Op vrijdag 4 oktober '19 namen we om iets na 9 uur de bus naar het centrum van Victoria. Het was zwaar bewolkt en waaide behoorlijk... Het regende net niet.
In het toeristische infokantoor vroegen we waar de bezienswaardigheden en het politiekantoor lagen, maar eerst gingen we langs een kantoortje om nogmaals een "whale watching tour" te boeken. In de buurt van Victoria zijn er immers enkele groepen orka's die er vast verblijven... en die wilden we wel ontmoeten!
Nadien liepen we langs verschillende oude, typisch Engelse, gebouwen van eind 19e-begin 20e eeuw (in 1849 werd Vancouvereiland een Britse kroonkolonie), voorbij China Town en zo naar het politiekantoor.
We gingen in het politiekantoor onze "bear spray" en "bear bangers" afgeven. De bear spray (filmpje) is immers een wapen en de 'bangers' (vertaald: knallers, filmpje) zijn explosieven... die mochten we niet mee naar huis nemen (hebben we hier ook niet nodig)... Johan had voor zijn bus bear spray, met serienummer en al, getekend, dus die zomaar aan een andere toerist geven zodat die er zelf geen hoeft te kopen of achter laten... dacht het niet, dan zouden wij nog verantwoordelijk zijn als die bear spray (met dat unieke) serienummer misbruikt zou worden... Op het politiekantoor vonden ze het wel bijzonder dat we dit deden... terwijl dit normaliter toch één van de mogelijke plaatsen is waar deze worden ingenomen... Enfin, wij waren er van af! De verkoper had ons (op dag 2) verteld dat de ingeleverde spullen gebruikt werden om rangers te trainen, een goed doel dus.
Nadien wandelden we nog wat door het centrum, dronken en aten we wat en liepen we voorbij het Empress Hotel, Parlement van British Columbia (foto 1) en naar Fisherman's Wharf (foto 2). Dit laatste is eigenlijk een haventje waar verschillende huisjes in plaats van bootjes aangemeerd liggen... toch bijzonder om zien... het zijn geen woonboten, maar containers op een drijvend platform die het uiterlijk van huisjes kregen...
We wisten dat het 's middags ging regenen, maar lieten de keuze van een zodiac of overdekt bootje aan de andere twee toeristen die met ons mee gingen whale watchen... en zij kozen voor de zodiac. Het nadeel hiervan is dat je nat regent, maar het voordeel is dat je sneller bent maar ook dat je beter de omgeving ziet... en dat nat worden, is relatief want je krijgt op zo'n zodiac steeds zo'n dik, thermo drijfpak (foto 3) aan en je hebt daaronder nog al je kleren en jas aan...
De verwachte regenbuien kregen we op ons, maar de gehoopte orka's kregen we niet te zien... ach ja, dat komt vast nog wel eens...
Wat we wél te zien kregen, waren vijf bultruggen, wat zeeotters en heel veel mannelijke zeeleeuwen... en vooral die bultruggen vonden we super leuk! Deze walvissen waren de grootste en zotste die we al zagen!
De bultrugwalvis is een relatief grote vinvis, die zich van andere vinvissen onderscheidt door zijn lange borstvinnen (foto 4), zijn gedrongen lichaam en de knobbels op zijn bek en onderkaak. Volwassen bultruggen variëren in lengte van 12 tot 16 meter en wegen zo'n 25 à 30 ton.
De borstvinnen van de bultrug zijn de langste ledematen in het dierenrijk en kunnen een lengte bereiken van ongeveer een derde van zijn totale lichaamslengte. Mogelijk helpt het grote oppervlakte van de borstvinnen de bultrug om zijn lichaamstemperatuur te reguleren.
De staartvin van de bultrug (foto 5) is breder dan die van de overige vinvissen en heeft een duidelijke inkeping en een golfvormig uiteinde. Wanneer de bultrug gaat duiken wordt deze vin vaak hoog opgetild; de zwart-witte tekening op de onderzijde van de staartvin is dan goed zichtbaar. Dit patroon is uniek voor elk exemplaar, net als het patroon op de borstvinnen.
De duik van een bultrug duurt meestal 7 tot 15 minuten, maar kan ook 30 minuten duren, waarbij hij een diepte van 150 tot 200 meter onder zeeniveau kan bereiken.
We volgden twee bultruggen een hele tijd. De kapitein/gids zei dat ze hen die ochtend ook gevolgd had en dat één van de twee, "Stitch" blijkbaar, steeds aan het dollen was geweest. Ons liet hij ook wat van zijn truukjes zien: we zagen onze allereerste borstvin toen Stitch op zijn zij ging zwemmen (foto 4). Doordat deze walvissen zo groot zijn, is het ook wat "moeilijker" en duurt het ook wat langer vooraleer ze terug naar beneden duiken. Ze laten hierbij bijna steeds hun staartvin zien! Ideaal voor wat mooie staartfoto's! Stitch heeft een volledig zwarte staartvin. Diegene waar hij steeds mee zwom een witte (foto 5).
Opeens trok de bewolking boven zee open en hadden we zelfs even mooi weer. We gingen langs enkele eilanden/enorme rotsblokken waarop mannelijke zeeleeuwen wat zaten te niksen en roepen. Waarom het enkel maar mannetjes waren, kon de kapitein ons niet verklaren. Het was op dat moment in ieder geval dé tijd van het jaar waarop die mannetjes op die plekken samen kwamen hokken.
Onderweg terug naar Victoria doken de dikke wolken weer op en was het weer grijs en grauw.
We namen de bus terug naar onze camping, aten en maakten onze rugzakken klaar alvorens onze laatste nacht in onze camper in te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten