Verhuizen van de Dolomieten naar de Adriatische kust

Op woensdag 8 september 2021 verhuisden we van camping. Het had 's nachts geregend boven camping Valle Verde in Predazzo... en dat maakte het afbreken van de tent ietsje vuiler... maar gelukkig was het droog en al aangenaam van temperatuur 's ochtends vroeg.

Om naar onze eindbestemming van de dag te gaan, maakten we een ommetje door NP Dolomiti Bellunesi. Dit nationaal park had al wat "oudere" bergen dan de Dolomieten: de bergen waren al meer 'afgesleten' en al meer begroeid, maar nog steeds ruig en mooi. We hadden gehoopt ook vanuit de auto veel te zien van het nationaal park / het gebergte, maar er waren vooral veel tunnels... en tijd om te stoppen voor een wandelingetje was er echt niet.

Om te lunchen en eens door het stadje te lopen, stopten we in Bassano del Grappa. Naast een mooi historisch centrum staat er de "Ponte Vecchio" (foto 1). Dat is een statige houten brug die voor het eerst in 1569 werd gebouwd en nadien nog een aantal keer gebouwd en hersteld moest worden.

en neen, deze Ponte Vecchio is NIET die bekende, dat is die van Firenze.

Vanuit Bassano del Grappa reden we naar Chioggia, een uurtje / 100-tal kilometers naar het zuidoosten.

In Chioggia deden we eerst boodschappen en zetten we onze tent op voor één nachtje op Camping Adriatico, een weinig gezellige, typisch massatoeristische toeristencamping vlak aan de Adriatische Zee... maar naar het strand gingen we niet. We trokken naar het historisch centrum van Chioggia.

Chioggia ligt bij de Lagune van Venetië en is een belangrijke vissersplaats. Qua uiterlijk doet het aan het veel grotere en bekendere Venetië denken: het telt ook verschillende eilandjes en kanaaltjes met bootjes.

De zon ging net onder toen we in het stadscentrum (foto 2) aankwamen. Het stadje was mooi en best iddylisch met die kanaaltjes, bruggetjes en bootjes... het had wel veel beter onderhouden kunnen worden, maar ja... ;-)

Het duurde even alvorens we een plekje in een restaurant vonden. Daar waar we een vrij plekje zagen, bleek dat gereserveerd te zijn. Uiteindelijk vonden we nog een plekje op een klein terras... van een visrestaurant... met echt niks anders op de kaart dan vis- en schaaldiergerechten... Johan was helemaal in zijn nopjes, Ine minder... Johan at zeepaling, Ine bakkeljauw. Johan vond het o-ver-heer-lijk, Ine haar vis was een beetje een flauw papje...

We hadden gehoopt dat een zeebriesje ervoor zou zorgen dat we eens géén muggen zouden hebben 's avonds... maar helaas, dat briesje ontbrak en we ontdekten dat er evenveel steekgrage muggen zaten aan de Adriatische kust dan in de Dolomieten... argghhhh!