"Ik heb de kwalijke gewoonte om flarden van gesprekken op te vangen van wildvreemden en die dan te onthouden. Die flarden kunnen dan zo'n weken blijven hangen in dat brein van mij om dan een intense interne dialoog op gang te brengen over hekele maatschappelijke thema's, een andere kwalijke neiging van me.
Zo hoorde ik eens een visser, die aan de kant van de vaart stond te roepen naar een andere visser; 'Ze zouden er beter asielzoekers ingooien, die zullen wel bijten!' Beduusd door deze, van elke ironie en humor gespeende uitspraak liep ik verder, om dan enkele tellen later te moeten constateren hoe walgelijk deze uitspraak wel was. Zeker gezien het grote aantal drenkelingen tengevolge van de asielcrisis.
Ik merk dat soort uitspraken de laatste tijd meer en meer op. Dat mensen zich op onbeschaamde wijze bedienen van gemene racistische opmerkingen, zoals 'Die bruin, die mogen alles!' Ik ben in se een mensenvriend maar als ik zulke lieden bezig hoor slaat dit om in een diep geworteld wantrouwen ten aanzien van de 'condition humaine'. Ik heb recent ook uiteraard op sociale media gehangen en racistische uitspraken zien passeren. En ik sta echt nog iedere keer versteld over de verrechtsing in dit land en hoe het ons collectief bewustzijn dreigt binnen te sluipen. Sommige politici maken met de regelmaat van een klok controversiële uitspraken die een, subtiel én/of minder subtiel vijandsbeeld creëren van vluchtelingen, asielzoekers, moslims i tutti quanti. Vervolgens gaat er wat tijd overheen, er wordt wat lichtjes overheen gedebatteeerd, een business as usual. Hier en daar een "sorry, was niet zo bedoelt" of een "we moeten werken aan onze communicatiestijl" maar intussen zijn de kiemen wel al gezaaid. Het controversiële blijft hangen bij een groot deel van de bevolking en het doel van dit soort politiekers is bereikt. Het is hun overduidelijke, bewuste strategie geworden. En de flarden van gesprekken, die ik vaker en vaker opvang zijn het bewijs dat stereotypen over bepaalde mensen gemeengoed zijn geworden, bij een aanzienlijk deel van de bevolking.
Ik voel gewoon plaatsvervangende schaamte. Ik voel kwaadheid en onmacht bij zoveel onrecht. En de hardere houding van vele mensen boezemt mij angst in. Ik wil er niet aan toegeven maar wat er onderhuids aan het broeden is, hier in dit landje, is alarmerend. Ik hoor rondom mij meer en meer verhalen van mensen die getroffen worden, in hun job (bij bijvoorbeeld het commissariaat voor vluchtelingen, de VDAB, in de zorg, etc) door de verrechtsing. Besparingen, harder beleid, repressiever optreden etc. etc.
Dit is niet de maatschappij waarin ik mij thuis voel.
Dus ik koester mij in de warmte van mijn vriendenclub van progressieve welmenende mensen die zich niet laten vangen door het extreem rechtse discours van verdeling, angstzaaierij, discriminatie en racisme. Want de gevolgen op langere termijn daarvan zullen fataal zijn voor onze samenleving.
En voorts probeer ik hier en daar wat ogen te openen door wat kritische zinnetjes neer te pennen en door te blijven vragen om al dit, niet en nooit normaal te vinden.
We mogen dit niet normaal vinden."
Een reactie hier op viel ook op, zeker gezien we vanmorgen ook nog een bericht over hem gepost hebben, maar ook omdat de opmerking "spot on" is:
"Le docteur Rieux sait que le virus de la peste peut revenir un jour et appelle à la vigilance. (La Peste, Albert Camus 1946)"
Vertaald:
Dokter Rieux weet dat het virus van de pest op een dag terug kan komen en waakzaamheid moet oproepen. ("De Pest", Albert Camus 1946)
Lees hier een boekverslag van 'La Peste'. We hebben het (nog) niet gelezen. 't Ziet er interessant uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten