"In 217 v.Chr. leden de Romeinen een aantal vernederende nederlagen tegen Hannibal, de beroemde generaal uit Carthago.
Om de stemming in Rome te verbeteren, besloot men op 17 december een feest te houden. Dit werd een groot succes, en het jaar daarop werd het herhaald. Zo ontstond de traditie van de saturnaliën.
In de loop van de jaren werd het feest steeds omvangrijker. De festiviteiten duurden wel een week, tot 23 december, de winterzonnewende en de kortste dag van het jaar. Het feest kreeg ook een nieuwe betekenis.
De nederlagen tegen Hannibal raakten in de vergetelheid, en men richtte de blik op het komende oogstseizoen en de lange, lichte dagen.
In deze tijd werden de anders zo strakke omgangsvormen ook wat frivoler. Wie naar het feest ging, hoefde geen toga aan, en de slaven mochten ook feesten en zich als vrije burgers gedragen.
Een andere traditie die ontstond was het geven van cadeautjes, meestal kaarsen als symbool van de zonnewende.
De schrijver Seneca klaagde dat 'het plebs zich te buiten ging,' en in de 1e eeuw schreef de jurist en staatsman Plinius de Jongere dat hij zich opsloot in zijn studeerkamer terwijl de rest van het huishouden uit zijn dak ging bij de saturnaliën.
Keizer Augustus probeerde het feest te beperken tot drie dagen, en Caligula tot vijf. Maar daar trokken de Romeinen zich weinig van aan: ze feestten er een week op los. De traditie van cadeautjes en kaarsen ging door tot in de 4e eeuw, toen het christendom aan zijn opmars begon.
Historici denken dat sommige kersttradities hun oorsprong bij de Romeinen vinden."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten