In ons guesthouse in Akureyri moesten we weer zelf voor ons ontbijt zorgen... maar daarvoor moesten de jeugdigen die aan het ontbijten waren éérst hun rommel die ze overal hadden laten staan en liggen aan de kant leggen... ooh, en dan hebben we het nog niet over het fenomeen waar we ons bijna dagelijks al aan ergerden en zouden gaan ergeren in de gedeelde keukens: het "afwassen" van tegenwoordig: het snel afspoelen met koud water van tassen, borden en pannen, die laten drogen in afdruiprekken... en dan... niks... Bwêkkes... en, "enfin, egoïsten"...
Maar...
We startten onze zesde reisdag met het doen van enkele boodschappen bij Kronan in Akureyri. Onderweg nar de supermarkt zagen we dat de bergtoppen in de omgeving van Akureyri erg besneeuwd werden de nacht voordien!
Aan de andere kant van de straat van de supermarkt die we bezochten, ligt het infokantoor voor Noord-IJsland, "Visit North Iceland - Markaðsstofa Norðurlands" waar Ine heen wilde. Ine had gedacht dat het een ruimte zou zijn waar ze een hele hoop informatie kon meenemen voor tijdens de rest van de reis en voor toekomstige reizen... maar het was echt een 'kantoor'... eentje waarbij we in gesprek 'moesten' met een medewerker... dat heeft dus wat langer geduurd dan we gedacht hadden. Veel nieuwe info dan hetgeen we zelf op websites van o.a. de Arctic Coast Way al gevonden hadden, kon de man ons niet meer geven. We waren dan ook al goed geïnformeerd en weten toch al e.e.a. van IJsland ;-) Hij wist ons wel wat meer informatie te geven over de toestanden van de wegen, nu de eerste sneeuw van de IJslandse herfst gevallen was. Én blijkbaar had Ine, voor op dag 10 als we de Arctic Coast Way volledig gedaan zouden gaan hebben, een heel mooie route gekozen...
Op dag 4 hadden we de west- en noordkant van het schiereiland Tröllaskagi al gedaan. Op deze 6e dag gingen we de oostkant en het volgende schiereiland, Flateyjarskagi, verkennen.
We reden als eerste naar Dalvík, het meest noordelijke dorpje van die dag. We wilden namelijk eerst informatie over wandelingen rondom Dalvík en/of van die oostkant van het Trollenschiereiland gaan inwinnen. Zo konden we van daaruit de rest van de dag invullen. Ine had het adres van het infokantoor opgeschreven, maar zag onderweg daarheen een ander gebouw waarvan ze dacht dat het infokantoor zou zijn... er werd echter vreemd gereageerd toen we aan de vrouw aan de balie uitlegden dat we info over wandelingen willen inwinnen... ze haalde er meteen iemand anders bij... die ook wat verbaasd was... enfin, we waren het gezondheidscentrum van de streek binnengestapt... hahahahaha... een vaccin hadden we mogelijk kunnen krijgen, maar toeristische informatie niet... we reden dan maar gewoon naar het adres van het infocenter... maar dat ging pas op de middag (anderhalf uur later) open...
Hmmmm, jammer... maar dan reden we maar naar onze eerste bezienswaardigheid van onze planning: Mígandifoss.
Vanaf Mígandifoss Viewpoint, even voorbij het centrum van Dalvík, kregen waterval de Mígandifoss goed te zien doordat de zon de klif waarvan de waterval in zee valt goed bescheen.
Om toch op zoek te gaan naar een wandeling stopten we aan een informatiebord langs de kant van de weg bij Dalvík. Hierop vonden we een korte natuurwandeling tussen de twee wegen °805 en °807, die we sowieso wilden rijden om wat van de bergen bij en rondom Dalvík te zien.
We wandelden uiteindelijk een paar kilometer in het Svarfaðardalur Nature Reserve, gelegen in vallei Svarfaðardalur. In het bosje waar we wandelden, stonden heel veel paddestoelen. Het was nog een mooie wandeling, vonden we. Ine vond de brug over de rivier echter een verschrikking! Ze wiebelde alle kanten op!
Nadat we het dal rondgereden waren, reden we weer ietsje terug naar het zuiden. In Hauganes gingen we met de auto aan de haven staan om te picknicken. Hetgeen er begon als wat gemiezel werd een flinke bui... weg zicht op de mooie Eyjafjörður. Dit natte weer hield nog een tijdje aan.
Vervolgens reden we van het trollenschiereiland naar het volgende schiereiland, Flateyjarskagi. 's Ochtends had de man bij het infokantoor van Noord-IJsland bevestigd, wat Ine al op verkeerswebsites gezien had: de F839-weg dwars door het schiereiland naar de noordkust was niet toegankelijk voor gewone 4x4's als de onze.
Veel was er verder niet te doen en zien op Flateyjarskagi. We reden daarom maar naar het, ook regenachtige, Grenivík. Hier gingen we een multifunctioneel gebouw binnen: van in de supermarkt liep je een café/snackbar en soort sportzaal in. We namen koffie en Ine een stuk cake.
Toen het bijna gestopt was met regenen, reden we nog, althans dat dachten we, naar een, door locals gebruikt, mooi strand... maar dat vonden we niet en ook niet het pad er naar toe lag 'verstopt'.
We reden langs een andere weg als van waar we gekomen waren, namelijk de °835, terug naar Akureyri. Het bleef regenen en het was duidelijk te zien dat het op hogere hoogte sneeuwde. De omgeving was mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten