Dag 2: van zuidwest naar noordwest

Op zondag 14 september waren we, vanwege het twee uur tijdsverschil in de zomer met thuis, vroeg wakker. We gingen dan ook vroeg ontbijten en vertrokken ook vroeg op onze tocht van het zuidwesten naar het noordwesten van IJsland. Door het druilerige weer stond er heel wat stoom op het nieuwe, nog hete lavaveld... mooi zicht!

...door het vroege vertrek waren we te vroeg op onze planning: Ine had een (vroege) lunch gepland na het boodschappen doen in Borgarnes... alleen, we waren vóór openingstijd, 10u, al bij supermarkt Bonus... We namen dan maar, bij de bakker waar we zouden lunchen, een koffie en een tussendoortje... lekker en natuurlijk met kaneel! Nadat we ook de boodschappen voor enkele dagen gedaan hadden, reden we weer verder naar het noorden.

Net als in 2007 stopten we bij een kraterrij, als gevolg van een spleeteruptie eeuwen geleden. De kraterrij heet Grábrókargígar. Op een onderdeel hiervan, namelijk op krater Gábrók, kan je rond de kratermond wandelen. Hiervoor moesten we eerst veel trappen doen tot boven en dan hadden we een mooi uitzicht op de omgeving. Het was druilerig en bewolkt, maar gelukkig konden we nog best veel van de omgeving zien. Deze krater ligt vlak langs de IJslandse Ringweg. Dit was duidelijk te zien aan het aantal toeristen die op Grábrók rondwandelden en vooral geen rekening hielden met anderen... en dan is het in september redelijk rustig... :-( In 2007 hadden we de hele krater voor ons alleen... maar ja, toen ging IJsland in 2008 door de bankencrisis en koos het resoluut voor massatoerisme... blijft spijtig...

Enfin, we weten niet of we het in 2007 niet opgemerkt hebben, of dat het toen nog niet vrijgelegd was, maar ondertussen werden de resten van enkele eeuwenoude "réttirs" blootgelegd. 'Réttir' is in feite alles wat met het schapendrijven en -binnenhalen te maken heeft. Het is ook een ronde of vierkante constructie waarin de schapen terug verdeeld worden per eigenaar en van waaruit de schapen 'naar huis' gebracht worden, voor de winter.

Na onze stop bij Grábrók verlieten we de Ringweg. We planden om, nog wat meer in het westen, naar natuurlijk warm, maar aangelegd, badje 'Grafarlaug' te gaan... maar helaas... langs de weg richting het badje stond al aangegeven dat het badje en de camping die er ook ligt gesloten waren. Ons geplande omweg was dus voor niks... maar ach... We reden wel langs de geplande route verder. Omdat we sowieso vroeg gestart waren én niet konden gaan badderen, waren we te vroeg om al naar ons hostel te gaan. We pasten daarom onze plannen van dag 3 en dag 15 aan.

Het eerste schiereiland van de Arctic Coast Way waar we 's anderendaags (dag 3) mee zouden starten, verkenden we, door die extra tijd, al om op deze tweede dag te doen... en eigenlijk maar goed, want die derde dag zat wel erg vol... Dat eerste, het meest westelijke van regio Noord-IJsland, schiereiland is Heggstaðanes. We reden over gravelweg °702 van het westen naar het oosten van het schiereiland... en we ontdekten dat het schiereiland vrij 'vlak' is, één en al moerassig, graasland voor schapen, paarden en koeien. Het had eigenlijk heel de dag al gemotregend tot we hier reden. Boven het schiereiland trokken de wolken zelfs wat open. Johan vond het ideaal weer om nog eens wat IJslandse paarden, een apart ras, te fotograferen. Het bizarre aan het IJslandse licht is dat het soms érg fel is. Zo stond er een volledig wit paardje in de wei waarbij Johan stond dat leek wel fluorescerend te worden van het licht! Je kon er bijna niet naar kijken zó wit dat wit diertje was!

Na ons rondje Heggstaðanes was het nog steeds te vroeg, vonden we, om al naar ons hostel te rijden. We besloten daarom ook kloof Kolugljúfur met waterval Kolufossar te bezoeken. Die stonden gepland voor dag 15, als we weer van noord naar zuid gaan rijden. Toen we in juni 2022 een tweede keer een rondje IJsland maakten, bezochten we deze plek ook al eens. Het is best een mooie en fotogenieke locatie. De waterval is zelfs best groot, qua breedte en hoogte. Ine wist nog vaag iets van een trol in een mythe over deze plek... ze heeft haar hoofd zelfs gezien en gefotografeerd! ...alleen was het waarschijnlijk toch haar fantasie, want het verhaal is iets anders:

de kloof Kolugljúfur is uitgegraven door de vrouwelijke trol Kola, vandaar ook de naam. Ze schijnt daar ook in de buurt samen met haar schatten te zijn begraven. De heuvel nabij de waterval wordt beschermd door een vloek van haar...

Na ons bezoek aan de kloof met waterval wilden we ook nog een iets verder gelegen waterval gaan bezoeken. De verschillende websites die we, om toch zeker de juiste route te nemen, raadpleegden, gaven allemaal andere info: enkel te voet, aan de westoever/aan de oostoever ed. We besloten het voor een andere keer te laten.

Nadat we gesettled waren op onze kamer van ons hostel, Sæberg, gingen we ook even rondom het hostel en in de omgeving van het hostel rondneuzen. De warme badjes van het hostel voelden eigenlijk niet warm genoeg, wat ons deed beslissen er niet in te gaan. Spijtig, want ze hadden wel een mooi zicht over de fjord Hrútafjörður.

Toen we 's ochtends in Keflavík vertrokken was het er 9°. Bij aankomst bij ons hostel, in het noorden, was het 13°: best warm! Helaas was het 's nachts bewolkt waardoor het sowieso niks was voor noorderlicht.