Dag 7: Los Tilos

Onze laatste dag op La Palma, zaterdag 4 december 2021, bleven we in de buurt van ons huisje, Cordero van Casa los Nacientes. Op enkele kilometers van onze deur lag immers "Los Tilos". De kloof waarin het bos ligt, ligt zo goed als altijd in de nevel... het is dan ook een subtropisch regenwoud... Ook die zaterdag hing er een dikke, donkere wolk tegen de bergwand. Het zag er steeds naar uit alsof het er ging onweren, maar het regende zelfs niet.

Los Tilos is één van de laatst overgebleven laurierbossen in de wereld. Daarom werd Los Tilos in 2002 een biosfeerreservaat van Unesco. Ondertussen heeft het hele eiland deze bescherming gekregen.

Interessant aan dit soort van bos is dat de voormalige begroeiing van West-Europa allemaal uit dit soort weelderige laurierbossen bestond. Op dit moment komen deze bossen enkel nog maar voor op Madeira, de Azoren, de Kaapverdië en de Canarische Eilanden. 

Op deze plek stoten de overheersende vochtige noordoostpassaatwinden tegen de berghellingen van het eiland. De stijgende lucht geeft het vocht af aan de bomen. Het water wordt ook gebruikt voor andere doeleinden. Het wordt opgevangen in spaarbekkens en via een uitgebreid stelsel van irrigatiekanalen getransporteerd naar akkers, voornamelijk bananenplantages.

Johan was al te voet aan ons huisje vertrokken. Ine sloot, omdat zij niet zo'n lange wandelingen doet als Johan, 1,5 km later aan... maar moest na één kilometer samen te wandelen alweer terugkeren naar de auto... ondanks de brace die ze tegenwoordig (naast die aan haar linkerenkel) aan haar linkerknie draagt, wilde haar knie niet mee... en aangezien de effectieve wandeling en klim nog moest beginnen en ze Johan niet wilde ophouden, besloot ze terug naar de auto te gaan en naar het informatiecentrum van Los Tilos te rijden... Jammer maar helaas... Ine gaat die knie binnenkort laten onderzoeken...

Johan wandelde dus alleen verder en stapte halverwege wandeling 15 "Van Los Tilos naar de Mirador de las Barandas en naar Los Sauces" in. De wandeling uit de Rotherwandelgids staat beschreven als een wandeling met twee beklimmingen. Door de plaats waar Johan de wandeling startte, was er slechts één (lange) beklimming... De hoge luchtvochtigheid maakte de lange, steile klim extra zwaar... en dan kwam daar nog bij dat de route uit het boekje ondertussen overgroeid was en Johan daardoor een stuk terug moest lopen en, over de weg, opnieuw moest afleggen/klimmen... Ine had ondertussen Johan zitten opwachten in de huurauto. Ze had in het infocentrum een uitgestippelde wandeling gevonden die ze wilde doen, ongeacht de pijn aan haar knie.

De wandeling die Johan deed, ging niet langs het pad en uitkijkpunt dat Ine wilde wandelen, maar Johan wandelde wel met Ine mee (foto 1). Die wandeling, naar Mirador Espigón Atravesado, was 5 km klimmen en diezelfde weg nadien weer afdalen... en dat allemaal in een vochtig, prachtig en donker bos. De mirador zelf was een smalle loopbrug om meterologische meettoestellen te bereiken, maar was wel serieus de moeite (foto 2) : 360° groene bossen op steile bergen, met pieken in de wolken... Mooi! Het was de pijn waard, vond Ine!

Nadien aten we in het bar/restaurant aan de parkeerplaats van Los Tilos. Ine nam yam met honing van La Palma en Johan nam het geitenvlees. Nadien at Ine ook nog het typische dessert, quesillo, een lekkere, vaste flan met honing.

Het was erg druk in het restaurant waardoor we er best lang zaten. Johan besloot het vervolg van zijn wandeling niet meer te doen, maar wel nog naar de Los Tilos-waterval te wandelen. Ine bleef in de auto wachten... We hadden beiden gedacht dat Johan een tijdje weg zou zijn, maar die waterval lag wel érg dicht bij het informatiecentrum... zo dichtbij dat Johan al na 15 minuten terug was. Omdat de wandeling er heen voornamelijk vlak was en de waterval best nog wel mooi, vond Johan dat Ine, ondanks de pijn, er toch even heen 'moest'... en dat deden we dan, samen (foto 3)... inderdaad, het was géén afstand en nog mooi. Een gedeelte er heen liep ook langs irrigatiekanaaltjes en door een tunneltje.

Vervolgens reden we, samen, terug naar beneden. Johan stapte, beneden in Los Sauces, uit en wandelde over de hoogste boogbrug van Spanje, de 'Arco de los Tilos'. Die brug is 255 meter hoog. Zo kon hij de prachtige kloof 'Barranco del Agua' inkijken. Nadien wandelde hij weer naar het huisje.