Köln (2)

 Gisteren gingen we na eerder een brunch dan een ontbijt, enfin we ontbeten om 10u... laat voor ons doen, weer op pad in Keulen.

We hadden "Route 3: Altstadt, Deutz, Eigelstein & Agnesviertel" en wat extra 'stops' op onze planning staan.

Zo'n extra 'stop' kwam al héél snel op onze route... uiterst vreemd dat deze niet in ons reisgidsje staat! : Het El De Haus (foto 1).

Het EL-DE-Haus, zoals het gebouw heet en wat uitgesproken wordt als de letters “L” en “D”, ontleent zijn naam aan Leopold Dahmen. Dit was de Keulse zakenman en goudhandelaar die het gebouw in 1935 liet bouwen. Nog voor de voltooiing ervan werd hij echter gedwongen het aan de Gestapo te verhuren, die het gedurende de nazitijd in gebruik had. Het was een van de weinige gebouwen die tijdens de Tweede Wereldoorlog niet door bommen van de geallieerden werd getroffen.

Momenteel is het El De Haus het "NS-Documentatiecentrum", waarbij NS staat voor 'nationaalsocialisme" (oftewel 'nazisme'). Naast de beruchte (10) martelkerkers van de Gestapo in de kelder vind je hier informatie over hoe de nazi's te werk gingen wat betreft de introductie en het opzetten van (dwang-)arbeid en over het alledaagse leven in Keulen gedurende de nazitijd.

Vervolgens voerde de route ons voornamelijk langs winkels (die ons niet interesseerden verder) en horecazaken (idem dito). De winkel die Ine het meest interesseerde was opnieuw een 'extra stop': Gudrun Sjõdén. Ine scoorde er een kleedje en een longsleeve... zoals steeds in de meer neutralere kleuren en niet in de typische felle kleuren van de Zweedse ontwerpster... Ine kreeg korting op één stuk (en koos natuurlijk voor het duurste stuk) én kon een groot gedeelte betalen met de aankoopbonnen die ze voor haar verjaardag kreeg van ma Rosine, pa Julien, zus Sofie, schoonbroer Ronald en neefje Jaimie. 

Via een drukke winkelstraat met, voor ons, totaal oninteressante winkels, en ja toen ging het mondmasker meteen voor een tijdje op (de meesten liepen er overigens mét maskertje op), kwamen we bij de Dom (foto 2). We gingen er niet binnen maar liepen meteen, over het stukje originele heirbaan, naar en over de Hohenzollernbrucke over de Rijn het stadsdeel Deutz in.

In Deutz bracht de route ons langs een typisch café en wat winkels (die, toen 15u, net sloten, maar ons maar weinig interessant leken). We deden wel een terrasje en vervolgden de route tot aan de Rheinboulevard. Van op die "boulevard" hadden we een mooi zicht op de "Altstadt" aan de andere kant van de Rijn. De "boulevard" is echter één groot betonnen/betegeld wandel- en zitgebied dat eigenlijk beter gewoon groen had gebleven...

We wandelden daarna verder langs de Rijn, door het Rheinpark en staken de rivier over over de Zoobrücke. We wilden daar een bezoek brengen aan het Skulpturenpark, een park met verschillende kunstwerken her en der... maar dat was, uitzonderlijk, om 15u gesloten wegens politieke bijeenkomst van de CDU (om 13/9 zijn er gemeenteraadsverkiezingen). Dit viel ons eigenlijk wel zwaar tegen... maar niks aan te doen...

Het volgende dat op onze route lag, was Fort X en in Cafe Elefant gingen we iets drinken... ah jaaa ;o)

Ondertussen was het ook al even duidelijk dat we de hele route niet zouden kunnen uitwandelen. Dat was op zich ook niet erg want hetgeen ervan restte, vonden we niet echt interessant. In de buurt waar we op dat moment waren, lagen twee platenzaakjes die Johan wilde bezoeken, dus lieten we de route voor wat ze was en wandelden we naar de twee platenzaken... waren Johan in één van de twee vier LP's kocht.

Nadien wandelden we terug naar het hotel... en hadden we iets meer dan 11 km in de voeten...

Eten deden we zaterdagavond in "Al-Andalus", een Spaans restaurant waar we zeven tapas uitkozen. We konden nog fijn op het terras van de zaak zitten. Het was 20°C maar was aangenaam, al werd het natuurlijk snel ietsje frisser... iets te fris voor Ine tijdens het drinken van haar "café con leche"... We hebben trouwens onze hele bestelling in het Spaans gedaan... dat gaat ons toch gemakkelijker af dan Duits... Hahahahaha...