Voornemen

Kerstfeesten '25

Zo, onze kerstfeesten zitten er op. Op Kerstdag vierden we met Ine haar familie en op Tweede Kerstdag met die van Johan. Gisteren, 28 december werkte Johan, maar ging Ine nog eens feesten met haar familie.

We aten lekker en veel en het was gezellig. Samen met Ine haar familie werd zelfs gezongen... voor de Spaanse vrienden, die dat ook steeds doen voor pa Sus en ma Lizette. 

We kregen chocolade, koekjes, snoep, douchespullen, een isolerende drinkfles, een EHBO-setje, een badolifant, een platypus, de crossbill natuurgidsen over Nederland, een 1persoons elektrische deken, een reisportemonee en geld!

Johan gaat nog oudjaar vieren in Kortemark... en dan zijn alle eindejaarsfeesten, gelukkig weer, voorbij.

Bedankt, familie!

"Verkennend Gesprek"

Zoals jullie weten (of nu te weten komen), werkt Ine voor een Nederlandse gemeente als Wmo consulent. Ze is hier, ondertussen elf jaar geleden, gestart als tijdelijk uitstapje uit de zorg, waarin ze op dat moment werkte. Binnen haar huidige werk, specifiek omdat haar expertisegebieden bij begeleiding en beschermd wonen liggen, put ze nog steeds uit de kennis en expertise uit de werkervaring en opleidingen(*) die ze in het verleden volgde.

Recent heeft ze ook het korte opleidingstraject "Uniform Instroommodel, Verkennend Gesprek" gevolgd. Dit maakt dat Ine er vanaf januari 2026 een extra taak bij heeft, namelijk samen met iemand die werkt binnen de Geestelijke Gezondheidszorg (= GGZ) in gesprek gaan met burgers met psychische problemen die doorverwezen worden door de huisarts. Dit gesprek wordt het "verkennend gesprek" genoemd en is onderdeel van één van vele veranderingen die gaande zijn binnen de GGZ in Nederland... Ine vindt het opnieuw een leuke uitbreiding van haar dagelijkse werk!

Uitleg:
Het verkennend gesprek is een gesprek voor mensen die psychische klachten ervaren, die mogelijk samenhangen met problemen op andere levensdomeinen. Vaak spelen er naast psychische klachten ook andere problemen mee, zoals schulden, verslaving of fysieke gezondheidsproblemen, die mogelijk niet binnen de GGZ behandeld kunnen worden. In het gesprek wordt verkend wat iemand nodig heeft om de klachten te verhelpen. Met een werknemer uit de GGZ, een werknemer uit het zogenaamde Sociaal Domein en met de zorgvrager wordt gekeken naar de beste vervolgstappen. 

Vanwaar dit alles komt? Het Uniform Instroommodel is een onderdeel van het bredere deeltransformatieplan van de Regionale samenwerking mentale gezondheid Zuid-Limburg (NL). Hierbij werd beslist dat het roer om moet binnen de ggz. Duizenden mensen staan in deze regio op de wachtlijst voor volwassenenzorg GGZ. Het deeltransformatieplan moet leiden tot de juiste zorg op de juiste plek voor volwassenen met mentale problemen. Daarnaast zorgt het plan ervoor dat de zorg toegankelijk, betaalbaar en van hoge kwaliteit blijft.

Dus: Het doel is om mensen met een mentale kwetsbaarheid sneller passende zorg en ondersteuning te bieden. Dit draagt bij aan kortere wachtlijsten, betere zorgkwaliteit, lagere kosten en hogere medewerkerstevredenheid. 

meer informatie, ook met een filmpje over het Verkennend Gesprek, hetgeen Ine dus gaat doen.

(*) Ine heeft volgende diploma's:

• Geestelijke Gezondheid bij Mensen met een Verstandelijke Beperking en/of Autisme;
• Psychopedagogische Counseling;
• Orthopedagogie (2) &
• Psychiatrische Verpleegkunde.

Souveniers

Onze Canarische plantentuin blijft verbazen:
deze was 'compact' maar is helemaal 'opengegaan' en kreeg in een recordtempo een lange... bloem?

19,8°C

...en dan bericht vrtNWS ook over hetgeen Ine vanmorgen al in IJslandse media las:

"IJsland heeft op kerstavond een temperatuur van 19,8 graden Celsius gemeten, de hoogste temperatuur ooit voor een december. Volgens de IJslandse weerdienst is een combinatie van warme lucht en sterke wind verantwoordelijk voor het record...

...Warmere lucht van over de oceaan bereikt de kust en moet fors stijgen om over de bergen te geraken. Terwijl de lucht stijgt, koelt hij af en verliest hij vocht. Dat leidt tot veel neerslag aan de ene kant van de bergen. Aan de andere kant daalt de nu droge lucht naar beneden en warmt hij opnieuw op. Dat kan leiden tot verrassend warme periodes, ook in de winter..." artikel

En deze temperaturen werden dan ook nog eens 's avonds laat gemeten, las Ine!...?

BIZAR! Dat zijn temperaturen die in IJsland in de zomer niet eens zo heel gewoon zijn! 

Reddingshelikopter crasht op Kilimanjaro

Zoals jullie weten, wandelt Johan eind september '26 de Kilimanjaro op. Dit bericht kwam gisteravond op vrtNWS:

"Een helikopter die bezig was aan een reddingsmissie is neergestort op de Kilimanjaro, de hoogste berg van Afrika. Daarbij zijn 5 mensen omgekomen, onder wie 2 Tsjechische toeristen, zo hebben de Tanzaniaanse autoriteiten bekendgemaakt...

Het ongeval vond plaats op ongeveer 4.700 meter hoogte bij het Barafu-kamp, een laatste overnachtingsplek voordat je als klimmer de top van de berg bereikt. Dat meldt de Tanzaniaanse luchtvaartautoriteit. "Het toestel vervoerde 5 personen. Tragisch genoeg zijn zij allemaal omgekomen bij het ongeval".

Onder de slachtoffers bevinden zich de piloot, een Zimbabwaanse staatsburger en 2 Tsjechische toeristen, aldus de politieofficier. De oorzaak van de crash is nog niet bekend..." (artikel)

Triest nieuws natuurlijk, maar dat gebeurt...

en ja, er moeten mensen gered worden, maar er gebeuren dus reddingsmissies tijdens de tocht naar de top, bv. bij ernstige hoogteziekte, valincidenten ed. Op dit moment is het er 'regenseizoen', geen goede tijd om de berg op te wandelen, eigenlijk. Op de hoogte van het kamp en top, is de kans reëel dat er niet alleen regen, maar ook sneeuw valt. De temperaturen in het Barafukamp variëren meestal tussen 4 en -20°C. "Barufa" betekent in het Swahili "ijs".

Die kampeerplek 'Barafu Camp Kilimanjaro' ligt op zo'n 4.673 meter op de Kilimanjaro, die 5.895 meter is. Uhuru Peak, de top van de vulkaan, ligt dus zo'n 1.200 meter hoger dan deze kampeerplek. De Lemosho-route, die Johan zal wandelen, brengt hem hier ook, ook vlak voor hij naar de top zal wandelen. Johan komt aan in dit kamp op zaterdag 26 september, heeft hier één ijskoude en korte nacht en wandelt de 27e, 's nachts, naar de top. Ze wandelen 's nachts om de zonsopgang te kunnen zien vanop Uhuru Peak. Bij de afdaling overnacht hij niet meer in Barafu kamp. Die overnachting zal hij meteen veel lager op de berg hebben.

Ine overnacht die 26e september veel luxueuzer dan Johan in zijn tentje. Zij overnacht in het Tulivu Kilimanjaro Retreat, met zicht op die top van de Kilimanjaro. Ze wandelt naar en dobbert die dag eerst in een warme bron en gaat 's anderendaags naar een waterval wandelen in die regio, bij Moshi...

...maar dat duurt allemaal nog negen maanden!

vervolg...

Hoe het nog is met onze kapotte Kangoo?

...die is nog kapot.

Ze hebben bij de garage nog steeds niet gevonden wat er mis is. De motor werd uit elkaar gehaald, maar daar is niks kapot, lijkt het. Er werd wel wat gruis gevonden maar waar dan iets kapot is gegaan, dát is de vraag. Na hun kerstvakantie zal de Renaultgarage hulp in gaan roepen van Renault België en eventueel Frankrijk...

...en inderdaad, Johan blijft dus nog zeker een week rondrijden met de vervangwagen... en voor de kosten hiervoor werd hij gerustgesteld: als zij gesloten zijn en niks aan onze Kangoo doen, hoeven we ook niet voor de vervangauto te betalen... ons lijkt dat niet meer dan logisch!

Johan zal dus, na het vieren van oudjaar in Kortemark, niet op onze ququq slapen, maar bij iemand thuis.

Wordt nog steeds vervolgd

Kerst 2025

het meest extreme kerstachtig iets dat we in 2025 zullen maken : 

24 - 12

Op 24 december 2015 werd Kerstmis en nieuwjaar officieel verboden in Somalië. De minister van Religieuze Zaken voerde dit in en liet het leger optreden om "dergelijke on-islamitische praktijken" te voorkomen... drastisch maar volgens ons mag er toch ook minder groots gedaan worden over deze dagen... geef toe, het is één en al commercie en fake!

Twintig jaar geleden was het de opening van Plopsa Indoor Hasselt in Hasselt. Dat was toen de tweede Plopsalocatie. 

In 1925, honderd jaar geleden dus, kreeg Benito Mussolini alle macht in Italië... dat was géén goede beslissing!

Keizerin/Koningin Elisabeth van Oostenrijk-Hongarije ("Sisi") zou, als ze in 1898 niet vermoord was, vandaag 188 zijn geworden... en dat zou ze vast niet met plezier gevierd hebben!

Het eiland Christmas Island werd op kerstavond 1777 door James Cook ontdekt.

En de Rooms-Katholieken vieren vandaag de feestdag van zowel Adam als Eva als onze stamouders... Wanneer zijn die geboren en hoe oud zijn die eigenlijk geworden?

Oh ja, de nacht van 24 op 25 december staat bekend als Heilige Nacht of Kerstnacht. Volgens een mythe kunnen dieren om middernacht praten in deze nacht. Ze vertellen dan over de geboorte van Jezus... Wij hebben geen huisdieren en kunnen het dus niet checken, doen jullie het!? 

naar meer weetjes over 24 december

Herinneringen

Hoeveel likeurpralines moet je eten voor het effect van één pintje?

In dit artikel staat uitgelegd / berekend hoeveel likeurpralines je moet eten om hetzelfde effect als één pintje te hebben...

De korte samenvatting:

• 
  Een gemiddelde likeurpraline bevat 0,5 tot 2 ml vloeibare likeur, meestal likeur met tussen de 20 en 40% alcohol. 
• Likeurpralines bevatten meestal rond 0,1 tot 0,5 gram alcohol, afhankelijk van de sterkte van de likeur. 
• Een pintje bevat ongeveer 10 gram alcohol. 

Je moet dus 20 tot 100 likeurpralines eten om hetzelfde roeseffect te bereiken als van 1 pintje. 

Maar in de praktijk word je nooit dronken van likeurpralines, omdat je sneller misselijk wordt dan dronken.

Ine leest hierin een 'interessante' uitdaging, alleen vindt ze likeur niet lekker... maar zou zij echt misselijk zijn na een 50-tal (dit getal wordt in het artikel genoemd) pralines? Ze vraagt zich dit oprecht af...

Wie weet dat ze dit eens uit gaat testen!?

En verder (ook uit het artikel):

Als je een ademtest moet afleggen nadat je net een likeurpraline gegeten hebt, kan je positief blazen als er nog alcoholresten in je mond zitten. Na enkele minuten is dat effect weg... gebruik dit excuus dus gewoon niet om te verdoezelen dat je niet achter het stuur had moeten gaan zitten! Je valt toch door de mand.

en ondertussen...

De afgelopen dagen lazen jullie berichten over onze afgelopen reis, maar ondertussen...

• kwam Kaatje, die in deze periode 13 wordt, weer met glans door de autokeuring,
• maar rijdt Johan weer rond met een vervangwagen.

Johan viel vorige week vrijdag rond middernacht stil met onze Kangoo (2,5 jaar) toen hij in Genk-Oost de E314 afreed en de Europalaan wilde oprijden. Zomaar, ineens, gedaan... Zoals dat steeds is in dit soort van onverwachte situaties, was de wegenhulp die hij nog van bij de aankoop van de Kangoo had, verlopen... maar hebben we vanaf vólgende maand wegenhulp in Europa in onze reisverzekering voor 2026 opgenomen. 

Enfin, er was geen wegenhulpcontract en Johan moest daarom de politie bellen. Zij zorgden voor een veilige verkeerssituatie en dat de Kangoo weggesleept werd. Ine werd wakker gebeld en haalde Johan met dat betrouwbare Kaatje op.

Afgelopen maandag kon Johan een vervangwagen van de garage 'krijgen', waar later die dag de Kangoo heen gesleept werd... al dat gesleep heeft al een 'fijne' € 400 gekost...

Tot op vandaag hebben ze bij de garage nog niet gevonden wat er mis is. Het computersysteem en de motor van de Kangoo zijn nog in orde, hebben ze wel al vastgesteld. 
Ze hebben nog niet veel tijd vrij gemaakt om écht naar een probleem en oplossing te zoeken... en ondertussen betalen wij wel voor die vervangwagen... Johan heeft vrijdag laten weten dat hij dit niet oké vindt. As. maandag en dinsdag wordt er nog in de garage gewerkt, dan hebben ze kerstvakantie... We hopen dat Johan toch nog dit jaar de Kangoo terug heeft... en anders betalen we geen huur voor de vervangwagen als zij niets aan de wagen doen, heeft Johan de garagist al laten weten!

Vooral al dat 'gedoe', is weer zo vervelend...

Wordt vervolgd...

Laatste dag (11/11)

Op zondag 7-12-'25, onze elfde en laatste dag van onze reis doorheen Grieks-Cyprus, werden we gewekt door de kerkklokken, maar nadien door de ontstoppingsdienst! We zouden dus gewoon naar het toilet kunnen! Waar een mens, ook op vakantie, al eens heel blij mee kan zijn!

Rond half 10, na het ontbijt en nadat alles ingepakt en wel in onze huurauto zat, konden we vertrekken voor onze laatste uren op Cyprus. We hoefden pas rond half 2 op de luchthaven van Larnaca te zijn en hadden dus alle tijd... al stond er ook niet zo veel meer op ons programma:

• Kiti;
• Hala Sultan Tekke;
• zoutmeer;
• tanken &
• lunchen.

Na 20 minuten rijden, parkeerden we in het dorpje Kiti. Het dorp heeft drie toeristische troeven, lazen we: een zandstrand, een kiezelstrand en een kerk... en die stranden zeggen ons niks, dus inderdaad: we bezochten nóg een Cypriotische kerk, de laatste, namelijk de Panagia tis Angeloktistis.

De Panagia Angeloktisti of de kerk “Gebouwd door Engelen” in het dorp Kiti is volgens de legende... gebouwd door engelen. 

De bewoners van het dorp hadden volgens deze legende het fundament van de kerk gebouwd, maar ’s nachts werd dit fundament verplaatst naar het midden van het dorp door een grote groep engelen. Deze bouwden in deze nacht de hele kerk. De kerk kreeg daarom de naam Panagia Angeloktisti, gebouwd door engelen of de Engelenkerk.

De Panagia Angeloktisti is een Byzantijnse kerk gebouwd in de elfde eeuw. Het is een kruiskoepelkerk met een hoog middenschip en dwarsschip, op de kruising staat de koepel. Aan de zuidzijde van de kerk is in de dertiende eeuw een kapel aangebouwd, deze kapel is nu het voorportaal van de kerk. Onder het klokkentorentje zijn wapenschilden te zien van de familie Gibelet. De apsis is het oudste deel van Kiti-kerk, de oorspronkelijke kerk werd gebouwd in de vijfde of zesde eeuw maar vernietigd rond de zevende of de achtste eeuw : hierdoor lijkt het alsof het drie kerken in één zijn.

De huurauto moest volgetankt teruggebracht worden, dus aangezien we onderweg naar het volgende alweer dicht bij de luchthaven waren en een benzinepomp passeerden, gingen we tanken. We betaalden € 1,334 voor een liter benzine, maar een beetje goedkoper dan in België op dat moment.

