Na een twintigtal kilometer reden we de Ringweg al af en gravelweg °722 op. Hiermee reden we het Vatnsdalur in. Dit dal is een mooi, groen dal en er stroomt (zoals heel vaak op IJsland) een riviertje doorheen. Vatnsdalur wordt gekenmerkt door de zogenoemde ontelbare heuvels ("Vatnsdalshólar"). Deze kraterachtige heuvels lijken op pseudokraters maar zijn een heel ander natuurlijk fenomeen: Dit verschijnsel heeft zijn oorsprong in de veelvuldige aardverschuivingen vanaf de berg Vatnsdalsfjall. De meeste heuvels, die gezamenlijk een oppervlak van 40 km² beslaan, ontstonden door aardverschuivingen in het tijdperk van voor de kolonisatie van IJsland... bijzonder en erg fotogeniek... en blijkbaar óók tot de verbeelding sprekend. Er is een hele saga over het dal. Op die plek werden overigens ook, in 1830, de twee laatste terechtstellingen van IJsland uitgevoerd: twee moordenaars werden er... vermoord... én de plaatselijke herdershond kwam even vriendjes maken met Johan...
Aan het einde van het dal, waar we het riviertje overstaken om aan de andere kant weer terug te rijden, was nog een mooi kloofje.
Vervolgens na een tijdje weer op de Ringweg (= °1) te rijden, reden we de ° 714 op. We reden die, wat wel zo gepland was, niet helemaal 'rond', maar reden over de °704 terug even de Ringweg op. Bij de °703 sloegen we weer af. Eigenlijk onverwacht, maar erg bijzonder, kwamen we een grote kudde "wilde" paarden tegen. Op IJsland staan de meeste IJslanders ondertussen gewoon in weien. Ze zijn mensen gewoon en komen, als je bij de wei gaat staan, naar je toe uit nieuwsgierigheid. Déze paarden stonden niet in een wei maar liepen vrij rond. In tegenstelling tot hun soortgenoten waren ze héél schuw en onrustig. Waarschijnlijk komen ze ook niet al te vaak een auto tegen want iedereen rijdt, omdat het sneller gaat, over de Ringweg. Waarschijnlijk rijdt enkel de boer en zijn bezoek over de °703... en wij dan...
Bij de °701 reden we opnieuw van de Ringweg af. Waze gaf aan dat de °701 even snel zou gaan dan langs de °1... maar die Waze wist niet dat er een réttir bezig was. En voor ons was dit een klein gelukje en hoefde het helemaal niet (even) snel te gaan. Het was de tweede zaterdag op rij dat we het geluk hadden een dergelijke dorpsactiviteit mee te maken!
In de buurt van de Hraunfossar en de Hvítá overnachtten we in een vakantiehuisje. Het was bij aankomst, in de zon, fijn buiten zitten... met een koffietje en kleinur erbij.
Vervolgens na een tijdje weer op de Ringweg (= °1) te rijden, reden we de ° 714 op. We reden die, wat wel zo gepland was, niet helemaal 'rond', maar reden over de °704 terug even de Ringweg op. Bij de °703 sloegen we weer af. Eigenlijk onverwacht, maar erg bijzonder, kwamen we een grote kudde "wilde" paarden tegen. Op IJsland staan de meeste IJslanders ondertussen gewoon in weien. Ze zijn mensen gewoon en komen, als je bij de wei gaat staan, naar je toe uit nieuwsgierigheid. Déze paarden stonden niet in een wei maar liepen vrij rond. In tegenstelling tot hun soortgenoten waren ze héél schuw en onrustig. Waarschijnlijk komen ze ook niet al te vaak een auto tegen want iedereen rijdt, omdat het sneller gaat, over de Ringweg. Waarschijnlijk rijdt enkel de boer en zijn bezoek over de °703... en wij dan...
Bij de °701 reden we opnieuw van de Ringweg af. Waze gaf aan dat de °701 even snel zou gaan dan langs de °1... maar die Waze wist niet dat er een réttir bezig was. En voor ons was dit een klein gelukje en hoefde het helemaal niet (even) snel te gaan. Het was de tweede zaterdag op rij dat we het geluk hadden een dergelijke dorpsactiviteit mee te maken!
Er waren al veel schapen bijeengedreven. Ze liepen steeds heen en weer over de weg. Het verkeer werd dus tegengehouden. Wat bijzonder was, was dat de bestuurder vóór ons en de vrachtwagenchauffeur achter ons uitstapten en de dorpsgenoten mee gingen helpen!
