Terug Ierland

Op maandag 23 september '24 verlieten we Derry, maar ook Noord-Ierland. We reden het Ierse graafschap Donegal binnen. Ditmaal ruilden we het Verenigd Koninkrijk met Ierland op gewone wegen, niet via de snelweg zoals eerder. Dit maakte dat we meteen zagen dat we de grens over waren: de wegmarkering op de wegen is namelijk anders in beide landen... maar verder was er opnieuw niks te zien.

Niet ver van de grens stopten we bij "Grianán of Aileach", het 'stenen fort van Aileach' op heuvel Greenan Mountain op 244 meter boven de zeespiegel. Het biedt een spectaculair uitzicht over Lough Foyle, Lough Swilly en de omliggende omgeving. De omgeving was, ondanks de dikke wolken, prachtig. En het fort vonden we erg bijzonder. 

Stenen forten zoals deze werden gebouwd in het vroegmiddeleeuwse Ierland. Een dergelijk groot fort is vrij zeldzaam. Er wordt gedacht dat het fort oorspronkelijk ergens vóór het jaar 800 werd gebouwd. Men had op die manier een goed uitzicht over de veroverde gebieden. Waarschijnlijk lagen rondom het fort ook nog twee andere heuvelforten en was het geheel helemaal ommuurd en omringd door ondiepe sloten.

De doorsnede van dit ronde fort is ongeveer 23 meter. Er is maar één toegang. Deze staat in het oosten. De brede stenen muur is ongeveer 5 meter hoog en omvat een reeks terrassen die toegankelijk zijn via stenen trappen aan twee kanten van de cirkel. 

Er werden overblijfselen van een rechthoekig gebouw uit het begin van de 19e eeuw gevonden. Het is niet duidelijk of het een kapel of een woning was. Nu is er in ieder geval niets meer van te zien.

 

Voor onze volgende bestemming reden we weer terug naar het noordoosten, maar bleven we binnen de Ierse landsgrenzen. We reden naar Newtown - Newmills. In dit dorpje is het oudste nog bestaande gebouw 400 jaar oud, maar daar gingen we niet voor langs. 

Sinds het begin van de negentiende eeuw staan ​​er twee watermolens, de Newmills Corn & Flax Mills. Eén molen werd gebruikt om haver en gerst te malen, de andere om vlas te "zwingelen". Het water om de waterraden te doen draaien, wordt uit rivier Swilly gehaald.

Eerst gingen we, met een gids, de graanmolen binnen. In die molen zagen we dat die ongeveer hetzelfde werkte als dat we al eerder zagen, maar dan in windmolens. Die vlasmolen was helemaal nieuw voor ons. 

Vlasmolens voor het spinnen van vlasgaren werden in 1787 uitgevonden door twee Engelsen. Vlas wordt (o.a.) geteeld om de vezels waarmee linnen gemaakt werd (wordt). De vlasplant wordt met wortel en al uit de grond getrokken om een zo lang mogelijke vezel te behouden. Vroeger gebeurde dit met de hand en werd het vlas in pakketjes tegen elkaar gezet om te drogen. Daarna komen er, binnen de molen, drie machines aan te pas, aangedreven door het water van de molen: één voor het uitdorsen van het zaad, één voor het breken en scheiden van het stro (stengel) van de vezel en één voor het verder scheiden van het gebroken stro en de stof van de vezel... gevaarlijk en ongezond werk... 

In de Victoriaanse tijd vormde deze vlasmolen de kern van het complex, die cruciale bevoorrading leverde aan de linnenindustrie, destijds de ruggengraat van de economie van Ulster. Ze leverden onder andere aan het Britse leger, voor hun uniformen en materiaal. Het dorpje Newmills breidde zich gestaag uit met een café, een winkel en een smederij. Aan het begin van de 20e eeuw exporteerde Newmills ook voedsel... maar werden de oorspronkelijke boeren hier rijk van? Neen, het was een Britse familie die er de baas was, vertelde gids... Interessant.

Vervolgens reden we naar Glenveagh National Park, een dikke 20 km naar het noorden. We wilden er eigenlijk eerst iets eten en dan gaan wandelen, maar aangezien, op dat moment van het jaar, het restaurant bij het bezoekerscentrum al gesloten was, gingen we eerst wandelen... want 4 km verderop, bij het kasteel, lag nog een eethuisje dat wel nog open was.

Het mooie park omvat meer dan 16.000 hectare met bergen, meren en bossen. Je hebt er prachtige uitzichten, onder andere van de Derryveagh bergen. In het park bevindt zich ook het Victoriaans kasteel van Glenveagh, met de bijbehorende kasteeltuinen, dat uitziet over Lough Beagh. De bouw van het kasteel begon in 1867 en werd voltooid in 1873, waardoor het een juweeltje uit het Victoriaanse tijdperk werd. De toenmalige kasteelheer was verantwoordelijk voor de zogenoemde uitzettingen van Derryveagh in 1861, toen hij 47 families, zo'n 250 burgers, van hun huizen verdreef... om zelf een beter uitzicht te hebben over zijn landgoed...

Wij wandelden de vier kilometer naar het kasteel, liepen door één van verschillende kasteeltuinen en wandelden daarna enkele kilometers langs Lough Beagh. Eens terug bij het kasteel aten we wat en wandelden we de vier kilometer terug naar onze auto... het was een mooie wandeling van zo'n 12 (?) kilometer.

Nadien trokken we, voor twee nachten in in The Snug in de achtertuin van een gezin in Letterkenny. Het appartementje was niet groot, maar praktisch... op het feit dat er geen eettafel was na... Er stond buiten wel een tafeltje met stoelen onder het afdak van het appartementje, maar om buiten te eten was het toch net te koud 's avonds... en zeker 's ochtends... Ach ja, hoeveel gezinnen eten er tegenwoordig niet op de zetel voor TV? Wij hebben dat daar dus ook gedaan...