We stopten bij het islamitisch heiligdom "Hala Sultan Tekke", wat op zich al bijzonder is aan de Griekse zijde van Cyprus. Het wordt de derde heilige plaats ter wereld voor moslims, na Mekka en Medina, genoemd, of de vierde met Jeruzalem als de derde plaats. 

Toen de Arabieren in 647 Cyprus veroverden, was Hala Sultan daarbij aanwezig. Ze was de tante aan vaderskant van de profeet Mohammed. Ze viel van haar ezel en stierf. Ze werd ter plekke, het latere Hala-Sultan-Tekke, begraven en haar graf ontwikkelde zich tot een pelgrimsoord. In 1760 begon de bouw van een moskee en toen die klaar was, lag het graf in een zijruimte van het gebouw. Later werd ook voorzien in onderkomens voor pelgrims. 

Het complex bestaat zo uit een moskee met minaret, een mausoleum, een begraafplaats en woonverblijven voor mannen en vrouwen. Het woord Tekke duidt op een gebouw dat bestemd was voor bijeenkomsten van een soefi-gemeenschap. Tegenwoordig is het complex vrij toegankelijk en behoort het niet meer tot enige religieuze stroming. Dit zorgde ervoor dat Ine er niet gesluierd binnen hoefde. Het hele complex ligt in een rustige omgeving aan de oever van het zoutmeer en is geclassificeerd als oudheidkundig monument.

Op de locatie van de moskee zijn ook nog resten van een dorp uit de bronstijd gevonden.

We wandelden nog even naar en bij het zoutmeer. Dit aangelegd zoutmeer is niet meer in gebruik om zout te winnen. Dit komt omdat er veel vuiligheid uit zee in het zoutmeer terecht kwam. Op en rond het zoutmeer worden 85 verschillende vogels gezien... wij zagen er geen... ook geen flamingo's, die thans de dagen voordien gespot waren. In de wintermaanden hebben ze hier hun onderkomen.

Van aan dit laatste bezoekplekje van onze reis gingen we, in het dorp in de buurt, op zoek naar restaurantje om te lunchen. Omdat we 's avonds op het vliegtuig zouden zitten en bij het overstappen in Frankfurt geen tijd zouden hebben om te eten, wilden we die middag toch net iets meer eten dan anders... maar we vonden geen enkel restaurantje dat open was... dus besloten we dan maar naar de luchthaven te gaan en daar te eten. Maar eerst werd de gehuurde Kia, zonder nieuwe krassen, blutsen of mankementen, afgeleverd.

Voor deze laatste dag was eigenlijk niet bijster goed weer voorspeld. Maar tot vlak na de middag was het maar wisselend bewolkt en zelfs ook zonnig, 19 à 20°, met kleine, fijne buitjes. Maar daarna, vlak nadat we de parkeerplaats van de huurwagens verlieten, werd het ineens best donker en begon het te regenen, te regenen... en daarmee zouden de Cyprioten de dagen nadien nog af te rekenen krijgen... wat een geluk hebben wij gehad met het weer, zeg!

In de vertrekhal namen we plaats in het restaurant en terwijl we wachtten op ons eten, telde Ine uit hoeveel kilometers we weer afgelegd hadden. Dit blijken er 1.048 te zijn geweest.

We hadden een eerste vlucht, naar de luchthaven van Frankfurt, om 16u35... maar die was vertraagd. Uiteindelijk zouden alle vier de vluchten die we tijdens deze reis met Lufthansa maakten vertraging hebben. We waren 55 min te laat in Düsseldorf. Het was 23:10 uur i.p.v. 22:15 uur toen we landden. We moesten ook best lang wachten op de koffers. Dat we ook nog een uur tot thuis moesten rijden, maakte dat het een korte nacht voor Johan werd, die op maandag 8 december '25 weer om half 9 aan het werk moest. Ine kon uitslapen.

En zo was een mooie reis weer voorbij... en tellen we weer af naar het volgende!

Dag 10 op Cyprus

Het bed in ons 'laatste' appartement in Cyprus was niet slecht, maar Ine haar ruglast werd er niet beter door... en het toilet in het appartement liep 's morgens let-ter-lijk over... én dan zat er op zaterdag 6 december ook nog eens niks in onze schoen... want hulpsinterklaas Ine was dat thuis vergeten...

Eigenlijk stond(en) er (één) wandeling(en) op onze planning, maar dat ging niet echt vanwege Ine haar rugpijn, maar ook vanwege het niet al te goede weer. De wandelingen waaruit we zouden gaan kiezen, waren niet allemaal lussen. En nat geregend op een bus staan wachten en zitten, is natuurlijk niet leuk. Daarnaast was het eigenlijk ook niet zo heel erg dat de wandeling(en) niet doorgingen: op deze manier zouden we de bezienswaardigheden van tijdens de wandelingen allemaal kunnen gaan zien omdat we er, in plaats van te voet, met de auto langsgingen.

De eigenaar van het appartement werd ingelicht over onze WC-problemen. Met de hoop dat we bij terugkomst een gemaakt toilet zouden hebben, vertrokken we naar onze eerste bestemming. Op drie kwartier rijden vanaf ons appartement  kwamen we aan in het bizarre Agia Napa...

Tot 1974 was Agia/Ayia Napa niets meer dan een dorp met als voornaamste bron van inkomsten de visserij. Daarna werd het ontwikkeld tot een populair vakantieadres voor zowel buitenlanders als Cyprioten zelf. Het dorp heeft als belangrijkste troef verschillende zandstranden, waardoor op korte tijd heel veel hotels, discotheken, casino's, bars enz. gebouwd werden... het is echt een lelijk dorp... met tussen al dat nep... een oud klooster... bizar om zien!

Vanaf een iets hoger gedeelte van het discodorp keken we, vlak na het parkeren, over een hoge muur het binnenhof van het Agia Napa klooster in. Het klooster is gewijd aan 'Onze Vrouwe van de Bossen'... maar toen we wat trappen afdaalden om bij de huidige ingang van het klooster te geraken, bleek het voormalige klooster niet open te zijn... wat anders was dan de website deed vermoeden... Jammer want het zag er, van daar boven, een mooie plek te zijn. 

We besloten in het dorp op zoek te gaan naar een koffiebar... het was er echter uitgestorven. Het was natuurlijk niet het hoogseizoen én op een dergelijke locatie vol uitgaansgelegenheden zou je ook niet hoeven verwachten dat er om 10u iets open was om koffie te drinken... maar toch vonden we iets! zelfs mét wat baklava! Ná de koffie en lekkers liepen we toch nog even langs de ingang van het klooster. En het was toen wél open... we verkenden de binnenplaats en het deels-ondergrondse kerkje.

De 16e-eeuwse kerk van het Agia Napa klooster werd door de Venetianen gebouwd. Het is gedeeltelijk ondergronds en uitgehouwen in de rots. Die rots is uitgebreid met een buitengevel en werd af en toe gebruikt door monniken of nonnen. Ondertussen is deze kerk best mooi gerestaureerd. Dankzij de heilige Maagd Maria komen nog steeds stellen die onvruchtbaar zijn en vrouwen die problemen hebben tijdens de zwangerschap naar het klooster om te bidden om hulp en om te vragen om de wonderbaarlijke gordel van de Heilige van Agia Napa te dragen... géén idee wat dat is. We zijn niet in de winkel van het klooster geweest... Aan een ijzeren beeltenis van Maria hingen erg veel van die ex voto-plaatjes en -beeldjes waarover we ook al eerder in dit blogbericht schreven. Het waren niet alleen plaatjes/wassen beeldjes met een baby, maar ook ogen, harten, voeten enz.

Verder was de overkoepelde, achthoekige marmeren fontein op de binnenplaats van het klooster mooi. In het marmer zijn mooie reliëfs in aangebracht.

Blij dat we toch niet voor niks Agia Napa ingereden waren, reden we naar het stadje Paralimni. Volgens onze reisgids zou hier een best-nog-mooie-en-kleurige-kerk staan... maar die vonden we in ieder geval niet op dat moment. Omdat we daar dicht bij de "groene lijn" of VN-Bufferzone waren, en we in juni 2024 aan de andere kant van die zone waren, reden we naar het nabij gelegen dorp Deryneia... en in dát dorp stond blijkbaar ook die best-nog-mooie-en-kleurige-kerk die we in Paralimni zochten. We wandelden er langs op weg naar de bufferzone tussen Grieks- en Turks-Cyprus. 

Die VN-Bufferzone, een grensbarrière, hebben we aan beide zijden in de hoofdstad Nicosia gezien, maar we hadden ze nog niet op een andere plek gezien. De zone is meer dan 180,5 kilometer lang en heeft een oppervlakte van 346 vierkante kilometer. De term Groene Lijn, zoals het ook genoemd wordt, verwijst naar de staakt-het-vurenlijn. In die Bufferzone zijn diverse mijnenvelden. Op verschillende plekken wordt er door boeren gewoon gewerkt, met toestemming van de VN. Ook liggen een aantal kerken van de Cypriotisch-Orthodoxe Kerk in. Er worden af en toe diensten in gehouden. In deze Bufferzone zijn diverse VN-observatieposten, sommige bemand door VN-militairen van UNFICYP. Aan weerszijden staan Turkse dan wel Griekse posten, bemand door militairen... die nog steeds alles heel nauwlettend in de gaten houden.

Vanaf die grens bij Deryneia kijk je naar het (mooie) Turks-Cypriotische Famagusta. Ertussen ligt een hele zone "niks". Er groeit enkel onkruid en er liggen wat wegen. De hotels die je, in Famagusta, ziet liggen, zijn, logisch, niet in gebruik. Deze zagen we in juni '24 ook vanuit Famagusta liggen.

Er staan allerlei zelf geschilderde borden bij deze grens tussen noord en zuid. Zeker één bord is er sowieso geplaatst door het restaurant-bar dat er aan die grens ligt: Er staat immers op dat de enige veilige plek om foto's te maken, is vanop het terras van het restaurant... nou, die eigenaar is niet vies van geld verdienen aan deze situatie en bangmakerij. Als het zaakje open was geweest, hadden we het fijn niet bezocht! 

Terwijl wij aan die grens stonden, was er ook een jong Duits koppel. Die vonden het nodig om een stukje in dat 'niemandsland' te gaan wandelen. Dit had verder geen gevolgen: ze werden niet beschoten, er kwam niet meteen een VN-jeep aangeraced, maar het was toch duidelijk dat deze jeugdigen dit soort grenzen nooit gekend hebben...

Triestige plek...

Na een koffie en op een kwartiertje verder rijden, waren we op "Kaap Greco". Dit is een landtong en schiereiland in het zuidoosten van Cyprus. Onze eerste stopplaats lag aan het strand tussen Protaras en Paralimni en was de "cyclopengrot". Die grot ligt in de kliffen, op 15 meter boven zeeniveau. Blijkbaar is ze zo'n 100 m2 groot. De hoogtes in de grot zouden variërenen. Johan is er maar een stukje ingegaan en Ine? met Ine haar rugpijn op dat moment was bukken zonder daarvan meteen spijt te hebben gewoonweg geen goed idee... hurken en weer rechtsaan om de selfie te maken, ging nog net...

Uit onderzoek is gebleken dat er al sprake was van de grot vóór de steentijd, dus echt in de prehistorie. De verwijzing naar cyclopen die in de grot huisden, is natuurlijk vanuit de Griekse mythologie. Er zou zich een familie cyclopen in gevestigd hebben nadat ze schipbreuk geleden hadden. Wat recenter schuilde er een Cyprioot in die gezocht werd door de Britse bezetter en nadien werd het tijdens de burgeroorlog (tussen 1955-59) gebruikt door het Grieks-Cypriotisch nationalistische EOKA om te schuilen en natuurlijk was het ook door de eeuwen heen een schuil-/slaapplaats voor herders, maar dat is natuurlijk niet zo spannend.

Overigens,

volgens een theorie van een paleontoloog zouden de mythe van de cyclopen ontstaan zijn doordat de Grieken schedels van olifanten aanzagen voor de schedels van reuzen met één groot oog in het voorhoofd. Olifantschedels hebben immers geen duidelijk herkenbare oogkassen, maar wel een grote neusholte op de plaats van de slurf. Volgens deze theorie is het niet toevallig dat de cyclopen in verband worden gebracht met Sicilië (en de Middellandse Zee), waar tijdens het Pleistoceen de Siciliaanse dwergolifant voorkwam.

