Richting Limassol (dag 8)

Na drie nachten in ons appartement in Paphos was het weer tijd om te vertrekken. Op donderdag 4 december trokken we naar het oosten, richting Limassol... we hoopten al stiekem op een betere matras, al hadden we op dat moment nog geen echte rugpijn.

Er stond véél te veel op de planning waardoor onderweg al veel geschrapt werd. We startten bij het Heiligdom van Apollo Hylatis bij Episkopi.

Dit Heiligdom was ooit één van de belangrijkste religieuze centra op Cyprus. Op deze locatie werd Apollo aanbeden tussen de 8ste eeuw voor Chr. en de 4e eeuw na Chr. In deze lange periode hebben er verschillende gebouwen gestaan. De meeste gebouwen die er nu opgegraven zijn, komen uit de 1e eeuw na Chr. Er zijn resten van een tempel ter ere van Apollo, logementshuizen voor bewoners en bezoekers van het heiligdom, plekken met offerbeelden, terreinen voor spelen met atleten, baden enz. 

Wat we erg bijzonder vonden, was de aanwezigheid van een grote kruik (type pithari) op de site. Deze was niet meer volledig, maar werd dus ook niet volledig in gruzelementen teruggevonden. Dit type van kruiken werd blijkbaar vooral op Cyprus gebruikt en meestal voor de wijnbouw, waarvoor deze streek van Cyprus ook bekend was en is.

Onze volgende stopplaats lag op nog geen 4 km verder. We waren dan al een site met opgravingen van een Romeins stadion voorbijgereden. De grote archeologische site van wat ooit het belangrijke Kourion of Curium was, was echter, spijtig genoeg, gesloten. We wilden deze grote site bezoeken omdat deze grote delen van enkele huizencomplexen, een basiliek, baden, een grote agora, een Romeins theater, een zogenaamd nymphaeum en verschillende mozaïeken heeft blootliggen. De uitleg die we erbij kregen, was dat de archeologische site renovaties kreeg... een beetje een rare uitleg, vonden we... maar allé, we moesten het ermee doen.

Het volgende op ons programma was het Kasteel van Kolossi, op zo'n zes kilometer van het oude Kourion. Kolossi was, veel later dan de tijd van Kourion, van groot strategisch belang omdat het de suikerproductie van Cyprus omvatte, een van de belangrijkste exportproducten van het eiland in de middeleeuwen. Het oorspronkelijke kasteel werd waarschijnlijk gebouwd in 1210. Het huidige kasteel werd gebouwd in 1454 door de Maltezer Orde, wat te zien is aan het typische kruis van deze orde in het kasteel... en wat dus een ander geloof dan het Cypriotisch-Orthodox met zich meebracht. Het was toen dan ook de periode van de kruisvaarten. Zoals dit kasteel zagen we al verschillende kastelen, maar we vinden ze toch weer steeds interessant.
Vlak naast het kasteel ligt het Kolossi-aquaduct, een Romeins aquaduct dat water naar het kasteel bracht.

We waren hiermee overigens, al sinds onze eerste stopplaats, op het Akrotiri schiereiland terecht gekomen. Dit gebied is één van twee gebieden (info) op Cyprus met de status van 'Sovereign Base Areas' van het Verenigd Koninkrijk. Ze vormen als zodanig een overzees gebiedsdeel. Het is echter geen onafhankelijk land of autonoom gebiedsdeel, maar een militaire basis van het Verenigd Koninkrijk overzee. De gebieden zijn Brits sinds Cyprus onafhankelijk is geworden van het Britse Rijk. De Britten wilden deze gebieden behouden vanwege de strategische positie in de Middellandse Zee, dicht bij het Suezkanaal en bij het Midden-Oosten... Het Verenigd Koninkrijk heeft nog geen intentie getoond om de bases over te dragen, maar heeft wel voorgesteld om 86,9 km2 landbouwgebied over te dragen... toch bijzonder bijzonder... Deze militairen hebben zich overigens niet bezig gehouden met de onafhankelijkheidsstrijd tussen de Griekse en Turkse Cyprioten. Ze zijn er dus énkel voor hun eigen belangen en voordelen...

Het klooster van Agios Nicolaos ton Gaton ("van katten") was onze volgende stop. Het is gelegen ten oosten van Akrotiri en het zoutmeer van Limassol. Het is het op één na oudste klooster in Cyprus, dat gesticht zou zijn door de heilige Helena in het jaar 325. 

Volgens de legende leed het schiereiland aan een ernstige droogte in die vierde eeuw. Die dwong veel mensen het schiereiland te verlaten. Vanaf dat moment krioelde het er van de giftige slangen. Die heilige Helena bracht daarom katten mee om de slangen te doden. De katten kregen 's ochtends en 's avonds wat vlees te eten om de inname van gif te beperken: ze hoefden de slagen dan niet op te eten. De slangen werden overwonnen, mensen keerden terug en vissers gingen weer vissen.

Volgens een andere legende is Helena niet betrokken bij die katten, maar stuurde Constantijn de Grote, toen heerser, duizenden katten om die slagen te overwinnen.

De huidige kloosterkerk dateert uit de 14e eeuw. Monniken woonden tot 1570 in het klooster en kwamen om tijdens de Turkse invasie. Na verschillende opwekkingen en perioden van verwaarlozing kwamen er in 1983 nonnen in het klooster wonen. Ondertussen zijn er nog maar enkele nonnen over, maar zorgen ze nog steeds voor, nu nog, honderden katten... maar ook andere Cyprioten en via bijdragen van bezoekers van het klooster. 

Op de parkeerplaats van het klooster zaten tientallen katten te dutten en zich te wassen toen we eraan gereden kwamen. Ze lagen allemaal in de buurt van een voedermachine. Eens geparkeerd en uitgestapt, liep de helft onze richting uit... en ze wilden allemaal aandacht... en wij maar aaien... Zielig eigenlijk, al die katten op dat kleine eiland! Aan de knip in hun oor zagen we dat de meeste van de katten wel gesteriliseerd, maar er liepen er ook nog tussen die de familielijn nog wat verder kunnen zetten...

We liepen ook richting het klooster, maar dat zag er zo doods uit en we konden ook niet goed bepalen in welke richting we dan zouden moeten gaan... dus besloten we dat we eigenlijk ook niet alweer een klooster hoefden te bezoeken.

Voorzichtig, zonder een kat onder de auto te hebben, reden we even een stukje verder. We stopten bij een korte, uitgezette wandeling naar het zoutmeer op het schiereiland... ook daar doolden nog katten rond en stoptte net een dame met water voor hen... en voor de bijen.

Het was een korte wandeling tot aan een uitkijkpuntje over het zoutmeer. We hebben er al verschillende bezocht en vinden het altijd bijzonder wat voor andere planten er groeien in zo'n zoutrijke omgeving. 
Aan het uitkijkpuntje was het nog kurkdroog. Johan stapte wat verder in de richting van het meer, totdat het een beetje nattig werd... en dat was best een eindje weg van Ine.

Na het uitstapje naar de katen en het zoutmeer reden we naar de haven van Limassol, waar we parkeerden. Vooraleer aan de stadswandeling uit onze reisgids te starten, gingen we eerst iets eten... En Johan had een goed plekje uitgekozen! Het eetzaakje waar we op het terras gingen zitten, maakte traditioneel gemaakte deeghapjes. Johan koos voor spinazie en geitenkaas en Ine nam haloumi en honing. We kennen het soort van deeggerechten van bij de Turkse bakkers, thuis in de buurt, maar déze waren toch nét weer iets anders, versgemaakt en overlekker! ...maar vullers, amai!

Onze stadswandeling startte bij de/het burcht/kasteel van Limassol. Ine had niet veel zin om naar binnen te gaan en bleef in de zon zitten. Johan ging wel naar binnen. Hij beschreef dat het een ander soort van kasteel was dan hij eerder zag: er waren lange gangen met aan iedere kant verschillende vertrekken. Hierin staan allerlei munten-, wapen- en harnassen- e.a. collecties tentoongesteld. Er zijn ook nog mooie details van de verfijnde afwerking te zien.

Het huidige kasteel werd gebouwd in de 13e eeuw op de plaats van een eerder Byzantijns kasteel. Volgens archeologen was het oorspronkelijke veel groter dan tegenwoordig. De Venetianen versterkten de muren om zich tegen piraten te beschermen. Later namen ook nog de Ottomaanse en Britse bezetters het kasteel over. De Ottomanen verbouwden het kasteel tot een gevangenis, waarvan de cellen in de kelder tot 1950 gebruikt werden als gevangenis. In WOII was het een Brits legerhoofdkwartier en nu is het een museum.

Verder wandelden we langs moskeeën en kerken, de centrale markt, de kunstpromenade, het stadhuis ed. en mooie en leleijke straatjes. Vóór ons vertrek aten we nog een ijsje en deden we nog een beetje boodschappen.

Ons nieuwe appartement, slechts voor één nacht ditmaal, lag in een buitenwijk van Limassol. We hadden er om 17u met de eigenares afgesproken. 's Avonds was het nog eens tijd om uit te gaan eten... en daarbij maakten we een prima keuze qua restaurant! Het was helemaal niet traditioneel Cypriotisch, maar biedt (volgens recensies) de moderne meditterane keuken met creatieve ideeën en verse, locale en duurzame ingrediënten... lekker, zeg!