Woensdag 26 juni jl.

's Woensdags, op onze vijfde vakantiedag, stopten we ons heel hebben en houden weer in onze witte Ford Fiësta en verlieten Girne/Kyrenia. We reden opnieuw het Kyreniagebergte in. Dat gebergte wordt overigens ook het Vijfvingergebergte genoemd omdat het lijkt dat er vijf vingers uitsteken. Via bergweggetjes, waarbij we hoopten dat we geen tegenliggers zouden gaan krijgen (en die we gelukkig ook niet tegenkwamen), reden we eerst naar het Antifonitisklooster. Ooit was dit de belangrijkste Byzantijnse kerk in de bergen van Noord-Cyprus. De eerste gedeeltes van de kerk werden al in de zevende eeuw gebouwd. De huidige bouw dateert uit de 12e eeuw. Binnenin waren er mooie fresco's maar die werden na 1974, toen Cyprus gesplitst werd, beklad, bekrast en vernietigd... en neen, dat hebben niet enkel de islamitische Turken gedaan: de tekst die er geschreven staat, is Turks, Grieks en Engels... maar enfin, dat hebben we zelf niet kunnen zien want het klooster was gesloten... wat die hele rit wel de moeite maakte, was de omgeving!

Nadat we even terug de heuvels naar beneden reden, moesten we die weer oprijden. Ditmaal reden we naar het oostelijke gedeelte van het Kyreniagebergte voor Kasteel Kantara. De dag voordien probeerden we naar het Buffaventokasteel te gaan en bezochten we St.-Hilarion, de twee andere kastelen die samen met het Kantarakasteel instonden voor de observatie en verdediging van de regio tegen Arabische piraten. Het Kantarakasteel is in de 10e eeuw door de Byzantijnen gebouwd. Het is gebouwd op 630 m hoogte en ligt aan het begin van het Karpasiaschiereiland. Bij de ruïnes van het kasteel zie je dan ook zowel aan de ene als aan de andere kant van het land de Middellandse Zee. 

De temperaturen blijven deze dag onder 35°C, maar ook dat is erg warm om de ruïnes van een kasteel te beklimmen. We gingen het hele kasteel rond, ook de iets lager gelegen gebouwen vonden we door een smal, wat weggestoken padje te volgen.

Toen we de auto parkeerden, hadden we gemerkt dat het passagiersportier niet meer sloot. De drie andere deuren en het koffer kon wel afgesloten worden, maar dat ene portier bleef niet dicht. We besloten de autoverhuurmaatschappij te contacteren, want rijden waarbij een deur kan ovpenvliegen, is niet veilig te noemen... via app hadden we meteen contact. Omdat we daar boven op die berg weinig bereik hadden, het er erg heet was en er geen schaduw was, besloten we rustigaan de berg naar beneden te rijden. Een uurtje na ons eerste appje hadden we nog geen tweede reactie gekregen, dus appten we onze nieuwe locatie door... in feite was alles wat volgde slechte service... enfin, meer dan drie uur heeft het geduurd vooraleer we een nieuwe huurwagen hadden... en dat was zo 'snel' geregeld omdat we uiteindelijk, omdat er te weinig respons kwam via whatsapp, gebeld hebben en de medewerkster wezen op die slechte service... 

We hadden met de eerste witte Fiësta zo'n 480 km gereden toen we 'm omwisselden voor een andere witte Fiësta. We hoopten dat deze wagen wat beter bergop kon rijden, maar dat was niet het geval.

Na het verlies van drie kostbare uren paste Johan snel onze plannen aan en reden we langs het Byzantijnse klooster Ayios Thyrsos... inderdaad opnieuw zo'n klooster, maar doordat we vanwege de hitte niet konden gaan wandelen, waren andere bezienswaardigheden vaak niet gemakkelijk te bereiken... en deze was best interessant! ware het niet vanwege de... duiven!

Aan de buitenkant zag deze Byzantijnse kerk er niet veel anders uit dan een andere. Op de deur hing een briefje met in verschillende talen de vraag om die deur dicht te houden omdat anders de duiven binnenkwamen en er alles vuil maakten. Wij deden netjes wat gevraagd werd, maar dat deden anderen duidelijk niet : er zaten verschillende duiven binnen en ze hadden alles ondergescheten... Het was erg donker in de kerk en hierdoor konden we de typische schilderingen van in Oosterse orthodoxe kerken niet goed zien. Omdat er toch al duiven binnen waren, vonden we dat we wel even de deur open mochten zetten om meer licht binnen te krijgen om die muurschilderingen beter te bekijken en te fotograferen... en hop, er vlogen meteen twee duiven naar buiten! Hahahahaha, hilarisch moment! Eerlijkheidshalve moeten we er wel aan toevoegen dat er ook, iets later, weer eentje terug binnenvloog... en die hebben we dan maar weer ingesloten.

Met het bezoek aan deze kerk hadden we meteen ook voet gezet op het Karpasiasschiereiland. Iets na vijven reden we het Balci Plaza Hotel voor. Hier hadden we, net als onze vorige accommodatie, een appartement gehuurd. Wat anders bij deze was dat ontbijt hier inbegrepen was. We bleven er twee nachten.

De hotelbaas, een oude Brits-Turks-Cyprioot, wilde dat we even iets van hem dronken. We hadden best een goed gesprek met deze gepensioeneerde hematoloog. We regelden meteen ook wat we er 's avonds zouden eten. Nadat we ons even later geïnstalleerd hadden in ons, verouderde, appartement wandelden we naar het privéstrand van het grote domein met verder ook nog een grote moestuin, enkele weitjes voor de schapen, een tuin en een boomgaard. Dat privéstrand zag er idyllisch uit met de ondergaande zon. 
Ons avondeten was in orde: we kregen mezze voor ons gekozen hoofdgerecht: Ine nam kip met champignonroom, Johan had voor de locale zeevisjes gekozen... en als dessertje nam Johan een Turkse koffie en Ine een stuk warme "apple pie with custard" (appeltaart met pudding/vla)... Cyprus was een Britse kolonie, hè!