Op zaterdag 18 september '21 lieten we onze auto op onze camping, La Sfinge, staan. Die hadden we namelijk niet nodig. Hij zou zelfs "lastig" zijn.
We gingen met de campingshuttle naar het station van Deiva Marina en namen de trein. Onze bestemming was het "Parco Nazionale delle Cinque Terre".
De "Cinque Terre" zijn vijf dorpen aan de kust, Vernazza, Corniglia, Manarola, Riomaggiore en Monterosso. Ze hebben een dicht begroeid binnenland en een heldere zee. Behalve het land is ook de zee hier beschermd. De zee beslaat ongeveer 30% van de totale parkoppervlakte. Het nationaal park is werelderfgoed vanwege de unieke en vooral duurzame manier van leven van en doen aan druiventeelt, landbouw, visvangst en waterbeheer.
Het gebied is moeilijk bereikbaar met de auto langs de steile kust. Er loopt een wandelpad dat de vijf dorpjes met elkaar verbindt. Ook worden de dorpen met elkaar verbonden door een spoorlijn.
Het grootste dorp is Monterosso al Mare met 1560 inwoners, gelegen aan een zandstrand. Vernazza met 1060 inwoners wordt beschouwd als het meest pittoreske van de vijf. Manarola is het oudste van de vijf dorpen. Het werd gesticht in de twaalfde eeuw.
We namen de trein tot het, toen voor ons, verst weg gelegen dorp, Riomaggiore. Dit dorp ligt het meest oostelijk van de vijf... en vonden wij het mooiste... maar dat kan ook komen doordat de zon nog scheen toen we er waren... Dit deed de kleurige op elkaar gestapelde huisjes mooi uitkomen, vooral in het haventje van het dorpje (foto 1).
Vanuit het haventje wandelden we door het kleine dorpje naar de 'castello'. Van daaruit zagen we verschillende baaien van het kleine nationaal park. Van aan de 'castello' wandelden we terug naar beneden, naar het station.
Er waren echt om de 20 minuten treinen. We vermoeden dat dit kwam doordat het weekenddag was en waarschijnlijk drukker dan anders. We hadden het idee, omdat de drukte in Riomaggiore nog wel mee viel, dat de meeste toeristen de dorpen in de omgekeerde volgorde dan ons bezochten... en vonden dat we dus een goede keuze gemaakt hadden in volgorde van de dorpen ;o)
Net als in het eerste dorp moesten we vanaf het station een tunnel doorwandelen om rechtstreeks in het centrum van het dorp, ditmaal Manarola, te komen. We vermoeden dat het altijd zo is, maar mogelijk was het ook een COVID-maatregel om te voorkomen dat er te veel mensen op elkaar zouden zitten, maar tussen de terrasjes, gewoon in de hoofdstraat naar het haventje stonden verschillende bootjes op straat.
Ondertussen was het etenstijd geworden. Johan vond dat hij er in een kustdorpje van moest profiteren om vis en zeevruchten te eten en nam een puntzak met gefrituurde vis en zeevruchten (foto). Hij vond het heerlijk. Ine eet dit, als ze de keuze krijgt, niet en nam een zelfde puntzak, maar met frietjes... die ook nog eens goed meevielen van smaak!
Manarola was overigens ook een mooi en gezellig dorpje. We wandelden langs het voetpad naar de volgende baai om een goed zicht te krijgen op de haven (foto 2) en de volgende baaien. Tussen de verschillende dorpen zijn er dus voetpaden. In het Infokantoor hadden we vernomen dat de wandelpaden tussen Riomaggiore en Manarola en Manarola en Corniglia (het volgende dorp) afgesloten waren.
We namen weer de trein en kwamen zo enkele minuten later aan in het station van Corniglia. Vanuit het station hadden we de bus kunnen namen naar het centrum, maar we besloten dat te voet te doen. Hiervoor moesten we een bergflank op, waarvoor we véél trapjes moesten nemen... en dat was best puffen...
Corniglia ligt wat verder landinwaarts. Het stadje had enkele mooie gebouwen, pleintjes en straatjes, maar vooral het uitzicht op de heuvels rondom sprak ons het meeste aan (foto 3).
