie op een Engels trouwfeest… niet alles hoeft anders te zijn…
De ‘hapjes’ bleken in papier verpakte restjes van de bruidstaart en frietjes, bacon en een zacht broodje… da’s dus weer anders dan “bij ons”.
We hebben ons zeker vermaakt op het feest. De zatte toestanden en de overjaarse-puber-outfits pasten blijkbaar niet op een trouwfeest… al werd er meer dan stevig gedronken.
Tower Hotel ligt óp de heuvel, de zaak waar het feest was, beneden… we moesten dus nog aardig klimmen op die ‘Steep Hill’ (steile heuvel, zoals hij ook echt heet)… Gelukkig herinnerden we ons van in juni dat we er best niet te snel aan begonnen… en dat maakte dat we zonder stoppen boven geraakten!