Antrimkust (aangevuld)

Op 18 september jl verlieten we Belfast al vroeg 's morgens. Toen Johan onze spullen uit de ijskast ging halen, zag hij dat de keuken alweer één grote puinhoop was... na één dag... Bah bah bah... We hadden ons sowieso niet meer voorgenomen om er te ontbijten... gelukkig! De verhuurders kregen ondertussen een héél negatieve beoordeling van ons op Booking.com!

Na een dik half uur rijden stonden we in Carrickfergus, noordelijker in het graafschap Antrim. Hier gingen we eerst ontbijten. Nadien liepen we eerst door het stadscentrum. Hier staan nog enkele huizen uit de 18e eeuw in de, nu, winkelstraat en nog resten van de oude stadsmuur met stadspoorten. Waarvoor we echter naar het stadje kwamen, was Carrickfergus Castle in de haven. Het is een van de best bewaarde middeleeuwse bouwwerken op het eiland Ierland. Het "castle" is eigenlijk een burcht. We hebben al heel veel burchten bezocht, dus doen we dat niet vaak meer. Deze bezochten we wel.

Carrickfergus castle is van oorsprong een 12e eeuws kasteel. Het bleef dienst doen tot 1928! De tweede en derde ommuring van het kasteel, dan eigenlijk al burcht, werden in de dertiende eeuw gezet. Eens waren er vier torens, maar daarvan staat er nog maar één. Doordat de burcht nog dienst deed tot na WOI staan er ook kanonnen en ook zijn er rails te zien uit de 19e eeuw waarlangs goederen in karretjes binnen en buiten getransporteerd werden.

Na Carrickfergus stopten we in het kuststadje Whitehead. Al sinds de Victoriaanse tijd is het een bekend badstadje. Het ligt in een kleine, mooie baai met witte kalkrotsen en blauw water... de zon scheen ook weer. Aan de waterkant staan verschillende felgekleurde huizen, rij-aan-rij... dat ziet er best schattig en vrolijk uit. Het stationsgebouw van Whitehead is zoveel als mogelijk origineel gehouden. Het doet ook erg Victoriaans aan... Het ziet eruit zoals in van die typische Britse series die zich in die tijd afspelen.

In het stadje zagen we ook, voor het eerst viel ons dat op, het verschil tussen een katholieke en protestantse kerk: de katholieke lijken steeds een torenspits te hebben, de protestantse hebben vaak ook wel een toren, maar geen spits. Een katholiek kerkgebouw dat gewijd is als kerk wordt gezien als huis van God. De protestanten beschouwen niet het gebouw zelf, maar de mensen die de gemeenschap vormen als huis van God. 

In Whitehead komen geen straten voor met het achtervoegsel "Street" in hun naam. Dit gaf aanleiding tot de bijnaam 'The Town With No Streets' ('de plaats zonder straten').

Vervolgens reden we over het schiereiland Islandmagee. Aan beide zijden van het schiereiland bevindt zich de Ierse Zee. De kust van de gehele Antrimkust is erg divers en erg mooi. Islandmagee is dunbevolkt. Het is er dus erg groen. Er zijn veel akkers... mooi afgescheiden met stenenmuurtjes... erg fotogeniek! Op het schiereiland werden verschillende "heksen" berecht en verbrand. Het laatste heksenproces van Ierland vond hier, in 1711, plaats... Er zijn verschillende neolithische sites gevonden op het schiereiland, waarschijnlijk daarom ook de aanwezigheid van veel "heksen".

Onze volgende stopplaats was, qua locatie, best bijzonder: Ballylumford Dolmen ligt op de oprit van een woning!? 

De dolmen wordt het 'Druïde altaar' genoemd. Over deze dolmen zijn ze het, qua leeftijd, niet eens. Het megalithisch monument kan van 2.500 of van 4.000 vr Chr. zijn. Het bestaat uit vier rechstaande stenen met één grote steen bovenop en ééntje tussen de andere stenen... mogelijk dat die steen ín de constructie diende om de ingang van de tombe te versperren.

Onderweg stopten we bij Brown's Bay om even over het strand te lopen. Brown's Bay ligt op het op het noordelijke puntje van het schiereiland Islandmagee. Op de terugweg van het schiereiland keken we steeds uit op het vasteland... erg mooi...

Alweer van het schiereiland weg, in het gehuchtje Glenoe, waar bij de laatste telling 87 mensen woonden, bezochten we de Glenoe Waterfall... en die was best mooi, al is ze maar zo'n 9 meter hoog... tja, zoals jullie weten zijn we niet meer snel onder de indruk...

Deze Glenoe Waterfall en zijn groene omgeving werd blijkbaar ook in verschillende afleveringen van Game of Thrones getoond. Brienne of Tarth en 'the Hound' vochten er in de buurt en ook andere scènes met Brienne werden er opgenomen... die scènes kunnen we ons niet meer herinneren.

Vervolgens stopten we in, iets wat ook de naam van een vijfde teletubbie zou kunnen zijn, Ballygalley. Er was een 'castle' te zien dat nu dienst doet als hotel, maar wij besloten om even een half uurtje op een muurtje aan het strand te gaan zitten... met de warme zon in de rug... we hadden echt zonnecrème mee moeten nemen ;-)

Als laatste verplaatsing met de auto reden we van Ballygalley naar Glenarm, een klein kwartiertje rijden langs de kustweg. Hier parkeerden we bij de "Ocean view pods Glenarm", onze knusse slaapplek voor die nacht. Kijk zeker naar de foto's als je wil weten hoe deze "pod" ("peul") er vanbinnen uitziet.

Nadat we al onze spullen in de "pod" gelegd hadden, sloten we af en gingen we te voet op pad. We daalden de berg, met zicht op zee, af en wandelden naar Glenarm Castle. De huidige eigenaars en uitbaters van dit kasteel baten ook de "pods" uit waar we verbleven. We kregen het kasteel echter niet te zien... want dan moesten we inkom betalen... en de bomen en struiken waren op een dusdanige manier neergeplant zodat er niets, zonder betalen, te zien was van het kasteel... dit maakte dat we nog minder zin hadden om te betalen om enkel kamers van een kasteel te zien en een rondom liggende tuin...

Wat we wel deden, was onszelf te tracteren op een koffie met gebakje, opnieuw in de zon...

en 's avonds kookte Johan met de magnetron (want in de minikeuken paste niet veel anders) een lekkere maaltijd!