Einde

We hopen nog lang te leven en nog heel veel en in goede gezondheid te kunnen reizen en beleven, maar... 
Wij hebben wel al vastgelegd hoe ons einde er zal uitzien... Anderen hoeven en kunnen dit immers niet voor ons te beslissen, vinden we... Misschien is het omdat we geen kinderen hebben dat we bewuster nadenken / nagedacht en vastgelegd hebben over wat we willen als we aan ons einde (dreigen te) komen? Mogelijk...

Wat zeker is, is dat het nog steeds best een taboe is om op voorhand over je einde te praten... dat willen we hier, nogmaals, doorbreken. 
In dit blogbericht en ook hier schreven we er over... We willen namelijk dat er gebeurt wat WIJ willen als we zelf niet meer kunnen beslissen over ons leven en dood... en eigenlijk hopen we dat meerderen hierover nadenken... anderen dit laten beslissen " als het zo ver is", is immers niet vanzelfsprekend... die keuze is moeilijk en zwaar... en anderen beslissen mogelijk niet wat je zelf zou beslist hebben... en wie mag dan beslissen en wie niet?!?

Waar dit NIET over gaat, maar waar metéén aan gedacht wordt, is een verklaring om om euthanasie te vragen... 

Je kan een en ander, zonder ziek te zijn, alvast regelen... Velen regelen niets, anderen hebben een uitvaartverzekering met daarbij een wilsbeschikking. Anderen gingen dit regelen bij de notaris of vertelden het hun naasten... Wij hebben onze wilsbeschikkingen en -verklaringen officieel, via documenten, maar zonder (notaris-)kosten, vastgelegd... want "wat als die naaste het toch niet meer precies weet?!", "wat als die naaste toch iets anders beslist dan jij zou willen!?" of "als er geen naasten (meer) zijn die je wensen kennen?!"...

Even kort wat je, in België, op voorhand kan vast laten leggen :

• een "laatste wilsbeschikking" waarmee je aangeeft of en waar je begraven/gecremeerd wil worden, óf en wat voor herdenkingsdienst je wenst enz. (info);
• een "negatieve wilsverklaring" bepaalt wat je niet meer wilt ondergaan als je dit zelf niet meer kunt vertellen (bijv. door dementie of een coma). Het kan gaan om het weigeren van reanimatie, bestraling, kunstmatige beademing enz. (info);
• een "wilsverklaring inzake euthanasie" is een officiële vraag dat er euthanasie wordt toegepast als je op onomkeerbare wijze het bewustzijn verliest (info). Dit is géén vraag om euthanasie, maar zorgt er voor dat je, doordat je het niet regelde, niet door machines in leven gehouden wordt;
• orgaandonatie (info)... in feite is dit sowieso bij wet wel geregeld, maar toch wordt steeds familie geraadpleegd... maar als je dit zélf wil bepalen, kan dit dus &
• als je dat wil (zoals wij dat willen): kan je ook, na overlijden, je lichaam schenken aan de wetenschap (info).

Al deze zaken zijn steeds, door jezelf, weer aan te passen... Je kan immers nog steeds van gedachten veranderen, hè...

Sommige beslissingen hebben ook gevolgen voor andere beslissingen (bv. orgaandonatie kan niet samen met lichaamsdonatie: het eerste gaat over specifieke organen en op specifieke vraag van dat moment, een lichaamsdonatie maakt dat je héle lichaam naar een universiteit gaat & bij een lichaamsdonatie geeft je ook aan wat er achteraf, na het onderzoek, met je gebeurt qua cremeren, begraven ed. Een laatste wilsbeschikking hoeft dan dus niet meer apart.)

De organisatie LEIF biedt hierin handige en overzichtelijke hulp (website). 

Via LEIF kregen wij een kaartje, de "LEIFkaart", dat we bij onze identiteitskaart bewaren. Hierop staat dat wij een negatieve wilsverklaring, een wilsverklaring inzake euthanasie en een afspraak in verband met lichaamsschenking hebben... Deze documenten zijn, wanneer nodig, door artsen in te zien.

HIER kan je een folder van LEIF doorbladeren.