Dag 7: Aveiro & de stranden van Barra en Costa Nova

Op onze zevende reisdag in Portugal reden we naar het noordwesten. Er was opnieuw regen voorspeld voor deze vrijdag 11e maart 2022, maar we hadden geluk : we hielden het droog én met momenten kregen we zelfs de blauwe Portugese lucht en de zon te zien!

Vanuit onze tijdelijke thuis, Talasnal, reden we in 1 uur 45 minuten naar Aveiro. Aveiro ligt aan het binnenmeer Ria de Aveiro en wordt doorsneden door een aantal kanalen. Hierdoor wordt de stad ook wel het "Venetië van Portugal" genoemd... en er zijn zelfs gondels in de kanalen. Hier heten ze 'moliceiro's'... en neen, we gingen er niet op... al werden we er héél veel voor aangesproken... naast die gondels konden we ook een treintje of een riksja nemen... en neen, ondanks de loopbeperkingen namen we die ook niet... Aveiro was duidelijk erg toeristisch.

We gingen het infokantoor binnen om een kaartje van de stad te vragen om de "Art Nouveau-route" te wandelen. De meeste van die mooie huizen staan naast de overs van de kanalen (foto 2), maar ook in de straatjes stonden mooie huizen in art nouveaustijl, maar natuur ook vele huizen met azulejos... Qua azulejos waren zéker het gemeentehuis en het oude stationsgebouw (foto 1) echt geweldig mooi! Ine was helemaal in haar nopjes!

Na ons stadsbezoek langs kanaaltjes, door straatjes, langs mooie gebouwen enz. doorheen de stad reden we naar het "Ecomuseu Marinha da Troncalhada". 

Omgevormd tot een Ecomuseum toont de zee van Troncalhada zijn bezoekers de methoden van de ambachtelijke zoutproductie. Het laat het karakteristieke landschap, fauna en flora van de zoutwinning zien en houdt de ervaringen en tradities in verband met zoutwinning levendig. Als permanent openluchtmuseum kunnen bezoekers zelfstandig hun bezoek maken door de verschillende informatiepanelen te volgen... maar omdat het te koud en nat is, in deze tijd van het jaar, om het water te laten verdampen, ging dat niet. Er was ook geen zout te zien... maar toch wilden we persé langs deze 'salinas' zien omdat we al op verschillende plaatsen dergelijke zoutwinning zagen... en linkje naar andere reisjes, dus!

Na de zoutpannes reden we negen kilometers verder tot aan het strand van Barra. Daar stopten we even voor de vuurtoren "Farol de Aveiro" (foto 3).

De bouw van deze vuurtoren werd in 1893 beëindigd. Hij is met 62 meter de hoogste van Portugal... en zou de op één na hoogste van Europa zijn, volgens onze reisgids.

De vuurtoren markeert de toegang tot de haven van Aveiro. Op deze 'plaats' mondt de Ria de Aveiro, die in het centrum van Aveiro de kanaaltjes vormt, uit in zee.

Vanuit het strand van Barra reden we weer enkele kilometers verder naar het strand van Costa Nova. Zowel Barra als Costa Nova liggen op een schiereilandje. In Costa Nova is het erg smal. Aan de ene kant van het dorp is het water, de oceaan, erg ruw. Aan de andere kant van het dorp is het water, de riviermonding, rustig.

Het meest pittoreske beeld van de Costa Nova zijn de houten huisjes met strepen in felle kleuren, die afgewisseld worden met helwitte strepen (foto 4). Ze werden vroeger door de vissers gebouwd om te schuilen en om het visgerei in op te bergen en zijn tegenwoordig gerestaureerd. Zij doen nu dienst als aangename vakantiewoningen.

We waren aan de verkeerde kan van het dorpje beginnen zoeken: we stonden eerst op het strand aan de oceaankant... daar zagen we geen oude gestreepte huisjes. Aan de andere kant van het dorp stonden ze wél... en het zijn er nog best veel... De huisjes waren wel 'schattig' en eens iets helemaal anders dan de typische Portugese huizen en de leistenen huisjes van onze vertrekplaats... en na een terrasje aan het (oceaan-)strand dronken we (zittend uit de wind) reden we ook weer terug naar "ons" leistenen huisje...