We stonden op een punt te kijken waar die grote hoeveelheid schapen door een smalle opening in een wei moesten... en dat wilden ze niet allemaal doen! Sommigen volgden , zoals schapen dat doen, gewoon hun voorganger, maar er waren erbij die over hun soortgenoten sprongen en een weg terug zochten. Die wisten vast hoe laat het was en probeerden voorkomen dat ze weer, voor de winter, véél minder ruimte hadden in de weien en stallen. Best heftig die springende beesten! De dorpelingen deden wat ze konden, maar er waren schapen bij die zo 'wild' deden dat ze wisten te ontsnappen. Ze riepen, liepen, fietsten, reden er met quads en motors achteraan om ze weer terug te halen... fijne voorstelling voor ons... ja, wij bleven in de auto zitten: wat weten wij nu van schapen hoeden!?!
Op een gegeven moment werd vriendelijk teken gedaan dat we konden doorrijden... eigenlijk jammer: we hadden best nog wel willen blijven kijken :-D
In onze planning stond nog om eventueel de F586 heen en terug te rijden. Dit zou een mooie en eenvoudige Fweg zijn. Ze was echter enkel meer toegankelijk voor jeeps.
In onze planning stond nog om eventueel de F586 heen en terug te rijden. Dit zou een mooie en eenvoudige Fweg zijn. Ze was echter enkel meer toegankelijk voor jeeps.
We wilden ook een stukje gaan wandelen aan een kloof. Er zou een parkeerplek zijn langs de °1 om er heen te gaan. Die parking vonden we echter niet. Of was het die parkeerplaats waar grote hopen gravel op gestort waren?
Een ander gepland 'zijsprongetje' reden we ook niet. We hadden immers besloten om nog eens bij "Glanni" te stoppen. We besloten in de auto op de parkeerplaats te picknicken omdat het koffiehuisje niet open was... en gelukkig zaten we in de auto want het regende ineens heel hard.
Na het eten en na de regenbui vertrokken we voor een wandelingetje naar de waterval Glanni. Voorheen was de omgeving van Glanni een plekje waar de IJslanders zelf kwamen verposen: er wordt op de rivier gevist omdat er veel zalm in zit, overal zijn kleine inhammetjes om rustig te zitten en spelen én in zowel Glanni als de omgeving wonen elven en trollen... maar aangezien de parkeerplaats betalend is geworden, komen er toch voornamelijk toeristen.
We wandelden ieder paadje dat 'open' was. Zo kwamen we aan de oever van de Norðurá uit, in een lavaveldje en in "Paradísarlaut", een vredige oase-achtige vijvertje omgeven door bomen en bemoste lavarotsen.
Weg van de Ringweg stopten we, voor de zoveelste keer, bij heetwaterbron Deildartunguhver. Deze blijft indrukwekkend! Deildartunguhver is qua volume de grootste heetwaterbron van Europa. Hij produceert 180 liter water per seconde met een temperatuur van bijna 100°C. Voordat de betonnen constructie voor het opvangen van het hete water gemaakt was, stroomde het water vrijelijk weg. In die tijd was dit de grootste "kokende rivier" ter wereld. Nu wordt de warmte gebruikt voor het verwarmen van de huizen in de steden in de buurt. Anders dan bij de eerdere bezoeken konden we nu ook naar de rivier die er in de buurt stroomt. In die rivier komen op verschillende plaatsen ook warme stroompjes omhoog.
In Reykholt reden we even het kleine centrum in... en besloten toen al snel dat er écht niks te zien is ;-) Maar we passeerden er toch, op weg naar, ook voor de zoveelste keer, Hraunfossar... de mooie waterval zonder rivier... Over een afstand van meer dan 900 meter lijken vele waterstroompjes vanuit een lavaveld in de rivier te stromen. Dit lavaveld ontstond door een uitbarsting van een vulkaan die nu onder de Langjökull gletsjer ligt. Omdat de lava poreus en waterdoorlaatbaar is, en op een harde en waterdichte ondergrond ligt, stroomt smeltwater en regenwater tussen het lava en de harde ondergrond naar beneden totdat het in de Hvítá stroomt.
Ietsje stroomopwaarts ligt de Barnafoss (kinderwaterval), ook een waterval, waarin ooit twee kinderen verdronken zouden zijn. Er is, sinds ons laatste bezoek, een nieuwe brug over de Hvítá gelegd. Het was lang geleden dat we nog eens naar dat lavaveld gingen. En hetgeen van het lavaveld nu aan de andere kant toegankelijk gemaakt is, geeft een mooi uitzicht op de Hraunfossar!
In de buurt van de Hraunfossar en de Hvítá overnachtten we in een vakantiehuisje. Het was bij aankomst, in de zon, fijn buiten zitten... met een koffietje en kleinur erbij.
's Avonds was het opnieuw zover : een heldere hemel en noorderlicht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten