Dag 16: (nog meer) naar het zuiden

Zondag 28 september, op alweer onze zestiende dag in IJsland, verlieten we ons vakantiehuisje bij Reykholt. We wilden nog snel even stoppen bij Árhver/Vellir, een warme bron midden in de rivier die vroeger een geiser was, maar de boer heeft een plaatje gehangen dat het privégrond is.

Ine had, toen ze de reisroute maakte, getwijfeld of ze het badje Guðlaug in Akranes op de planning zou zetten. De vorige reis dat het er op stond, waren we niet geweest. Ondertussen, tijdens de dagen voordien, had ze beslist om het badje terug op te nemen in de route.
Guðlaug is een aangelegd badje waar continu natuurlijk warm water in stroomt. Het ligt op het strand van Langisandur. Guðlaug heeft drie verdiepingen: de derde verdieping is een uitkijkplatform over de oceaan, daaronder, op de tweede verdieping, ligt een verwarmd badje, de eerste verdieping is een ondiep pierenbadje met een douche van het overloopwater van de tweede etage. Tussen de verdiepingen bevinden zich treden die ook een verbinding vormen tussen de dijk en het strand. De tijd dat de badjes gratis waren, is voorbij, maar er zijn ook wel goed onderhouden kleedruimtes en toiletten...

De IJslanders die er voor en na ons waren, gingen ook de oceaan in. Ze droegen dan thermische waterhandschoenen en -waadslofjes. Wij waagden ons maar niet aan het koude oceaanwater. Het was een zalig fijn badje met een prachtig uitzicht over de 'lege' oceaan... toen er wat te veel mensen kwamen, gingen we maar uit het badje want daar hadden we geen zin in.

Vanuit Akranes reden we rond de 'walvisfjord' Hvalfjörður. We lunchten en Johan ging vogels spotten en fotograferen op een stukje strand.

Op de planning stond om, bij goed weer, naar waterval Glymur te wandelen. De waterval ligt in de Botnsá-rivier die in het fjord uitmondt. Ooit was de 196 meter hoge waterval de hoogste van IJsland, maar door het terugtrekken van de Morsárjökull gletsjer is de Morsárfoss nu de hoogste (239 m).

Het was erg goed weer dus dat zat goed, maar doordat het de dagen voordien veel geregend had in het binnenland was de rivier mogelijk gezwollen én Ine had kort daarvoor gelezen dat de boomstam in de Botnsá weggehaald was voor de winter, wat de oversteek sowieso bemoeilijkt... De eerste (van twee) keer dat de rivier overgestoken moet worden, moet je, steeds met de stalen kabel vast die over de volledige breedte gespannen is, in het eerste gedeelte via stapstenen en vanaf halfweg de oversteek via die boomstam overstappen. Ine vond het daarom geen goed idee om die rivieroversteek te doen. Andere wandelingen in het dal waren er niet en een gedeelte van de rondwandeling doen, was ook stom, dus besloten we om er niet te wandelen... en dus maakten we maar een foto van een andere waterval in de buurt ;-)

Een uurtje rijden later, stopten we op de parkeerplaats bij Esja. Esja is de tafelberg die ten noorden van Reykjavik aan de overkant van de baai Faxaflói ligt. Berg Esja beschermt de stad tegen de koude polaire wind. De berg is 914 meter hoog en ontstond door vulkanische uitbarstingen... net als Glymur stond Esja op de planning om te wandelen... Ine had geen zin meer... Johan wandelde dus alleen Esja op. 

Johan wandelde een erg bekende route, de route naar Steinn... een grote rotsbrok, een "steen" dus op 597 m boven zeeniveau. Vanuit Steinn stapte hij nog verder richting de top Þverfellshorn (780m). Hij wandelde er echter niet helemaal heen. Terug aan Steinn nam hij een ander pad naar beneden. Blijkbaar had hij het steilste en moeilijkste pad naar boven gekozen. Terwijl hij er omhoog ging, had hij nog gedacht dat Ine het zwaar gehad zou hebben, als ze mee was gaan wandelen...

Terwijl Ine op de parkeerplaats, op een bankje en in de auto, had zitten lezen en rondkijken, had ze gezien dat ze vanop die parkeerplek het 'Vidines Guesthouse', waar we zouden overnachten, zag liggen...

...en "zouden overnachten" klopt. We reden naar het guesthouse. Aangekomen op de parkeerplaats stond er nog een klein busje Aziaten. We zagen geen beweging in het guesthouse, maar aangezien we twee dagen voordien nog een kamernummer en een code voor de voordeur gekregen hadden, vonden we dat niet meteen vreemd... er hing echter een blad aan de deur waarop stond dat het guesthouse gesloten was in verband met verbouwingen en dat Booking.com gecontacteerd moest worden... vreemd... hetzelfde formulier hing aan een andere toegangsdeur. De Aziaten vroegen of wij iets meer wisten... ah neen, want dan liepen we daar niet rond, toch!?

We belden echter niet naar Booking.com. daar hadden we immers niet geboekt. We belden Creating Stories-IJslandspecialist... wel vervelend, zo op zondagavond half 8 in Nederland (half 6 op IJsland)... maar aangezien we anders twee nachten dakloos zouden zijn, vonden we dit toch wel een noodgeval...

Voor ons maar ook voor de eigenaar van IJslandspecialist was het de eerste keer dat dit gebeurde. Terwijl hij een en ander ging nakijken en de eigenaar van het guesthouse ging bellen, keek Johan al naar andere slaapplekken in de buurt en wat handig was voor de planning van de volgende dagen.

Zo kwamen we, samen met IJslandspecialist, overeen om twee nachten bij Núpar cottages in Hveragerði te boeken... en zo waren we niet meer dakloos en hadden we zelfs een hele ruime cottage ter onzer beschikking... op 55 km van de geplande plek en vooral veel meer naar het zuiden dan gepland.

's Avonds was er nog een beetje noorderlicht te zien doorheen de dikke bewolking.