In eerste instantie waren we van plan geweest om vanuit Corniglia naar het volgende dorp, Vernazza, te wandelen. Op het infokantoor werd ons geadviseerd om, vooraleer we dat deden, in Corniglia te informeren of het, gezien de voorspelde regen, wel veilig kon... en zoals je op de foto's ziet, werd het die dag steeds "donkerder" en zag het er steeds meer naar uit dat het flink ging regenen en/of onweren. We besloten zelfs niet te informeren en gewoon de wandeling niet aan te gaan... we hadden geen zin in modder, glibberige paden en doornatte kleren...
Sinds 2019 is er sprake van een "slipperverbod" op de wandelpaden. De soms moeilijk begaanbare wandelpaden tussen de dorpjes zorgen voor vele verwondingen. Deze wandelpaden zijn smalle stroken langs de kust en bergen. Hierdoor is het lastig voor hulpdiensten om eventuele gewonden te bereiken en vaak moet er een helikopter worden ingezet. Het "slipperverbod" wordt zo genoemd, maar in feite zijn enkel stevige wandelschoenen toegelaten op de wandelpaden tussen de verschillende dorpen... We vinden dit best grappig, zo'n slipperverbod... maar eigenlijk is het ook écht triestig dat het ingevoerd moest worden: hoe halen toeristen met gewoonweg slecht schoeisel het in hun hoofd om te gaan wandelen!? We zagen het al op véél plaatsen... Blijkbaar zijn mensen niet slimmer... en ja, dan wensen we hen een omgeslagen voet toe... maar de hulpverleners die hen moeten komen helpen, zijn natuurlijk de dupe want die moeten voor zulke toeristen soms gevaarlijke toeren uithalen... "lavalopers" is nog zo'n soort... Zucht...
We namen dus weer de trein naar het volgende dorp. In Vernazza was het érg druk. Gelukkig had dit dorpje een wat bredere hoofdstraat zodat al dat volk nog een beetje ruimte had. We wandelden meteen door naar de haven (foto 4) waar er voldoende ruimte was op de kade om even rustig te zitten. Als de zon had geschenen op de kleurige gevels van Vernazza had het dorpje er vast prachtig uitgezien. Nu was het nog mooi, maar we besloten dat we het eerste dorpje toch mooier vonden.
Omdat het zo druk was in Vernazza besloten we er al snel te vertrekken. We namen de trein naar het vijfde dorpje van de Cinque Terre, Monterosso.
Monterosso bleek een heel ander dorp te zijn dan de andere vier: het had veel minder gekleurde gevels en een grotere haven met niet enkel vissersbootjes zoals in de andere dorpjes, maar er waren ook plezierbootjes. Er waren ook verschillende stroken zandstrand, daar waar de andere dorpen voornamelijk rotsen hadden tot in zee. Die stranden lagen goed vol en er waren verschillende gedeeltes waar rijen parasols stonden... Monterosso was in onze ogen een badstadje als vele andere... en oké er waren wat gekleurde huizen, maar dat heb je overal in Italië... (foto 5). Ons zei het weinig.
Ooh, en regenen, deed het niet meer...
die wandeling hadden we dus toch kunnen maken...
We aten nog een lekker artisanaal ijsje... en namen de trein weer terug naar Deiva Marina. Het shuttlebusje van de camping sloot mooi aan op de treintijden, dus al snel waren we terug aan de camping.
We reserveerden een tafeltje voor die avond in het restaurant aan de andere kant van de straat en deden nog wat boodschappen in de kleine Spar tegenover de camping om vervolgens nog wat buiten onze tent te zitten... alvorens de muggen kwamen...
...en omdat we geen tafeltje binnen kregen zoals we reserveerden, konden die muggen, ondanks DEET, zich ook, terwijl wij aten, goed aan ons voeden... We aten lekker, maar niet "waaauw"... van die muggen weten we het niet, maar al snel doken de érg jeukende beten op :-(
Geen opmerkingen:
Een reactie posten