In het Troödos-gebergte (3)

Tijdens onze derde dag in Grieks-Cyprus, zaterdag 30-11-'25, werd het mooi rustig en zonnig weer, maar bleef het maar 11°C in de bergen van het Troödosgebergte... het werd een i-de-ale dag om onze geplande wandeldag te houden.

Vanuit onze 'thuisbasis' Platres was het een kwartiertje bergop rijden tot aan de start van onze wandeling, in het Troödos National Forest Park. We hadden het "Artemis Nature Trail" uitgekozen. Dit wordt één van de mooiste wandelroutes van het eiland genoemd en is niet al te moeilijk waardoor ook Ine vlot mee kon wandelen. De wandeling is een 7 à 8-tal kilometer lang en loopt over de flanken van de Olympos, de hoogste berg van Cyprus. Hij wordt ook "Chionistra" genoemd en is 1952m hoog. Het uitgestippelde Artemis-pad ligt op een hoogte van gemiddeld 1850 meter en loopt door bossen en langs open panoramische wandelweggetjes. De uitzichten waren prachtig!

De bomen op de bergflank, veelal naaldbomen, zijn oud en hebben vaak enorm dikke stammen. Eentje, een zwarte den waar we bij moesten poseren natuurlijk, is zelfs meer dan 500 jaar oud. Verder zijn de flanken erg rotsachtig omdat het gebergte ontstaan is door de opwaartse beweging van tectonische platen. Deze rotsachtige bodem bevat heel veel verschillende mineralen omdat de ondergrond van diep in de aarde, vanuit de aardmantel, opgeduwd werd. Naast ons verbazen over die oude bomen en de mooie uitzichten, vergaapten we ons ook continu aan de kleurrijke rotsen langs en op het wandelpad. Vooral het groene peridotiet (harzburgiet) viel op.

 

De belofte dat het een mooie wandeling was, werd meer dan ingelost! Écht erg mooi! We deden er 2,5 uur over omdat we steeds stopten om rond te neuzen, maar moeilijk was de wandeling helemaal niet... Gelukkig dat we deze wandeling met dit mooie weer konden doen: als het warmer was geweest, was het echt puffen geweest vanwege niet echt veel schaduw. Als het geregend of gesneeuwd zou hebben, was er nauwelijks beschutting en zouden de rotsen en stenen op het pad dit glad gemaakt hebben... en veel wind zou het op verschillende plekken akelig gemaakt hebben vanwege de afgronden... Enfin, maar voor ons, op die 30e november, ondanks de trui en jas, was het ideaal!

En oh ja, we zochten natuurlijk ook op wie die Artemis, waar het pad naar genoemd werd, ookal weer was. Onze kennis over de Griekse (en andere) mythologie blijkt namelijk nogal roestig te zijn geworden...:

Artemis is een Griekse godin. Ze is de dochter van oppergod Zeus en Leto (niet de vaste partner van Zeus) en de tweelingzus van Apollo. Ze is de godin van de jacht, de (zwangere) vrouwen en ook godin van de maan. Ze was heerseres over het wild.

Na onze wandeling daalden we de Olympus af tot in het dorp Troödos. Hier gingen we lunchen. Ine bestelde een lekker appelvlaaike en Johan koos de kaasplank voor 1 persoon uit... Deze bleek nogal veel te omvatten, maar ook bijzonder te zijn: hij kreeg één groot stuk parmezaanse kaas (en verder geen kaas) met daarbij broodstengels met sesam, 1/4 ananas, kerstomaatjes en 2 soorten appel...

Na het eten reden we naar het bezoekerscentrum van het Troödos geopark om wat meer over de geologie van het gebergte te leren... maar helaas, het centrum was gesloten. Buiten lag wel een opstelling van de typische volgorde van het gesteente dat in het Troödosgebergte voorkomt, ofioliet genoemd. In die volgorde aan gesteentes zit ook een laag waarin het mineraal asbest zit. Dit mineraal werd vroeger ontgind in deze bergen... dit stopte natuurlijk toen bleek dat het mineraal kankerverwekkend is. Van langs de weg konden we wel nog in zo'n oude asbestmijn kijken.

Onderweg kwamen we bordjes naar de Trooditissa abdij tegen. Johan besloot dat we onze route daarlangs lieten gaan. Al in 990 stond hier een abdij. De oudste gebouwen die er nu nog staan, zijn in de 18e eeuw gezet. De plek wordt specifiek bezocht door kinderloze koppels met een kinderwens omdat er een bepaald icoon van Maria staat die dit zou verhelpen.

De oudste gebouwen van de abdij waren mooi. De kerk was belachelijk overweldig bezet met bladgoud en andere blingbling... leven in soberheid, heet dat... bahbah...

Onze volgende stopplek was Foini. In dit dorpje maken ze 'speciale' Cypriotisch lokum ("loukoumi" genoemd op Cyprus)... Het grootste verschil met ander 'Cypriotisch fruit' (want 'Turks fruit' zeg je niet in Grieks-Cyprus, natuurlijk) zit'm voornamelijk in de volgorde van bereiding en in het feit dat er in Foini maar enkele smaken, gemaakt worden, namelijk de nog meest traditionele zoals bergamot en rozen. Ook kan je kiezen tussen met en zonder stukjes amandelnoot.

We gingen proeven (en kopen) bij een 'glyka', een plaatselijk "winkeltje" met huisgemaakte lokum... een beetje bijzonder: op een terras van een gewoon huis kon je, via een aparte deur, een klein winkeltje binnen nadat de eigenaar gezien had dat er iemand op zijn terras stond. In dit kamertje stond een tafel met de soorten van lokum dat ze te koop aanboden om te proeven...

Aangezien het na onze aankoop al tegen vijven aanliep en het donker werd, reden we nadien terug naar Platres, wat maar op enkele kilometers van Foini lag.