Op maandag 24 juni jl. reden we naar het westen van Turks-Cyprus. We moesten, omdat we met een halve bak gestart waren, een eerste keer gaan tanken. Over heel dit deel van het eiland waren de brandstofprijzen gelijk, maar ook best hoog voor de gemiddelde Cyprioot: 37,45 Turkse lira per liter benzine, TRL 35,95 per liter diesel. In euro's is dit € 1,07 en 1,03.
Na een uurtje rijden stopten we in
Güzelyurt (Μόρφου in het Grieks of Morphou). De stad is beroemd om zijn citrusvruchten, appels, groenten, pompelmoezen en meloenen, waarvan een groot deel wordt geëxporteerd. Wij waren er heen gereden als tussenstop, voor een terrasje en voor het klooster van
Agios Mamas, Sint Mamas, een belangrijke heilige bij de
Cypriotische orthodoxen.
Bovenop het graf van Sint Mamas werd een kerk gebouwd. Toen die in verval was geraakt werd een gotische kerk bovenop de ruïnes gebouwd. In de 18e eeuw verscheen er het Sint-Mamasklooster en werd het een bedevaartplaats voor orthodoxen. Sinds de Turkse invasie van Noord-Cyprus in 1974 staan de autoriteiten één keer per jaar toe dat de kerk voor een eredienst wordt gebruikt. Dat is de week van 2 september, feestdag van Sint Mamas. Dan mogen Griekstalige Cyprioten, onder politietoezicht, de populaire heilige vereren.
Naast het klooster met kerk staat er ook een oud-bisschoppelijk paleis en een moskee in het centrum van Güzelyurt. Na een terrasje met een drankje reden we verder langs de noordwestkust van Noord-Cyprus.
Onze volgende bestemming was "Soli Harabeleri", of "Soloi". Dit was één van de tien oude stadstaatkoninkrijken van Cyprus. Er is sprake van de stad vanaf de zesde eeuw voor Chr. Uit de Romeinse periode zijn resten overgebleven. Van de basiliek van St.-Auxibius, uit de 4e eeuw, zijn delen van de mooie mozaïekvloer bewaard gebleven. De vloer bevat mozaïeken van vogels, andere dieren en geometrische patronen. Verder bleef een stukje van een agora bewaard en een theater. Dat theater bood plaats aan 4000 toeschouwers, maar is erg verpest door het te overrestaureren.
Vervolgens reden we, langs
de baai van Morfou, een de uitlopers van het
Troödosgebergte op. Op 250 m boven zeespiegelniveau stond een prachtig kasteel met 137 kamers en een aparte tempel, "Vuni Sarayi". Hoogstwaarschijnlijk werd het kasteel gebouwd om de inwoners van het nabijgelegen Soloi te imponeren... maar nu is er nog maar weinig van over. Daar boven op die heuvel hadden we wel een héél mooi panoramisch uitzicht! En aangezien er een zeebriesje stond en het die dag, in die regio, maar tussen 33 en 35° was, viel de temperatuur ook nog wel mee.
Nadien parkeerden we in de buurt van het standbeeld van
Atatürk te paard... Noord-Cyprus is echt heel erg op Turkije gericht. Naast de Turks Cypriotische vlag staat ook steevast de
Turkse vlag... tja, zelfs als het niet gemeend zou zijn: deze regio wordt nergens anders erkend als een apart land, dus kunnen ze ook enkel maar handeldrijven met Turkije... en bovendien biedt Turkije financiële hulp waar nodig.
Lefke (Grieks: Léfka) is een Cypriotisch centrum van de
islam en staat bekend om zijn citrusvruchten en kopermijnen. Het was ooit zetel van de invloedrijke spirituele leider
Shaykh Nazim van de
Nakşibendi-orde (wat ons verder ook niks zegt...). Vlak naast de vroeg-19e eeuwse moskee
Piri Osman Pasha gingen we in een erg gezellig tuintje van een restaurant binnen. We bestelden
gözleme en
Icli köfte. Omdat de köfte op zich liet wachten, kregen we
dolma als extraatje. Alle drie de gerechtjes waren supervers gemaakt: heeeerlijk!
Koruçam/Kormakitis is het centrum van de
Maronitische kerk in Cyprus. Op zondag komen ook Cyprioten uit het zuiden naar deze gemeente voor de misviering. Lange tijd konden de Moronieten zich afgescheiden houden van de Grieks-Turkse onvrede, maar ondertussen hebben velen toch gekozen om zich definitief in het zuiden van Cyprus te vestigen. De typische taal die de Maronieten spraken, wordt nog maar door een klein aantal gelovigen gesproken.
De Ayios Georgias is een kathedraal uit 1940. Deze is momenteel in gebruik. De oude Maronitische kloosterkerk uit de 15e eeuw staat ook nog in het centrum van Koruçam maar wordt niet meer gebruikt. We maakten een korte wandeling in het dorpje. Wat opviel was dat iedere woning één of meerdere ovens in de tuin of tegen de woning aangebouwd had.
Het dorpje
Larnakas tis Lapithou (Kozan in het Grieks) ligt op de zuidhelling van de hoogste berg van het
Kyreniagebergte (1024 m). We reden er naar toe om naar de lokale kerk te gaan kijken. Deze werd in een moskee veranderd... We konden er niet naar binnen. De ondertussen moskee is serieus aan het onderkomen... Jammer!
De bergachtige omgeving was erg mooi. We wandelden nog wat rond in het dorpje om wat panoramische puntjes te zoeken alvorens terug naar
Girne te rijden.
's Avonds bezochten we nog een patisserie in Girne, waar Ine een paar stukjes
baklava at.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten