Kruja, Tirana, Wenen, Brussel en weer thuis (9/9)

Zondag 29 juni '25 zaten we om half 9, laat voor ons doen tijdens onze vakanties, op ons ontbijt te wachten. Het waaide nog steeds flink wat het zelfs wat frisjes maakte. We kregen weer een lekker en erg uitgebreid ontbijt met groenten, witte kazen, gefrituurde deegrolletjes, watermeloen en eitjes... maar we waren beleefd: alles was op ;-)

Nadat we het weinige dat we bijhadden, samengepakt hadden, checkten we uit bij ons guesthouse en gingen we naar beneden, naar onze auto. Daar maakten we onze koffers alvast in orde om later op de ochtend naar de luchthaven te rijden en trokken we terug de berg op op Krujë verder te verkennen.

Vroeger, rond de Romeinse tijd, was het gebied bij Krujë de thuisbasis van de zogenoemde "Albani". Deze oude Balkanstam veranderde het gebied in een van de belangrijkste steden van die tijd. Later, tijdens de Middeleeuwen, werd het zelfs de eerste hoofdstad van de 'Albanese staat'.

Het Kasteel van Krujë staat op een heuvel van 608 meter. We wandelden er weer via het voetgangerspad heen en gingen via het gerestaureerd poortgebouw binnen. 

Vanuit het poortgebouw liepen we tegen de ruïne van een moskee uit het Ottomaanse tijdperk. De moskee heet Sultan Mehmet Fatih-moskee, genoemd naar de man die uiteindelijk het kasteel wist te veroveren...

...maar degene die deze sultan steeds wist buiten te houden was... inderdaad Skanderbeg. Skanderbeg hield de Ottomanen succesvol tegen bij hun poging Europa verder te veroveren en belette hun gedurende 35 jaar Albanië in te nemen tijdens de Albanees-Ottomaanse Oorlog. De Burcht van Krujë werd succesvol verdedigd tijdens drie Ottomaanse belegeringen (1450, 1466 en 1467) en dat met garnizoenen van maar 2.000 tot 3.000 man. Maar uiteindelijk capituleerden de Albanese strijdkrachten in 1470, kort na het overlijden van Skanderbeg...

We gingen niet naar het museum in het gerestaureerde hoofdgebouw. Dat hoefde van ons niet persé. De wind was wat gaan liggen en op een bankje zitten, vonden we ook wel fijn op dat moment.

We wandelden ook een stukje door de oude bazaar van Krujë waar nog niet veel zaakjes open waren, zo op zondagochtend. Deze oude bazaar is een smal keienstraatje met allemaal kleine winkeltjes. Het stamt uit de 17e eeuw, maar al vanaf de 12e eeuw was Krujë een tussenstop voor karavanen op weg naar het noorden. Op een informatiebord in dat straatje lazen we dat, in de hoogtijd van het kasteel, de oude bazaar 200 winkeltjes telde... en waarschijnlijk verkochten ze toen ook al nutteloos spul ;-)

Op weg uit de nieuwe stad Krujë stonden we vrij lang aan te schuiven. Zondagochtend was blijkbaar de tijd dat de inwoners hun auto namen en naar het stadscentrum reden... maar we waren op tijd vertrokken, dus we maakten ons geen zorgen.

Het was 20 km rijden tot aan de luchthaven. Dat zou een klein uurtje rijden zijn, met ook nog een tankbeurt onderweg. We waren netjes op tijd, met een volle tank, zonder een nieuw krasje of deukje in de C5 suv en 857 km meer op de kilometerteller.

In de vertrekhal moesten we nog wachten totdat we konden gaan inchecken... en spijtig genoeg moesten we, met onze slimme nieuwe paspoorten, langs de zelfscans in plaats van langs de loketten... dus konden we niet om een stempel in dat paspoort vragen... ach ja...

We hadden onze eerste vlucht, van Tirana naar Wenen, om 15:00 uur. Hiervan zei de piloot dat we maar een uur en vijf minuten zouden moeten vliegen in plaats van de geplande anderhalf...

...maar de vlucht vertrok te laat en vloog langer dan hetgeen de piloot zei. Vlak voor we konden uitstappen, kregen we te horen dat degenen met een aansluitende vlucht naar Amsterdam, Brussel en Parijs niet op de bussen mochten stappen, maar naar de persoon met het fluo vestje naast de vliegtuigtrap moesten gaan... wij dus...

Omdat Albanië geen "Schengen-land" is, moesten we, eerst van de tarmac af, dan langs de douane, dan langs de security en pas dan konden we naar ons volgend vliegtuig gaan. Samen met vijf mensen voor de vlucht naar Amsterdam, die nog eerder dan die van Brussel vertrok, werden we in een klein busje gestopt en reden we naar een zijingang naar de douane. Daar kregen we voorrang voor de paspoortcontrole. Van daaruit werden we in een aparte ruimte naar een securitypost geloodst. Natuurlijk waren het de Nederlanders die de boel ophielden... Eentje snapte blijkbaar niet eens dat er haast bij was... We ploften terug in het busje en racete naar het vliegtuig naar Amsterdam. Daar waren de laatste mensen de trap naar het vliegtuig aan het opgaan... en dan door naar het vliegtuig naar Brussel. Dat stond aan een gate. Ook hier werden we via een zij-ingang de 'slurf' ingestuurd... 

We hadden het gehaald! Het was 17:15 uur. Onze vlucht stond gepland om op 17:25u te vertrekken... bôhhhh, zo close was het nog nooit!

We waren overigens nog niet eens de allerlaatsten die dat vliegtuig opstapten!? En vlak voor ons stapten het Belgische beloften zwemteam de vlucht op. Zij kwamen van het EK Zwemmen U23 in Slovakije waar ze vijf medailles wonnen... dat betekende dat er mensen met bloemen en spandoeken in de aankomsthal stonden... maar niets hield ons tegen om meteen richting de Quick te gaan!

En dat was weer een einde van een mooie reis!