Dag 3: naar Northern Ireland

Na een uitgebreid ontbijt in Hotel Imperial Dundalk stapten we onze Fiat 500 in om weer op weg te gaan. Op deze maandag 16 september zouden we Ierland al inwisselen voor Noord-Ierland, het Verenigd Koninkrijk dus.

Nadat we Dundalk uit waren, reden we de snelweg op. Na zo'n kwartiertje rijden, hadden we de grens al overschreden... er was hiervan echter he-le-maal niets te zien. Dit vonden we toch erg bijzonder gezien de Brexit! De grens tussen België en Nederland is opvallender aangegeven! Aan het feit dat er ineens, op de borden voor de afritten, in mijlen in plaats van kilometers gecommuniceerd werd, werd het ons duidelijk. Ook viel het op doordat de prijzen voor brandstof veel lager leken... maar dat waren natuurlijk ponden geworden in plaats van euro's... Omdat de snelheidsmeter van onze Fiat 500 natuurlijk niet ineens van kilometers naar mijlen veranderde, had Ine op voorhand al een spiekbriefje gemaakt waarop stond hoeveel mijl per uur gelijk was aan kilometer per uur... Dit was wel héél erg handig!

Een uurtje na vertrek reden we de parkeerplaats van Murlough Nature Reserve op. Onze eerste stopplaats in Noord-Ierland was dus een natuurreservaat. Dit gebied beschermd een 6000-jarig duinensysteem dat zich uitstrekt tot de (ook deels beschermde) Mourne Mountains. Tijdens onze wandeling in die duinen hadden we mooie zichten op de hoge duinen en op de bergen. De planten in de duinen hadden al hun mooie herfstkleuren. We wandelden ook een gedeelte over het keienstrand van de Ierse Zee. Hier lagen erg veel scheermessen (schelpen) en veel grote stukken en hele rode algen. 

Nadien reden we een autoroute uit onze Crossbill Guide Ireland... en zoals steeds reden we die weer in tegengestelde richting. Bij Cloghy Rocks zagen we geen zeehondjes en ook qua vogels viel het tegen. Bij Quoile Pondage Nature Reserve maakten we een korte wandeling. Ook hier viel het zien van vogels tegen. Mogelijk dat we natuurlijk net in de periode zaten waarbij veel trekvogels al weg zijn en de andere nog niet gearriveerd waren. 

Dit natuurreservaat werd ook gebruikt als de locatie voor "Riverrun" in enkele afleveringen van Game of Thrones. Het kasteel Riverrun van Huis Frey werd op rivier de Quoile ("Trident" in de serie) 'geplakt' en op bijna diezelfde locatie werd, een platformpje gebruikt als hun kade.

Onze volgende bestemming was het eiland Mahee Island op Strangford Lough, de grootste inham die de Ierse Zee met het vasteland maakt. Met de zon en het vele water in de buurt was het hier sowieso prachtig... Het was eigenlijk maar zo'n 16 à 18 graden maar het voelde warmer... Hier merkten we de eerste keer op dat dit geen typisch Iers weer was... en dat we de zonnecrème vergeten waren...

Op het Mahee Island bezochten we de resten van een vroeg-christelijke abdij "Saint Mo-Choi of Nendrum Monastery". Gedeeltes van de ruïnes konden worden teruggebracht tot de 5e eeuw na Chr. De 'Ierse round tower', de kerk, enkele muren, het kerkhof en de zonnewijzer konden deels weer rechtgezet worden om een beeld te geven van hoe de abdij er ooit uitgezien heeft. 

Doordat het water deels weggetrokken was van het eiland, konden we ook de overblijfselen van enkele getijdenmolens goed zien liggen.

 

Weer bijna op het Reagh Island staat nog een gedeelte van het Mahee Castle recht. Het kasteel werd in de 15e à 16e eeuw tegen de smalle waterdoorgang met Reagh Island gezet. Dit eiland is al even mooi qua uitzichten als het Mahee Island.

Het "Castle Espie Wetlands Centre" bezochten we enkel om snel nog iets (laat) te eten 's middags. Het was wel de bedoeling dat we er vogels zouden gaan spotten, maar om het natuurgebied zelf in te gaan moesten we ferm wat betalen... en door het raam van het restaurantje van het centre te zien, was er veel 'natuur' aangelegd op het domein en werden er, afgaande op de grote kooien, vooral veel vogels opgevangen en verzorgd.

Na het natuurcentrum reden we Reagh Island af en, over de monding van rivier Comber in het Strangford Lough, weer het vasteland op. We bleven wel de kustlijn volgen omdat we, om de korte wandeling "Island Hill Causeway" te wandelen, op een parkeerplaats aan de waterkant moesten parkeren. 

De aangelegde wandelweg is maar net ietsjes langer dan een kilometer. Het brengt je, enkel met eb, op het Island Hill & North Strangford Nature Reserve ook "Rough Island" genoemd. Als het hoog water wordt, loopt het wandelpad over en geraak je er niet meer te voet over.

Op Rough Island, een klein eilandje, ligt niks. Het is één en al struiken en keienstrand rondom. Je bent het eilandje zo rondgewandeld... maar de uitzichten zijn erg mooi en er zijn veel vogels te zien rondom. Met laag water komt er immers vanalles bloot te liggen wat de vogels wel lekker vinden. 

... en wij hadden ons bezoek aan deze plek perfect getimed: het water was net van het pad af! We hadden dus zeker tijd genoeg om eens gaan rond te neuzen...

We werden enkele keren aangesproken door dezelfde oude man met hond (die hond was meteen ook vriendje met Johan). Hij vertelde dat de eidereenden vroeg aangekomen waren dit jaar na hun trek vanuit IJsland. We zagen grote aantallen van de wit-zwarte-vogels overvliegen. Hij vond het verder bijzonder dat wij, als Vlamingen, nu het eilandje kende. Hij zei dat de meeste Ieren het niet eens kende... tja, die 'Crossbill'-reisgidsen richten zich op mooie plekjes in de natuur en niet op de traditionele bezienswaardigheden...

Na ons rondje rond het eiland bleven we nog wat zitten in de zon... mooi...

Na een dik half uur rijden stonden we bij onze volgende verblijfplaats voor twee nachten, net buiten het centrum van Belfast. We logeerden er op de 23e etage van een flatgebouw aan de kades van Belfast (hier). We hadden een slaapkamer met eigen badkamer en zouden er gebruik kunnen maken van de keuken van het appartement. In het appartement woonden twee mannen. We vermoeden dat ze, doordat ze voor het appartement en de gasten zorgen, minder huur moeten betalen... maar dat "voor het appartement en de gasten zorgen", was niet al te best: toen we, slechts een half uurtje vroeger dan aangekondigd, arriveerden, waren ze onze kamer nog aan het poetsen. Die was verder nadien wel in orde. De badkamer was slecht onderhouden... maar de keuken sloeg alles! Die was zo vettig dat we er niet konden koken. Er werd beloofd dat ze zo snel mogelijk gepoetst zou worden... Wij hadden graag 's avonds zelf gekookt, maar dat was echt niet mogelijk... dus gingen we uit eten... en gelukkig moesten we daar niet al te ver voor stappen.

's anderendaags 's morgens zagen we dat de keuken werd, nou ja, "gepoetst",

maar alles plakte nog steeds en in de lades en kasten was het nog smerig...