Dag 2 Oeganda: Start van de rondreis

De ochtend van 20 september, onze 13e huwelijksverjaardag, verliep enigszins chaotisch: Johan werd wakker en ontdekte ineens dat zijn IPhone, die we als wekker gebruikten, de tijd nog niet automatisch had aangepast... Dit maakte dat we, in plaats van de ruime tijd die we gepland hadden om ons klaar te maken alvorens te ontbijten, slechts 20 minuten meer hadden om allebei te douchen en alles terug in te pakken in onze rugzakken... en doordat het ontbijt, ondanks 's nachts al onze keuze en tijd van ontbijt doorgegeven, op zich liet wachten, konden we pas om 8:12 uur onze chauffeur/gids begroeten in plaats van om 8:00 uur...

Tijdens deze eerste dag van onze rondreis doorheen Oeganda moesten we een grote afstand afleggen. We rijden helemaal naar het noordwesten van Oeganda.

Tijdens de rit vallen we allebei regelmatig in slaap: we waren echt nog moe van de korte nacht voor het vertrek en van die nacht.

Tijdens het passeren van het ene stadje na het andere en het ene dorp na het andere zien we de typische taferelen die we voordien al op onze reizen in Afrika zagen. Oeganda is echter duidelijk een erg arm land.

Naast een plaspauze stoppen we ook, iets na de middag, bij "Ziwa Rhino Sanctuary".
Dit is het enige reservaat waar neushoorns, witte neushoorns, in Oeganda voorkomen. Ze waren in 1983, in Oeganda, uitgestorven. In dit reservaat werd ondertussen, na herintroductie van zes neushoorns in 2005-2006, resultaat geboekt: Er werden ondertussen 9 kalveren geboren. De huidige populatie is 15. De planning op lange termijn is het uitzetten van deze dieren in het échte "wild".
We zagen eerder één witte neushoorn (Zambia) maar deze was gewond geweest en niet meer wild. In Namibië zagen we enkel hun, zeldzame, soortgenoten de zwarte neushoorns, die met de puntlip.

We deden een wandelsafari in het reservaat. Doordat de neushoorns, letterlijk, 24 uur per dag gevolgd en geobserveerd worden (niet met apparatuur, maar door rangers die met de dieren meelopen) en in contact staan met elkaar via walkietalkie, was het niet moeilijk om een eerste groepje witte neushoorns te vinden:
We zagen neushoornmoeder Kori met haar jongste kalf, nu iets meer dan 1,5 jaar oud, Waribe. Kori heeft ook een kalf "geadopteerd" dat verstoten is door de moeder. Kori is opnieuw drachtig. Op de eerste foto zie je hen rusten in het struikgewas.

Omdat het niet druk was, was er nog tijd over om een volgende groep te gaan bezoeken. Niet zo ver van Kori en de twee kalven, lagen de, ook drachtige, Bella en haar jongste jong (1,5 jaar) Luna te dutten (hiernaast).

Toen we achter de twee dieren stonden, stonden de twee ineens ook op. Luna ging al snel terug liggen, maar Bella bleef lang genoeg recht staan om haar zo, van vanvoren, te fotograferen! Een echt safarigelukje: meestal liggen de dieren heel de dag en lopen ze 's nachts rond.

Na deze safari, het aankopen van een olifant in de 'craftshop' en de lunch reden we verder, richting Nationaal Park Murchison Falls. Het bleek nog een eindje rijden te zijn.

Nadat we het hele nationale park doorreden, waarbij we regelmatig moesten stoppen voor bavianen die liever op de gravelweg zaten dan in het bosrijke gebied van Park Murchison Falls, moesten we nog enkele kilometers verder rijden tot aan "Murchison River Lodge", waar we twee nachten zouden blijven overnachten.

Op de foto hiernaast zie je 'onze' safaritent waarin we overnachtten... de eerste van vele...