Dag 3 op La Palma

Op dinsdag 30 november '21 reden we naar het zuiden van La Palma. We stopten een eerste keer in Villa de Mazo. Dit stadje ligt zo'n 10 km van de hoofdstad Santa Cruz. We brachten eerst een bezoek aan de keramiekwerkplaats "el Molino"... en die werkplaats wordt naar een molen uit 1837 vernoemd omdat die... in een oude molen ligt... De molen (foto 1) is al lang niet meer in gebruik. De werkplaats draait sinds COVID-19 op een laag pitje... en is eigenlijk zelfs gesloten... maar voor ons deed de oude eigenaar toch even open. 

Hij maakt potten en potjes van de zwart-rode klei die gevonden wordt op het eiland zelf (en door de assen van de huidige aardbeving en het slechte weer is er weer zwarte klei op overschot). De potten die hij maakt, zijn deels om te verkopen, maar deels om de geschiedenis van het keramiek van de eerste bewoners van La Palma, de Benahoarieten (info), in beeld te brengen. In de deels opgedroogde klei brengt hij, middels zelf uitgetekende patronen, de typische inkervingen aan. Vervolgens worden de potten gedroogd. De man legde uit dat de kleien potten in totaal 7% krimpen bij het drogen/verharden... interessant en mooi! ...en aangezien zulk zwart aardewerk perfect past bij onze koloniale stijl thuis kochten we er een potje. Terwijl we er aan het rondkijken waren, maakten we ook nog een aardbeving mee. Volgens gegevens die we later zagen zal die rond 4 op de Schaal van Richter geweest zijn. De man vertelde dat hij het al gewoon is, maar dat ze meestal toch iets "zachter" zijn. Johan had de dag voordien, toen Ine in de douche stond, ook een bevingske gevoeld.

Voor onze volgende stop bleven we in Villa de Mazo. Het dorpje ligt, als vele op La Palma, op een steile helling. We wandelden naar de Iglesia Parroquial de San Blas, een typische witte kerk met zwarte lavastenen zijkanten en details.

In het dorp is de oude man waar we daarvoor waren niet de enige die de oude ambachten levendig houdt. Er is ook een centrum waar verschillende oude ambachten samen gebracht werden. Omdat we toch in het dorpje waren, wilden we er even langs gaan. Het centrum was die dinsdag echter gesloten vanwege een examen, werd ons verteld.

We reden dan nog verder naar het zuiden. De vegetatie veranderde opnieuw een paar keer: we reden door gebieden met dennen, met begroeiing die niet hoger was dan struikjes en uiteindelijk kwamen we in een zwart lavaveld terecht. Dit lavaveld is ontstaan door een uitbarsting van de Teneguía in 1971. Er beginnen nu weer wat plantjes op te groeien.

Helemaal in het zuidelijke tipje van La Palma liggen de Salinas de Fuencaliente of de zoutpannes van Fuencaliente (foto 2). Naast twee vuurtorens liggen grote en kleine bassins met water. Hierin verdampt het oceaanwater en blijft uiteindelijk het zeezout over. Dit zout wordt verkocht. De verschillende bassins hebben allemaal een andere kleur, afhankelijk van het stadium van verdamping en welke kristallen er nog in het water zitten. De locatie blijft nog steeds bestaan, niet zo zeer omwille van de grote waarde van het zout, maar omdat het een belangrijke (wetenschappelijke) plaats is geworden voor trekvogels.

De locatieis verder nog mooi omdat je er, als je landinwaarts kijkt, verschillende kraters naast elkaar zit liggen... en ook deze hebben verschillende kleuren... de meest recent uitgebarsten (die Teneguía dus) is rood, andere zijn nog zwart, nog andere zijn groen van het mos...

Na een lunch met zicht op de salinas reden we de krater van de San Antonio op. Deze barstte in 1677 de laatste keer uit. We werden eerst door een informatief gedeelte over de uitbarsting van die San Antonio, maar ook over andere uitbarstingen in de buurt, geleid, alvorens we weer naar buiten konden om over een gedeelte van de kraterwand van de San Antonio te wandelen.

Normaliter kan je van op de kraterwand van de San Antonio naar de Teneguía wandelen, maar omdat deze vulkanen aansluiten op het vulkanische gebied van de Cumbre Vieja is het er uitkijken geblazen en mag je er niet wandelen... behalve dus dat gedeelte op de San Antonio.

Van op die kraterwand konden we ook veel van de omgeving zien: de bananen tegen de kust, de wijnranken iets hogerop de hellingen van de vulkanen en in de verte, aan de kustlijn, de nieuwe lavastroom die het water in stroomt.

We willen ook graag de uitbarsting vanop zee zien. Dit kan met een organisatie die anders walvisexcursies doet. We hadden geprobeerd om online te reserveren, maar we konden de betaling niet afronden. We hadden de firma gemaild, maar nog geen antwoord gekregen. We besloten daarom om eens langs die haven te gaan... en dan nadien nog even bij de vulkaan "langs" te gaan.

We regelden onze reservatie voor vrijdag 3 december om 18u en reden daarna terug richting El Paso. Doordat het begon te schemeren, konden we meer van de gloeiende lava zien, wat overdag moeilijk tot niet te zien is... magisch, bizar mooi!

We hadden ook opgevangen dat zich pas een nieuwe krater en lavastroom gevormd had en dat een dorp dicht bij El Paso "onder gaat lopen"... Verschrikkelijk voor de mensen die er wonen... voor ons maakte het dat we extra lavastromen zagen... Of het aan die nieuwe opening lag of dat het normaal was, weten we niet, maar het was érg druk aan het uitkijkpunt.

Nadien reden we, op de ene plaats was het nog donkerder dan de andere, terug naar ons huisje... ook deze derde dag op La Palma was een erg mooie!