Maandag 7 maart jl. startten we na ons ontbijt aan onze rondrit van de dag. We reden die dag meer noordelijker dan ons vertrekpunt, Olho Marinho.
We reden eerst naar Óbidos (foto 1), op een dik kwartier rijden van ons huisje. Het oudste gedeelte van dit stadje is volledig ommuurd. De meeste gebouwen zijn er helemaal wit met blauwe, rode of gele randen geverfd. Bovenaan de 'berg' staat het kasteel. Dat is nu een 'pousada'. We hebben nog overwogen om daar een kamer te nemen, maar besloten toch ons huisje te nemen. Óbidos bleek een charmant, gezellig stadje te zijn.
We aten er 's middags op een terras. Johan bestelde sardientjes, Ine een omelet met champignons, waar ze lekkere frietjes bij kreeg. Eens van het terras af, ging het regenen... oef...
Veertig kilometer meer noordelijk en een bui later kwamen we aan in het kuststadje Nazaré. Wat meteen opviel, was dat dit waarschijnlijk, in het hoogseizoen, een heel toeristisch stadje is én de kabelbaan tegen de heuvel aan.
Die kabelbaan is voor een kabeltram. Bovenop die heuvel ligt het oude stadscentrum. Daar kwamen we echter niet voor. We bleven op het strand.
Op dat strand stonden verschillende boten die gebruikt waren door vissers... sommige waren groot, andere waren heel klein... waarop je niet wil zitten als het stormt op de oceaan... die boten staan er natuurlijk voor de toeristen, maar verschillende van die modellen worden nog steeds gebruikt.
Verder op het strand stonden houten palen en constructies... en net dát was hetgene waarvoor we in Nazaré waren... en natuurlijk was er, gezien de tijd van het jaar, niet zo veel van te zien dan bij warme dagen en met meer toeristen : de drogende vis... toch wel heel bijzonder... de vis wordt op roosters te drogen gelegd... en hier en daar al eens ondergescheten door de vogels die natuurlijk op de visgeur afkomen... enfin, de vis, inktvis en misschien ook andere zeedieren worden er 'glaziger' en keihard van (foto 2)... bijzonder... in Noorwegen en IJsland zagen we ook al vis te drogen hangen, maar daar is dat om te vriesdrogen of om te fermenteren... net weer wat anders, maar een link naar onze andere vakanties (en daar houden we van: vakantieherinneringen ophalen op vakantie)...
Vanuit Nazaré reden we via Alcobaça meer noordoostelijk. In Alcobaça bleven we niet lang, maar we wilden hier toch even langs om het klooster van Alcobaça (foto 3) te zien... en om een Portugees kaartje te kopen in verband de verhuizing van ma Rosine en pa Julien...
Het klooster van Alcobaça is een abdij van de Cisterciënzers. Het was een belofte van koning Alfons I als de Moren overwonnen zouden worden... en dat lukte in 1147. De bouw van de abdij startte in 1178.
De monniken startten de eerste school in Portugal. Dit resulteerde uiteindelijk in een universiteit die in Coimbra, op 100 km, tot stand kwam. Verder richtten ze de eerste apotheken op en introduceerden ze landbouw in de bare streek .
Vanuit Alcobaça was het nog een twintigtal kilometers rijden tot Batalha. Ook hier bezochten we niet veel. We liepen er rond het gigantische klooster van Batalha (foto 4). Binnengaan deden we niet omdat we eigenlijk steeds onpasselijk en kwaad worden van al die pracht en weelde die er te zien is... en die pracht en weelde, had naar de bevolking moeten gaan en niet naar kloosterlingen die in armoede zouden leven... én dan durven ze ook nog veel inkom vragen voor dit soort gebouwen! enfin...
Het klooster van Batalha is een Dominicaanse abdij. De Portugese koning João I liet 'm bouwen als dank voor de bijstand van Maria tijdens een zoveelste Portugese vrijheidsstrijd tegen Spanje. Vanaf 1386 werd anderhalve eeuw aan gebouwd, maar dan nog zijn er enkele kapellen onvoltooid gebleven. Dit komt omdat op at moment de toenmalige koning, Emanuel I, de bouwlui opeiste om het klooster van Belém te gaan bouwen in Lissabon.
Het klooster van Batalha is net als dat van Alcobaça en het kasteel van Óbidos, waar we die dag ook waren, één van de zogenaamde "zeven wonderen van Portugal". Ze zijn ook opgenomen op de Werelderfgoedlijst.
... en daarna was de namiddag alweer om en reden we terug naar ons huisje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten