Heiðmörk & Reykjanesbær, dag 19

Voor onze laatste volledige dag van onze tiende IJslandreis stond een wandeling naar het uitbarstingsgebied op Reykjanes gepland. We hielden ons er niet aan: de wandeling startte aan de parkeerplaats van de uitbarstingen van het vulkaansysteem Fagradalshraun van '21-'22 en liep van daaruit naar een uitzichtpunt op de nieuwe lavavelden en kraters van het vulkaansysteem Eldvörp-Svartsengi... Ine had gelezen dat het pad extreem modderig was... en het had de afgelopen dagen geregend én het ging regenen... én we hadden vanuit de andere kant, in de buurt van energiecentrale van Svartsengi, de kraterrijen al zien liggen... we wilden wel wandelen... maar ergens anders.

Johan had nog enkele plekjes op een kaartje van Reykjanes gevonden die we niet bezocht hadden. Dus reden we daar heen... maar daarvoor moesten we, zo bleek, de grote perfecte kegel Keilir passeren en Ine wist dat dit, sinds de uitbarstingen van de Fagradalsfjall een F-weg voor jeeps geworden was. En aan andere wegen in de omgeving werd gewerkt... We checkten nog even Road.is... en het plan werd geschrapt.

Een andere bestemming, eigenlijk voor na die plekjes op Reykjanes, werd ons volgende doen: het meer Elliðavatn. Dit meer heeft een oppervlakte van 1,8 km² en ligt vlak buiten Reykjavik in het beschermd natuurgebied Heiðmörk. In dit 3,2 ha groot gebied hadden we tijdens onze voorgaande reizen al enkele korte wandelingen gemaakt. Ditmaal wilden we er een langere wandeling maken. We kozen de 'vatnahringur', de 'meerwandeling', uit. Deze rondwandeling kan je onder andere aan Elliðavatn starten. Er werd over aangegeven dat ze 7,5 km lang was... en ze was zelfs bewegwijzerd!

We startten vlak voorbij het bruggetje waar Elliðavatn en Helluvatn, een ander meertje dat véél kleiner is, in elkaar lopen. Het pad dat we moesten volgen, was goed onderhouden met gravel en er stonden regelmatig paaltjes met een blauw kleurtje. De temperatuur was heerlijk om te wandelen, namelijk 9°C. Er vielen wel nét te veel buitjes, maar ach... we droegen goede kleding...

We wandelden door een veelkleurige herfstomgeving... echt mooi! In Heiðmörk werden sinds 1949 verschillende soorten bomen gepland. Hierdoor kan je er nu door bossen wandelen, maar doordat er ook lava en kraters in het gebied liggen, zijn er ook de typische IJslandse mossen, struikjes en andere kleine plantjes. In vergelijking met onze komst naar IJsland, 19 dagen voordien, waren ook die serieus van kleur veranderd.

In Heiðmörk ontspringen enkele bronnen mineraalwater. Deze zorgen voor het drinkwater van Reykjavík doordat de watermaatschappij waterreservoirs heeft aangelegd. Deze gebieden zijn omheind. We wandelden er een heel stuk langs. Jammer van het uitzicht op die draad, maar logisch dat een dergelijk kostbaar gebied afgezet wordt.

We waren dus blij dat de wandelroute wegwijzers had... we ontdekten dat die niet overal in de juiste richting staan... inderdaad, we maakten een omweggetje... in plaats van 7,5 km hadden we op het einde van de mooie wandeling, die ons op het einde een heel eind langs Elliðavatn liet wandelen, 9,6 km gewandeld volgens Johan zijn sporthorloge.

Na de wandeling namen we onze picknick mee naar de banken en overdekte ruimte die aan de parkeerplaats waar we geparkeerd hadden, stonden... en toen begon het serieus te regenen... dus hadden we toch nog wel geluk gehad met die buitjes waardoor wij gewandeld hadden...

Vanuit Heiðmörk reden we weer naar Reykjanesbær, de gemeente waaronder Keflavík hoort. We reden er naar een klein haventje met kleine vissers- en plezierbootjes... niet voor die bootjes, maar voor de trollin Skessan die er woont...

Anders dan de meeste trollen is Skessan ieders vriend. Ze helpt anderen graag. Ze woont in een grote grot. Ze zit urenlang in haar schommelstoel bij het raam van de grot. Ze kijkt uit over Keflavík en baai Faxaflói. Kinderen kunnen op haar klimmen, haar schoenen (als schepen zo groot) passen, op haar grote bed gaan liggen enz. Deze trol is het geesteskind van Herdís Egilsdóttir, die in 1959 een eerste boek over de trol en mensenkind Sigga schreef.  In 2008 werd het 16e boek gepubliceerd en werd beschreven dat Skessan vanuit de bergen naar haar huidige woonplek verhuisde.

Het was niet de meest geweldige plek, maar hoort natuurlijk wel bij de IJslandse cultuur...

Wat we wel grappig vonden, was dat er een bordje hing dat de grot gesloten was bij slecht weer... maar wanneer is het (geen) slecht weer op IJsland!?

Aan de andere kant van het haventje wilden we koffie gaan drinken en iets lekkers eten... er zou een grote keuze aan cakes zijn... maar helaas ging het maar pas open om 17u... 

maar al snel vonden we een bakker in het centrum... en hier was het aanbod aan lekkers eigenlijk véél te groot... mmmmm...