Op 20 september '20 waren we 18 jaar getrouwd! Dat vierden we met ... een extra lange wandeling!
Het was eigenlijk nog de vraag of Ine de wandeling van 20,9 km uit zou kunnen lopen... meestal wandelt ze er maar 15 à 16... maar er waren op het einde van de geplande wandeling wat plaatsen waar Ine eventueel door Johan, als die terug bij de auto gewandeld zou zijn, haar kon gaan oppikken... Ine hóefde dus niet de hele wandeling uit te wandelen... Het was goed aan het lijf en vooral aan het herstel van haar lijf te merken dat ze al veel gewandeld had de afgelopen weken en dat ze lichamelijk moe was... maar Ines motto is: "vakanties zijn om grenzen te verleggen en tijdens de werkweken kan er altijd gerust worden!". Dus we startten gewoon aan wandeling 8 uit de Rothergids: "Niedersfeld - Küstelberg - Grönebach", met een hoogteverschil van 440 meter en vooral in het begin klimmen en nadien dalen...
Vanuit Brilon naar Niedersfeld, een dorpje van Winterberg, was het een klein half uurtje rijden (22 km). Doordat het 's ochtends nog best frisjes was, was het meteen beginnen stijgen niet zo hard afzien, al gingen de extra kledinglaagjes snel uit. De wandeling ging meteen langs fijne, mooie en afgelegen wandelpaden. We leken helemaal alleen aan het wandelen te zijn... maar dat veranderde toen we, na een uurtje, aankwamen aan de Hochheidehütte: daar was het best druk met zondagochtendwandelaars, -fietsers en -mountainbikers... en daar stond een overheerlijk stuk kaastaart met bosbessen (foto 1). Dat trakteerden we onszelf voor onze achttiende huwelijksverjaardag... ook al is Ine op haar lijn aan het letten...
Achter de hut omhoog verder wandelend, kwamen we in natuurgebied "
Neuer Hagen" met heidevelden (foto 2) terecht. In het midden van die heide moesten we nog en klein steil stukje klimmen tot op de
Clemensberg (840 m boven zeespiegel). Dit is een van de meest uitzichtrijke bergen van het
Sauerland, schrijft ons wandelgidsje. Spijtig dat je langs alle kanten op
kalksteen-en
leisteen-groeves keek... Na langs de bron van de Hoppecke te wandelen en wat verder te klimmen door de bos, kwamen we op het hoogste punt van onze wandeling aan, de Hopperkoph. Waarna het steeds dalen was, tenminste als alles goed ging...
Eén van de mogelijke plaatsen waar Ine, als het niet meer ging, opgepikt zou kunnen worden door Johan was het dorpje
Küstelberg. Ine voelde zich echter nog fit en we wandelden verder. Lunchen deden we op een picknickbank in de zon: de temperatuur was nog erg geklommen in vergelijking met 's ochtends. Volgens
AccuWeather is het die dag ook nog 23° geworden : alweer wat warmer dan voorspeld was.
In de Rothergids stond vervolgens dat we naar beneden moesten wandelen naar het centrum van Grönebach. We zagen onderweg echter wegwijzers naar het dorp en de wegwijzers "Dorfpfad" en dus volgden we die... maar al snel hadden we door dat we gewoon hadden moeten doen wat onze gids schreef. We liepen niet rechtstreeks naar het dorp, maar liepen er omheen en met een omweg naartoe... we maakten dus wat omweg en hadden nog enkele kleine klimmetjes moeten maken... ach ja, we vonden terug de juiste route... en Ine besloot dat ze ook in dit dorp niet op Johan ging wachten, maar gewoon mee naar de auto zou wandelen... Op het einde voelde Ine dat ze toch wat te veel van haar lijf gevraagd had, maar ja...
Terug bij de auto zei het horloge van Johan dat we 21,5 km gewandeld hadden in plaats van 20,9 km, slechts een beetje om gelopen dus...
Onderweg terug naar de camping passeerden we nog de "
Bruchhauser Steine". We hadden nog getwijfeld over de wandeling die we gedaan hadden of een wandeling naar deze rotsformaties. Omdat die wandeling zwaarder was, hadden we voor "onze" wandeling gekozen.
Onderweg stopten we ook nog voor een koffietje (Ine) en een biertje (Johan).
Terug op de camping vulden we digitaal, voor ons beiden, het "
Public Health Passenger Locator Form" van de
FOD Buitenlandse Zaken in... een verplichting voor iedereen die langer dan 48 uur in het buitenland was en binnen 48 uur weer in België zouden zijn. Het was wel héél vervelend dat er slechts vijf verschillende locaties ingegeven konden worden. Wij waren immers op zes verschillende (slaap-)plaatsen geweest... en dat niet alle regio's te kiezen waren... Ach ja, als er klachten waren, wisten ze ons te vinden...
en ja, dat was onze laatste volledige dag, avond en nacht van onze Duitslandreis...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten