Overnachten in Hveragerði was eigenlijk top. Dit dorp lag eigenlijk perfect voor deze dag. Onze planning, die gebaseerd was om te vertrekken vanuit Mosfellsbær, draaiden we wel om vanwege het natte weer in de voormiddag. Het dorpje Hveragerði ligt aan de rand van het vulkaansysteem van 100 km2 dat we tijdens die 17e dag gingen verkennen, namelijk Hengilsvæðið. Die naam is afgeleid van "Hengill" zoals zowel het vulkaansysteem als een tafelberg die er ligt, heet. Zo'n 2.000 jaar geleden is het gebied een laatste keer uitgebarsten, maar het is nog héél vulkanisch actief én, de van elkaar wegschuivende, Euraziatische en Noord-Amerikaanse tektonische platen liggen eronder.
Vlak na de bergpas bij Hveragerði, maar echt vlak naast de ringweg, konden we al parkeren bij onze eerste stopplaats. De plek wordt Hveradalir genoemd, maar er zijn wel meer 'dalen met warme bronnen' met deze naam. Dit specifiek geothermisch veld ontstond nadat in de jaren '80 in het Hengillvulkaansysteem geboord werd om te onderzoeken of de locatie gebruikt kon worden vanwege zijn Aardwarmte.
Het geothermaal veldje met allerlei warmwaterbronnetjes, modderpotjes en veel gepruttel en stoom ziet er nooit helemaal hetzelfde uit, lazen we. Het is blijkbaar sterk afhankelijk van hoe hoog de grondwaterstand in de hele regio is. Toen wij er waren, was er een soort 'meertje'. Dit kan echter helemaal droog zijn.
De stoom kwam er al langer dan na die boringen van in de jaren '80 uit de grond. Waarschijnlijk was de boer die er begin 20e eeuw woonde de eerste die een badhuis maakte door alleen deze stoom en grondwater te gebruiken. Die oude installatie is er nog steeds en het badje is nog steeds in gebruik. We hebben overwogen om in de badjes te gaan, maar het regende echt veel te hard.
Het water in de verschillende badjes zag er zwart uit... interessant! Bij één van de badjes lag een grote pollepel om het water 'op te lepelen' en over je heen te laten stromen. De mineralen die in dit water zitten, zouden namelijk erg helend zijn. Ine kon het niet laten om toch eens wat te roeren in het water en wat van het sediment van de bodem van het badje naar boven te halen... pikzwart slijk haalde ze omhoog. We besloten om, als het op het einde van de dag droger was en er nog tijd was, we er alsnog zouden gaan badderen... maar het kwam er niet meer van.
Vijf minuutjes rijden van aan dit 'veldje' ligt hoogvlakte Hellisheiði. Dat klinkt mogelijk bekend maar het gaat over een andere hoogvlakte dan op dag 10... bijna aan de andere kant van het land zelfs. Op déze hoogvlakte ligt energiecentrale Hellisheiðarvirkjun. Wij gingen er heen voor de 'geothermal exhibition' in het bezoekerscentrum... ook een ideale plek om te vertoeven in plaats van in de harde wind en regen die er op dat moment was... maar het was vooral interssant om ons (ein-de-lijk) eens te verdiepen in hóé die IJslanders met aardwarmte werken.
Hellisheiðarvirkjun is IJslands grootste energiecentrale. Ze produceert elektriciteit voor IJslands nationaal elektriciteitsnet en warm water voor de hoofdstedelijke regio. In combinatie met de andere geothermische centrales in IJsland levert geothermische energie 30% van alle elektriciteit en 90% van alle ruimteverwarming op het eiland.
Vanuit Hellisheiðarvirkjun reden we een dik half uur verder over de hoogvlakte. De meeste tijd hiervan reden we met een groooote buis en met hoogspanningsmasten langs de weg. Deze vertrokken vanuit de plek waarnaar wij op weg waren, Nesjavallavirkjun... of de energiecentrale Nesjavellir. Dit is de tweede grootste van het eiland... en inderdaad de grote buis is om warm water te 'verplaatsen' en de hoogspanning om de opgewekte electriciteit te verdelen. Door het materiaal en de manier waarop die buis samengesteld is, verliest het warme water haast geen warmte over heel lange trajecten, leerden we nog even voordien.
We parkeerden bij een uitkijkpunt op de energiecentrale. We gingen echter nog niet naar het uitkijkpunt. We gingen wandelen in de omgeving. Gelukkig was het weer sterk verbeterd: het was nog erg bewolkt en er vielen nog wel eens druppels, maar dat is niet erg. We kozen de groene route, "fræðslustígur", het 'leerpad'. Gelukkig waren er groene paaltjes om te volgen want de naam van de wandeling stond op geen enkele richtingaanwijzer.
De route was 9 km lang en bracht ons op de meest bijzondere en mooie plekjes rond Nesjavellir! : We startten met een kronkelige afdaling doorheen felgroen bemoste lavavelden met zicht op het meer Þingvallavatn. Dan kwam een saai stukje wandelen langs de verharde weg naar ION Adventure Hotel Nesjavellir... maar daarna was het echt een erg mooie wandeling. We wandelden nog langs een lange lavascheur, langs de fabriek met al z'n buizen en stoom en dan volgden verschillende heuvels waarover het pad kronkelde. Het kronkelde omdat het langs verschillende geothermische velden liep, langs kleine warme en koude riviertjes, langs een waterval en zelfs kussenlava... en dat is best bijzonder want kussenlava ontstaat onder water. Oóit, toen die heuvels van kussenlava ontstonden, lag IJsland dus onder water... en dan volgden wéér enkele kleurige, modderige geothermische velden... en dan zaten we weer op een lavaveld en keken we over de energiecentrale, bij het uitkijkpunt waar we geparkeerd stonden...
Ine wist dat het mooi wandelen was rondom Nesjavellir, maar haar verwachtingen werden toch nog overtroffen. We gaan zeker in de toekomst in die regio rondom Hengill nog gaan wandelen!
Hellisheiðarvirkjun is IJslands grootste energiecentrale. Ze produceert elektriciteit voor IJslands nationaal elektriciteitsnet en warm water voor de hoofdstedelijke regio. In combinatie met de andere geothermische centrales in IJsland levert geothermische energie 30% van alle elektriciteit en 90% van alle ruimteverwarming op het eiland.
Op die 'geothermal exhibition' konden we vanaf een platform een klein kijkje nemen in een werkende energiecentrale en we leerden alles over de geothermische productie en distributie van de centrale. De tentoonstelling biedt ook informatie over de unieke geologie, geschiedenis en de innovatieprojecten die in en rond de energiecentrale plaatsvinden. Een dergelijk innovatief project is Carbfix, waarbij CO₂ in de grond in steen wordt omgezet... dé manier van hoe we in de toekomst omgaan met de hoge concentraties CO₂ in de lucht??? Interessant!
We reden via een andere weg het gebied weer uit en reden rechstreeks naar ons huisje. Het was best al laat geworden... en toen we goed en wel binnen waren, begon het terug, zoals 's ochtends, énorm hard te regenen... net op tijd terug dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten