Dag 1 : naar Nicosia / Lefkosia

Al om 2u liep de wekker af op donderdag 27 november. Na een douche en het inladen van de auto reden we richting de vlieghaven van Düsseldorf. Hier vertrok onze ochtendvlucht naar Munchen met een kwartiertje vertraging omdat er nog geen water was voor in het vliegtuig. Heel veel tijd hadden we sowieso niet in Munchen om over te stappen op onze vlucht naar Larnaca, Cyprus, maar met wat goed doorstappen in de luchthaven kwamen we net bij de gate toen de boarding startte. We zagen, terwijl we wachtten op vertrek, dat onze bagage het ook op tijd gered had, weer een geruststelling. Ook in Munchen vlogen we te laat weg. Ditmaal bleek één van twee airconditioningsystemen niet te werken... Enfin, we hadden om 12:40 uur (UTC+2) in Larnaca moeten landen, maar dat werd 13:05 uur. Al bij al viel het nog allemaal mee dus omdat ze het euvel gemaakt kregen.

In Larnaca haalden we onze huurwagen op. We kregen een Kia Stonic mee, een handgeschakelde, dus Ine moest weer even wennen aan het schakelen met haar linkerhand.

Vanuit de internationale luchthaven van Larnaca reden we naar de hoofdstad Lefkosia, of Nicosia. We besloten om eerst naar het hotel te rijden, te parkeren, alles op de kamer te zetten en naar het centrum te wandelen. Het hotel lag wat buiten het echte stadscentrum, op een half uurtje stappen. Het was 23° maar we namen toch onze truitjes mee, voor het geval het, eens donker, snel zou afkoelen.

Omdat we eigenlijk nog niet echt iets gegeten hadden, was dat het eerste wat we gingen doen. Op een terras dronken we koffie en aten we ieders een lekker Cypryotisch gebakje: een goede start van de vakantie, vindt Ine.

Nadien wandelden we een route gebaseerd op de bezienswaardigheden op een stadsplannetje. In juni 2024 bezochten we de andere kant, de Turks-Cypriotische kant, van Nicosia. Deze Griekse of Europese kant van het hoofdstadje, waar we dus op dat moment waren, vonden we wat minder authentiek, maar beter onderhouden. Net als over heel Cyprus staan er veel kerken en moskeeën. Er leken heel wat historische gebouwen verdwenen te zijn, wat aan de Turkse kant niet zo is. Daar zijn ze wel vaak onderkomen, spijtig genoeg... maar die authenticiteit geeft toch ook een bepaalde sfeer, die déze kant van Nicosia een beetje leek te missen. 

Rond 16u ging de zon, met een mooie rozige gloed, langzaam onder. Iets over vijven was het pikdonker en leek de stad bijna uitgestorven. Wij maakten toen onze stadswandeling af aan de grensovergang tussen beide zijden van Nicosia. We waren van plan geweest om even de grens over te gaan, maar aangezien het al donker was én omdat we toch al aan die kant geweest waren, bleven we maar aan de Europese kant.

We kozen een goed restaurantje uit waar we op het terras van de binnenkoer nog aangenaam buiten konden zitten zonder truitje aan. We namen één vlees- en één vegetarische mezeschotel... en smulden bijna alles lekker op, al was het wel erg veel! We kregen, als verrassing, ieder nog een panna cotta met aardbeienconfituur als nagerecht... dat ging er natuurlijk nog in, maar... ppfff.

...en dan wandelden we weer terug naar ons hotel. Het was een mooie en lange dag geweest... en wat fijn om nog eens in een T-shirtje te wandelen!

Na het noorden, het zuiden:

... en weg zijn we weer!

In juni '24 bezochten we het Turkse noorden van Cyprus. Vandaag start onze verkenning van het zuidelijke, Europese gedeelte van het eiland.

Vanmorgen vliegen we vanuit Düsseldorf, via München, naar Larnaca...

Programma's Tanzania '26

Ondertussen, na wat gevraagde aanpassingen, zijn onze programma's voor onze reis naar Tanzania via Joker klaar.

Zoals verwacht, wordt het onze duurste reis ooit, maar we krijgen er wel veel moois voor in de plaats...

We vliegen op zaterdag 19 september '26 vanuit Brussel naar Kilimanjaro Airport.

Na die eerste dag en nacht gaan we ieders onze weg. Johan start op de 21e aan de beklimming van de Kilimanjaro. Hij wandelt, in groep, via de Lemosho route naar de top (op 5.895m) en terug.

Terwijl Johan wandelt, heeft Ine een mooi, gevuld, individueel programma met wandelingen naar watervallen, (wandel-)safari's, bezoeken aan allerlei locale projecten van de Masai enz. Zij wordt rondgereden door een vaste gids.

Op 28 september starten we, terug samen, aan de route zoals die beschreven staat op de Jokerwebsite als "Tanzania Explorer XL" met safari's, wandelingen en culturele activiteiten... op zaterdag 10 oktober slapen we in het vliegtuig en de 11e weer thuis.

...nog 297 dagen vanaf vandaag om voor te bereiden...

OLHH-weekend '26

Ondertussen, terwijl we dicht bij een volgende reis staan...

hebben we een en ander met elkaar vergeleken... en qua prijs en reistijd is naar Engeland vliegen voor onze plannen in het Hemelvaartweekend de beste optie. Die is het, naar onze mening, nooit als het is om Londen te bezoeken, maar ditmaal, om dus Engeland in te trekken, wél.       

De vliegtickets zijn dus geboekt, de rest nog niet.

Met het Hemelvaartweekend gaan we naar Engeland voor de Jurassic Coast Ultra Challenge, die wandeltocht van 100 km die Johan in het voorjaar gaat stappen, weet je nog?

The Voice of Hind Rajab

Al van de eerste keer dat Ine over de film "The Voice of Hind Rajab" hoorde, toen die werd voorgesteld op het Filmfestival van Venetië 2025, wilde Ine er heen. Het was wachten tot de film deze week in de zalen kwam... en gisterochtend zaten we om 11u klaar in filmzaal Pathé (vroeger Euroscoop) in Genk C-Mine.

Het verhaal van de film:
Op 29 januari 2024 vlucht een familie in hun auto Gaza-stad uit tijdens de Israëlische invasie van de Gazastrook. Vrijwilligers van de Internationale Rode Kruis- en Rode Halve Maanbeweging ontvangen een noodoproep: Eerst spreken ze de Palestijnse Layan, die met haar nichtje Hind Rajab een eerste aanval op hun auto overleefde. Als Layan bij weer een volgende aanval gedood wordt, neemt de vijfjarige Hind de telefoon op. Hind praat gedurende drie uur met de hulpverleners die hulp voor haar proberen te regelen. Dat moet via het Internationale Rode kruis ofwel de Israëlische overheid die een vrijgeleide moeten vragen aan het Israëlisch defensieleger. De twee ambulanciers die haar uiteindelijk te hulp kunnen komen, worden onderweg, met zwaailichten aan, gebombardeerd door het leger. Even later wordt definitief het contact met Hind verbroken. 

Ná de gebeurtenis waarover de film gaat, beweerde Israël dat er geen troepen in de buurt aanwezig waren geweest en ontkende het de aanval te hebben uitgevoerd. Dit werd echter ontkracht door onderzoeken van The Washington Post en Sky News, die zich baseerden op satellietbeelden en visueel bewijs. Hieruit bleek dat er inderdaad een aantal Israëlische tanks aanwezig waren en dat één ervan waarschijnlijk 335 kogels had afgevuurd op de auto waarin Hind en haar familie zaten. De tankbestuurders hadden kunnen zien dat er burgers, waaronder kinderen, in de auto zaten. Uit het onderzoek van Forensic Architecture bleek verder dat een Israëlische tank waarschijnlijk ook de ambulance had aangevallen die het meisje ter hulp wilde komen. Pas op 10 februari '24 was het veilig genoeg om het gebied in te gaan en werden Hind, haar familie en de twee ambulanciers dood teruggevonden in kapotgeschoten wrakken. Hind haar grootvader vertelde later aan verslaggevers dat Hind gewond was geweest aan haar rug, hand en voet. 

De échte stem van de kleine Hind en ook die van de mensen van het callcenter van de Rode Halve Maan van de geluidsopnames van die dag worden in de film gebruikt, vandaar ook de titel van de film "de stem van Hind Rajab". De rest is nagespeeld en brengt het verhaal van de hulpverleners. Op het einde komt de moeder van Hind ook aan het woord en worden beelden getoond van toen ze de ambulance en de auto vonden. 

De film was, zoals verwacht, heel erg aangrijpend... door de echte geluidsopnames met Hind kwam haar hulpeloosheid en angst duidelijk over, maar vooral de grote machteloosheid van de hulpverleners en de frustraties die zij voelden door hoe een eenvoudige ambulance voor Gaza geregeld moet worden, maakte grote indruk op ons... Beiden waren we na de film best lang sprakeloos en Ine was letterlijk misselijk geworden van de film...

De trailer:

Hind en haar familie waren op de vlucht. Ze vormden geen enkel gevaar. De ambulanciers deden hun job en zouden, volgens internationale oorlogsregels, beschermd moeten zijn tijdens het uitvoeren van hun job, ze zouden zelfs vrije doorgang moeten gekregen hebben omdat alle voorschriften hiervoor nagekomen waren...

Dit was een bewuste en pure afslachting van onschuldige burgers en hulpverleners... waaraan de Israëli zich veelvuldig schuldig hebben gemaakt... een genocide, een etnische zuivering... On-ge-loof-lijk dat mensen achter hen blijven staan! 

In eerste instantie werd geen partij gevonden om The Voice of Hind Rajab in de Verenigde Staten uit te brengen... wegens té controversieel... Ondertussen is een kleine distributeur bereid.

28 km

Gisteren startte Johan om 8u aan de 28 km van de Duinengordel Walk van Go Dare. Het had gevroren, dus was het best koud... maar ondanks de temperaturen had Johan het behoorlijk warm van het wandelen en heeft hij flink gezweet.

Ine wilde hem op een bevoorradingspost treffen en dan aan een eigen route starten vanaf Zavelbos in Opglabbeek... maar toen Ine aan die post kwam, was Johan daar nét vertrokken.

Ine startte aan de paarse wandelroute en kwam steeds Go Dare-wandelaars tegen die haar pad kruisten of een stukje mee over haar route wandelden. Onderaan de Oudsberg zag Ine dat Johan ineens een stukje vóór haar wandelde... maar omdat Johan zo snel wandelt, óók terwijl hij die Oudsberg op ging, moest Ine die steile stuifduin oprennen naar hem toe... totdat Johan eindelijk doorhad dat iemand zijn naam riep... en zo troffen we elkaar alsnog!

Omdat Ine, nadat ze Johan liet verder stappen, de verkeerde richting uit was gegaan, moest ze nogmaals die Oudsberg op... had ook zij ineens goed getraind voor onze wandelingen op Cyprus.

Johan wandelde, na 28 km en 4u25 stappen, de finishlijn over... weer zo'n 6,3 km/u gemiddeld, dus... Hij had, zoals verwacht, geen enkel probleem met die afstand, maar hij had de afgelopen weken toch wat meer en langer mogen wandelen... dat was te merken aan zijn stijve spieren ná de wandeling ;-)

Blussen

Ine had 'm, toen ze in de Nederlandse zorg werkte, verplicht om de twee jaar. Johan had 'm nog nooit, tot afgelopen woensdag... en "'m" is de cursus kleine blusmiddelen... na twee uur theorie over de verschillende brandblusmiddelen was het blussen zelf aan de beurt...

Eigenlijk een cursus die iedereen eens zou moeten volgen : een écht brandje onder controle krijgen, heb je best al ooit eens gedaan... dus, doe net als Johan: áls je eens de kans krijgt om een cursus kleine blusmiddelen te volgen, niet aarzelen!

Rustig

  "DOE RUSTIG !"

Uitspraak die nooit iemand rustig heeft gekregen

15°C?

Daar waar we verwacht hadden op Cyprus nog zo'n 15°C te gaan hebben, ziet het er naar uit dat het er rond de 20° zal zijn als wij er gaan zijn (link)... dadelijk gaan we het er wéér te warm vinden om te wandelen ;-) ....maaaarrrr we vinden niet van overal waar we heen gaan voorspellingen. Het kan al serieus koud zijn in het Troödosgebergte.

...we zien wel... nog één week aftellen!

WCdag

19 november is, al sinds 2001, de "Wereld Toilet Dag".

De dag richt zich op het belang van goede sanitaire voorzieningen en voor toegang tot schone en veilige toiletten voor iedereen. 1/3 van de wereld heeft deze toegang niet... dat zijn 2,3 miljard mensen!!!

De Wereld Toilet Dag moet de verantwoordelijken in de politiek en het bedrijfsleven wakker schudden, taboes elimineren en de strijd tegen wereldwijd verbreide sanitaire tekortkomingen opvoeren. 

Nationale overheden moeten minstens 3% van hun uitgaven aan sanitaire voorzieningen en watervoorzieningen uitgeven. Ook corruptie in de watersector moet bestreden worden. Naar schatting verdwijnt, door corruptie, zo'n twee miljard dollar per jaar via dubieuze geldkanalen, fondsen waarmee de problemen konden opgelost worden door alternatieve sanitaire en watertechnologie... 

...het gaat dus niet enkel om WC's!

Wij zijn, tijdens onze vele reizen, al vaak op "bij-zon-de-re" toiletten geweest... en hebben dus zelf al ondervonden dat een proper en 'privé' toilet he-le-maal niet vanzelfsprekend is, zoals dat dit in de Westerse wereld is! Op toeristische plekken zijn er in China, de Afrikaanse landen enz. vaak nog wel prima WC's voorzien, maar eens als je daarbuiten komt en naar toilet moet, is het triest wat normaal is voor vele mensen!

Vanwege de duurzaamheid, geboden sociale werkgelegenheid maar vooral óók voor de projecten i.v.m. schone en veilige toiletten gebruiken we thuis toiletpapier (en keukenpapier) van The Good Roll... 

We hebben hier op deze blog al vaker 'reclame' over gemaakt, maar we vinden het écht de moeite om een beetje meer hiervoor te betalen om een ander en de natuur verder te helpen! Je koopt hun producten online op diverse websites (bv. Bol), bij Albert Heijn, Blabloom, Oxfam wereldwinkels ed. Helaas heeft Jumbo ze niet meer.

enne, het is vandaag natuurlijk ook Internationale Mannendag...

Zoek de tien verschillen...

Op deze pagina kan je de fouten aanduiden en afstrepen.

Runners' lab

Johan had, door zijn deelname aan de Dodentocht afgelopen zomer, een kortingsbon van Runners' lab gekregen. Dit deed hem nadenken over of hij eigenlijk wel zo'n goede steunzolen en wandelschoenen had, voor zijn specifieke voeten en manier van wandelen.

Johan wandelt al jaaaaaren met Lowa Renegade wandelschoenen en heeft zo al vele paren versleten. Na de stressfractuur van een linkermiddenvoetsbeentje in december 2021 (blogbericht) kreeg Johan steunzolen voorgeschreven. Op zich had hij geen last van zijn voeten, al had hij de laatste keren blaren na lange afstandstochten, wat hij eerder niet had.

In Runners' lab in Paal moest Johan op blote voeten over een speciale mat heen en weer stappen. Die 'mat' is een 30m lange testtrack met een 2 meter lange footscan plaat in het midden waarop de wandelanalyse wordt uitgevoerd. Johan blijkt vooral, vanuit zijn middenvoet druk op zijn grote tenen te zetten bij het stappen. Op basis van de resultaten maakten ze eerst steunzolen. Toen die klaar waren, ging Johan opnieuw naar Runners' lab en werden, aan de hand van Johans looppatroon, enkele soorten schoenen uitgezocht voor hem.

Met die schoenen en met die nieuwe steunzolen ging Johan vervolgens weer over de speciale mat wandelen om op beeld weer te bekijken welke schoenen het beste looppatroon voor Johan lieten zien. Johan voelde duidelijk verschil, zegt hij. Hij koos voor de Salewa Pedroc 2 Mid PTX Heren die hem het beste zaten en het beste voelden tijdens het wandelen. Deze zolen en schoenen zouden er voor moeten zorgen dat Johan blessurevrij kan blijven wandelen...

De schoenen zijn veel lichter, minder stijf en veel goedkoper dan zijn eerdere vaste model. Ze zijn ook waterdicht, maar zien er eerder als een sport- dan een wandelschoen uit. De steunzolen zijn niet-terugbetaalbaar door de ziekenkas omdat er geen arts bij tussenkomt.

We zijn benieuwd wat dit als resultaat geeft! Gisteren heeft Johan een eerste keer (11 km) gewandeld met zijn nieuwe steunzolen en schoenen... en dat ging goed, vond hij.

Ine denkt ondertussen na of zij ook langs gaat voor een gratis analyse. Zij heeft immers véél meer problemen met haar voeten, hielen en enkels dan Johan heeft.

De wolven in Limburg

"In de nacht van 12 op 13 november ontving Welkom Wolf diverse meldingen die aantonen dat er nog minstens 7 wolven in goede gezondheid zijn!

Of er ook nog een achtste wolf aanwezig is - dus moeder Noëlla en 7 welpen - kunnen we voorlopig niet bevestigen op basis van eigen waarnemingen.

Wat wél vaststaat, is dat de bijna volgroeide welpen nu drukke en gevaarlijke wegen oversteken en dat ze dagelijks het risico lopen om slachtoffer te worden van het verkeer. En dat allemaal omdat de Vlaamse overheid het blijft vertikken om de N74 te voorzien van ecorasters en om de snelheid op de N76 te verlagen tot de standaard-snelheid van 70 km/u op de nochtans zeer goed gekende oversteekplaatsen.

Omdat de Vlaamse Regering daarmee niet alleen Europese verplichtingen maar ook haar eigen Vlaamse natuurbehoudswetgeving aan haar laars lapt, startte Welkom Wolf een petitie én daarnaast ook een rechtszaak tegen de Vlaamse overheid...", schrijft Welkom Wolf in zijn nieuwsbrief van afgelopen vrijdag, 14 november. Hierin wordt ook onderstaand filmpje getoond.

Volgens de kop van een artikel op TV Limburg, ook van afgelopen vrijdag, zijn in het filmpje Noëlla en zes welpen te zien. In het artikel zelf is dan weer gewoon de tekst van Welkom Wolf (ook hierboven) overgenomen en vragen ze zich af of Noëlla er nog is...?

Helaas werd er een week geleden ook in Geel-Bel nog een wolf doodgereden (lees meer).

 

Wij zijn (o.a.) lid van Landschap vzw waardoor we deze vzw, maar ook Welkom Wolf ondersteunen. Hierdoor worden we ook op de hoogte gehouden van de stand van zaken in verband met de wolven in België.

En ja, we hebben de petitie ondertekend! HIER kan jij 'm ondertekenen!

...en neen, we hebben nog steeds niet het geluk gehad om een wolf "in het wild" te zien... ookal wonen we op de grens van het Limburgse wolvengebied... als je er eentje zou zien, kan je dat overigens hier melden.

Mottig

Blijkbaar word je misselijker in een elektrische auto... Dit is waarom: