Op naar Vancouver Island

Waar we de ochtend voordien rustig aan hadden konden doen, was dit op de ochtend van 30 september jl. niet het geval! We hadden immers een ferry te halen! We verlieten het koude Whistler en reden naar Horseshoe Bay, in het westen van Vancouver. De afstand tussen beide plaatsen is ongeveer 100 km.
We waren snel klaar die ochtend, het verkeer was vrij rustig en onderweg was het mooi maar waren er geen mooie stopplaatsjes... dat maakte dat we al om 9u aankwamen aan de ferryterminal... en dat we twee uur moesten wachten vooraleer onze ferry zou vertrekken. We waren dan ook de allereerste die ging aanschuiven voor de ferry van 11:00 uur van Horseshoe Bay naar Nanaimo. Wachttijd omkrijgen in een mobilhome is véél aangenamer dan in een auto: we konden eens de benen strekken, eens naar toilet gaan, iets te eten en drinken nemen. Het feit dat we in de terminal gebruik konden maken van wifi was natuurlijk helemaal top! De tijd vloog om. Velen die na ons arriveerden, stapten uit en gingen 'Horseshoe Bay' in... maar daar zou waarschijnlijk toch niets te zien zijn en dan moest dit gehaast en gejaagd gebeuren, dus neen, dat deden wij niet...

We mochten als derde voertuig de ferry oprijden wat maakte dat we op de eerste rij stonden om op Vancouver Island weer de ferry te verlaten. De vaartijd was 1 uur 40 minuten, die we niet in de mobilhome maar in de passagiersruimte moesten doorbrengen. We zaten er helemaal vooraan aan een groot raam. Als er dolfijnen of walvissen in de buurt waren, zouden we die dus spotten... maar we zagen niets.
Bij het binnenvaren van de haven van Nanaimo mochten we terug naar de mobilhome. En blijkbaar doen ze bij zo'n ferry al lang van tevoren de "snuit" van de ferry open. Ine, die snel schrik heeft van water, vond het alles behalve leuk... maar we overleefden het en reden zonder te verdrinken Vancouver Island op.

Eens op het eiland moesten we nog in totaal 200 km rijden tot Tofino, aan de andere kust van het eiland, die met Grote Oceaan.

We stopten om (laat) te lunchen in het Little Qualicum Falls Provincial Park. We maakten er een wandeling naar de hoger gelegen watervallen (foto 1). Toen we ineens de tijd in het oog kregen, haastten we ons terug naar de mobilhome en lieten we de lagergelegen watervallen voor wat ze waren. We hadden immers onderweg gezien dat er een gedeelte afgesloten werd tussen 16 en 17u. We wisten niet hoe ver we er van af waren, maar wilden dit voor zijn als dit mogelijk was...

...en toen we weer onderweg waren, kregen we al snel te zien hoeveel kilometer we verwijderd waren van die wegenwerken... en we zouden er niet meer vóór het afsluiten van de weg geraken... We gingen daarom boodschappen doen... beter iets nuttig doen in plaats van enkel te gaan staan wachten aan de versperring...

Nadat we boodschappen gedaan hadden, werd de weg - we zaten toen in het midden van het eiland - erg bochtig en bergachtig. Harder dan 60 km/u konden we er niet rijden. Hierdoor waren we pas aan de wegversperring nadat die alweer een half uur open was... en er waren daar serieuze werken aan de gang, zeg!

Het was al half 7 toen we aan de Bella Pacifica Campground, onze verblijfplaats voor de daaropvolgende drie nachten, aankwamen...
...en zo'n camping die letterlijk tégen het strand ligt, vroeg om eens op het strand te gaan wandelen... en een selfie te maken met de Grote Oceaan op de achtergrond (foto 2) ;oD Trouwens onze eerste keer, die Grote Oceaan! Het was een heel verschil met de dag voordien: toen was het -17°, in Tofino +13°C!

Al snel was het donker, etenstijd en slaaptijd...