Dag 4 : meer Troödos-gebergte en abdijen

Vanaf zaterdagavond 29-11 tot en met zondagmiddag 30-11 werd slecht weer met veel regen en onweer voorspeld op Cyprus en vooral in het Troödosgebergte. De oorzaak hiervan was een storm met de naam Adel. Deze had dagen daarvoor al lelijk huisgehouden in Griekenland en op enkele Griekse eilanden (info). 's Nachts had het inderdaad een paar keer flink geregend en toen we 's morgens vertrokken, viel er ook regelmatig een bui.

We reden deze zondag naar de "cedervallei", meer specifiek naar het dal van rivier de Stavros tis Psokas in het Paphosbos. Dit ligt ook nog in het Troödosgebergte. Onderweg moesten we vaak aan de andere kant van de weg rijden vanwege gevallen stenen op de weg... die Adel, toch!

Beneden in het dal, in de vochtige mist, stopten we bij de abdij Stavros tis Psokas. Deze 19e eeuwse gebouwen zijn niet meer in gebruik als abdij. De hele locatie is omgevormd tot toeristische dienst, picnicplek en camping. Ook is de brandweer er gestationeerd om bij brand(-gevaar) op te kunnen treden vanuit het bos zelf.

We wandelden er naar een "wei" tegen een rotsheuvel waar tientallen moeflons opgesloten zitten. Dit gebied is ook de natuurlijke omgeving van de moeflons, maar we wilden toch even zeker zijn dat we ze, als nationaal symbool van Cyprus, gezien zouden hebben. De dieren zijn immers, in het wild, erg schuw en moeilijk te zien... misschien wel te ruiken... bah, het waren stinkerds, zeg!

Nadat we in het barretje een koffie dronken, reden we terug een eindje naar boven. De mist die er eerder hing begon hier en daar op te trekken... maar waar we gingen wandelen, hingen nog dikke regen wolken... en gelukkig hadden we onze regenjassen aangetrokken, want onderweg regende het met momenten ferm.

Onze wandeling haalden we uit onze Rother wandelgids en wordt er "Rond de Moutti tou Stavrou" in genoemd... en ja, we gaan ook bij slecht weer wandelen... De korte wandeling van 3 km liep op de flanken van een heuvel en door het bos dat er op ligt. In deze regio staan duizenden Cypriotische ceders. Deze endemische soort is nauw verwant aan de Libanese ceder. Deze bomen groeien vooral op hoogtes tussen 1000 en 1400 meter. De blauwgroene naaldachtige "bladeren" maken dat de regio steeds groen is... en op de grond zorgden die afgevallen naalden voor een mooie rode bodem. De mist, de groene boomtoppen en de rode bodem gaven een erg mooi, bijna mysterieus beeld aan het bos. Langs de flanken van de berg zorgden de wolken en mist ervoor dat er zo goed als geen uitzicht op de omgeving was, maar dat hoefde ook niet. De dag voordien hadden we al veel panorama's over het Troödosgebergte gezien. Het was een korte, maar erg mooie wandeling. En zoals verwacht, kregen we geen moeflons te zien of te ruiken.

Terwijl we onze weg terug reden, waren al veel van de gevallen stenen 'geveegd' met de bulldozer, maar het bleef toch goed opletten, want er waren echt serieuze stenen naar beneden gevallen. De abdij van Kykkos waren we 's ochtends voorbij gereden, maar bezochten we wel op onze terugweg. Deze abdij is de grootste en het rijkste van alle kloosters op Cyprus. Het is, net als de andere die we bezochten, een Cypriotisch Orthodox klooster. Het werd gesticht in de elfde eeuw en is gewijd aan de Maagd Maria. Hun pronkstuk is een icoon van Maria met Jezus, geschilderd door apostel Lucas, die de macht heeft om regen te brengen... en dat was die dag zeker gelukt!

De abdij heeft vele mozaïeken: aan de toegangspoort, op de muren van de kloostergangen en rondom de kerkingang. De blauwe, dubbele klokkentoren staat tegen de heuvel in plaats van in of tegen de abdij gebouwd. En het interieur van de kerk... blonk zo hard dat het misselijkmakend was...

Een bochtige bergweg bracht ons vervolgens naar het dorpje Kalopanagiotis. Hier gingen we opnieuw een abdij bezoeken... tja, die zijn er nu eenmaal véél op Cyprus... Ditmaal werd het de Agios Ioannis Lampadistis... een abdij ter ere van de heilige Johannes... Het was erg druk in het centrum van het dorp. Dit bleek door de kerstmarkt te zijn... een plek waar vele Cyprioten hun zondagmiddag wilden doorbrengen, blijkbaar... en wij? Wij móesten over die kerstmarkt want de abdij, met een drie-in-één-byzantijnse kerk, lag IN de kerstmarkt. Ook in deze kerk stond een veel aanbeden icoon, zichtbaar aan de typische offers voor genezing: zogenaamde ex voto, van die wassen lichaamsdelen en ijzeren plaatjes met een afbeelding op waarvoor men om genezing vroeg aan die heilige... bijzonder... een een 'fijne' marketingstrategie van de kerk natuurlijk...

Aangezien we toch wel een klein hongertje of was het een zoet 'goestingske' hadden gekregen van over die kerstmarkt te gaan, liepen we toch ook maar alle stalletjes na... en jawel, we scoorden loukoumades in siroop. Dit is een typisch Griekse zoete lekkernij die Ine al gehoopt had ergens tegen te komen op Cyprus!

De dag voordien hadden we naar het bezoekerscentrum van het Geopark van het Troödosgebergte willen gaan, maar was die gesloten. Terwijl we deze dag aan het rijden waren, had Johan hun website eens bekeken. Hij had er zwavelbronnen op gevonden... en já-a, daar moesten we heen natuurlijk! Terwijl we nog van de loukoumades aan het eten waren, zocht Johan op waar die bronnen lagen, zodat we die als onze volgende stop zouden kunnen bezoeken alvorens weer naar Platres te rijden... 

...en die zwavelbronnen bleken op weg van onze geparkeerde auto te liggen, op enkele honderden meters van de kerstmarkt! Meer precies liggen de zwavelbronnen langs de oevers van de Setrachos-rivier, naast, ook nog eens een fotogenieke, middeleeuwse Venetiaanse brug. Er liggen elf (koude) zwavelbronnen langs de riviervallei. En dit komt nergens anders op het eiland voor. 

Er worden therapeutische eigenschappen toegedicht aan het bronwater, zoals hun gunstige werking op spijsverteringsstoornissen en huid- en reumatische aandoeningen. Sinds de oudheid zijn deze bronnen met hun bijzondere eigenschappen al bekend. Er wordt beweerd dat een tempel gewijd aan Asclepios, de oude Griekse god van de geneeskunde, zich bevond op dezelfde plek waar nu het Agios Ioannis Lampadistis-klooster, dat waarvoor we in het dorp waren, staat.