Tussen de buitjes door reden we verder Kaap Greco op en het Kamara tou Koraka / Kavo Gkreko National Forest Park in. Eigenlijk hoefden we maar een beetje verder dan de cyclopengrot te zijn, maar om er met de auto te geraken, moesten we omrijden.

Bij het bezoekerscentrum aan de Konnos Baai, waar de kliffen erg mooi zijn, splitsten we op: Johan ging wandelen en Ine reed met de auto naar dezelfde bestemming, het wit-blauwe kerkje Agioi Anargyroi. Dit kerkje/kapel werd in de jaren '50 gebouwd. Onder de klif waarop het kerkje staat, ligt een grot. Die was op het moment dat we er waren, niet goed te zien omdat de zee, anders dan in de zomer, best flink wat golven op de kliffen sloeg. Terwijl Johan nog aan het wandelen was, hield Ine zich er wat bezig met de plaatselijke katten.

Nadat ook Johan alles in de buurt van het kerkje gezien had, wandelde hij weer verder en stapte ook Ine weer de auto in. We stopten nog op een mooie plek met een rotsboog en reden dan weer verder.

Spijtig genoeg regende en waaide het bij onze volgende stopplaats, "Sea Caves" genaamd. In een grote baai met hoge, kleurige kliffen zie je er een heel aantal grotten uitgesleten in de kliffen. Blijkbaar zijn enkele grotten toegankelijk, maar sommige alleen van op zee... het weer was te slecht om verder allemaal te bekijken waarheen je mogelijk nog kon wandelen, laat staan er ook daadwerkelijk heen te wandelen.

Alvorens terug naar ons appartement te rijden, stopten we nog bij het Makronissos-strand. Waarschijnlijk ziet dit strand er als het zonnig is erg mooi uit. Nu was het zwaar bewolkt, regende het en was het afgekoeld van de eerdere 23 naar 16°... geen strandweer, dus. Maar we waren er ook niet gestopt om naar het strand te gaan kijken. Een beetje weggestopt in een bosje bij de kliffen bezochten wij de Necropolis van Makronissos. We werden opgewacht door enkele katten en deze begeleiden ons verder over de hele site. Interessante plek!

Van deze necropolis zijn, tot nu toe, 19 graven opgegraven, alsook een kleine tempel. De locatie werd in de Grieks - Romeinse tijd aangelegd en gebruikt, namelijk van 323 voor tot 324 na Chr.

De meeste graven bestaan ​​uit een trap die naar beneden leidt naar een rechthoekige ingang. Verderop is er een lichte rechthoekige opening in het midden en drie banken aan de zijkanten van de kamer. De ingang van de graven werd gebouwd met een grote plaat of twee kleinere. Het lijkt erop dat de graven van Makronissos voor meer dan één begraving zijn gebruikt, aangezien verschillende van hen ruimte lijken te hebben voor wel vijf overledenen. 

De doden werden op kleisarcofagen geplaatst die oorspronkelijk bedekt waren met drie platte tegels. Samen met de doden werden enkele geschenken begraven.

De architectuur van de graven is identiek, wat erop wijst dat er geen klassendifferentiatie bestond onder de doden. Maar aan de aard van de begrafenisgeschenken kan men wel het klassenverschil zien.

Ondertussen had de eigenaar van ons appartement laten weten verschillende keren onsuccesvol geprobeerd te hebben om contact te krijgen met de ontstoppingsdienst verbonden aan het appartementscomplex. We reden dus terug naar een appartement zonder toilet.

Tijdens deze laatste avond die we op Cyprus waren, had Johan verlof genomen van het koken. In de kleine gemeente waarin we verbleven, waren er een paar zaakjes om te gaan eten. Voor het eerste dat we uitkozen, waren we een uur te vroeg en de andere waren ofwel gesloten ofwel zagen ze er niet echt 'aantrekkelijk' uit om te gaan eten.

We besloten daarom in Larnaca te gaan eten, wat ook maar op een kwartiertje van ons appartement lag. Het zaakje dat we uitkozen, was geen topper maar het eten was er goed en er was een toilet... die we écht wel moesten gebruiken aangezien de appartementseigenaar liet weten dat hij contact gehad had met de dienst en zij pas 's anderendaags zouden komen... we kregen wel wat geld terug... Tja, erg vervelend, maar die man kon er ook niks aan doen en voor de rest was alles in orde.