Dag 13 NGO's

Onze dertiende reisdag was oorspronkelijk een vrije dag die we ter plekke konden invullen met "extreme sports", een dagje relaxen aan het (kamp)zwembad en met excursies vanuit het kamp georganiseerd (bv. bootsafari en kayak). Op de website van het reisagentschap werd daarnaast een organisatie voor kinderen met een beperking onder de aandacht gebracht... en dat sprak ons het meeste aan! ... vandaar dat we al maanden vóór onze reis al gevraagd hadden om dit project, "Bulungi Foundation", gewoon al in te plannen op die twaalfde dag.

Bij aankomst op het kamp in Jinja, de dag voordien, had onze chauffeur de 'barman' nog gevraagd uit de doeken te doen welke activiteiten we konden boeken... maar wij wilden al die gekke of saaie dingen niet doen: we wilden, zoals ook op ons reisschema stond, naar "Bulungi"... Hij zou gewoon moeten werken (op een dag waarop hij meestal vrij had omdat de toeristen iets anders planden, vertelde hij later op deze dag)...
Het afspreken en uitleg geven over waar, hoe en wat er ging gebeuren die ochtend, had opnieuw véél veel beter gekunnen :-( Gelukkig konden we na twee weken al wat Bantoe verstaan als er voldoende context duidelijk was... en begrepen we dat we naar een medewerkster van "Bulungi" gebracht werden... Zij bleek in een restaurantje te werken waarvan de opbrengst onder andere ook naar Bulungi ging. We kozen alvast uit wat we die middag wilden eten en vertrokken daarna, met onze chauffeur en de medewerkster van het restaurant, naar "Bulungi".

We werden eerst naar het kantoor gebracht achter het huis waar we wat uitleg kregen: "Bulungi" werkt in hetzelfde gebouw nauw samen met "Arise and Shine", een opvangcentrum voor jonge kinderen waarvan de moeder vaak tijdens of vlak na de bevalling gestorven is en er niemand is die voor hen kan zorgen.
De kinderen die terecht komen in beide organisaties worden er gebracht door justitie. Zij worden ingeroepen door de politiediensten als zij een kind "vinden"... en dit "vinden" is letterlijk te nemen: doordat de moeders en/of familieleden niet kunnen (of willen) zorgen voor het kind laten ze het ergens achter, gooien ze het in de latrine of op het stort...
Nadat het kind in veiligheid gebracht werd, wordt een onderzoek ingesteld naar de moeder van het kind. Als zij gevonden wordt, wordt zij gestraft en wordt mogelijk, na verloop van tijd, het kind terug bij haar (of haar familie) gebracht.

Momenteel zijn er acht kinderen die verzorging krijgen van "Bulungi". Allen zijn zij ernstig verstandelijk beperkt, enkelen zijn ook ernstig fysiek beperkt. Toen wij bij hen op bezoek waren, kregen enkele kinderen net eten. Deze kinderen moesten het eten ingelepeld krijgen. Voor hen zorgen is een hele klus. Daarom wordt dankbaar gebruik gemaakt van vrijwilligers.
Sinds enige tijd wordt er gebruik gemaakt van wasmachines. Dit spaart heel wat tijd uit!


De kinderen van "Arise and Shine" (0-6 jaar) zijn opgedeeld in twee groepen: in één groepje verblijven de baby's en de peuters en in het andere groepje verblijven de kleuters. De eerste groep, toen wij er waren, hadden zij ook vrijwilligers, heeft veel verzorging nodig en speelt voornamelijk. Voor de kleutergroep is spelen belangrijk, maar zij krijgen ook schoolvoorbereidende activiteiten.

Tijdens het bezoek werd duidelijk hoe moeilijk het is om voor de kinderen te zorgen met de beperkte middelen die er zijn, maar meteen viel ook op dat ervoor gezorgd wordt dat de kinderen het beste wat mogelijk is krijgen.
Wat wij er 'schokkend' vonden was dat de staat totaal geen inbreng doet in deze en dit soort werkingen! Ze brengen enkel de gevonden kinderen binnen... en dan moet het rijke Westen maar voor de financiën zorgen...

Na ons bezoek, terug in het kantoortje, kochten we een T-shirt en enkele juwelen om de organisaties te steunen. De juwelen die te koop aangeboden werden, waren gemaakt door moeders zonder echtgenoot zodat o.a. zij ook geld te besteden hebben om voor hun gezin te kunnen zorgen.
In de nabije toekomst zou een domiciliëring ook mogelijk zijn... en dat komt goed uit voor ons: wij zochten nog naar een goed projectje om maandelijks iets aan te schenken!

Nadien was het nog te vroeg om te gaan lunchen. We bezochten daarom nog een ander 'goed' project in Jinja. De oprichster van 'Arise and shine' is er zelfs opgegroeid: "Welcome Home".

We kregen een rondleiding van een Nederlander: Hij en een vriendin waren tien jaar geleden op reis door Oeganda en maakten toen kennis met de kinderen van de organisatie. Sindsdien gaan ze er ieder jaar, twee keer per jaar, vrijwilligerswerk doen.

"Welcome Home" is een "wees"huis voor kinderen van 0-6 jaar, maar eigenlijk is het aantal échte wezen (meestal AIDS-wezen) beperkt. Er worden net als bij "Bulungi" kinderen binnengebracht: kinderen die verstoten zijn (bv. ook als een weduwe hertrouwt: vaak wil de nieuwe echtgenoot niet voor de kinderen uit de voorgaande relatie van zijn vrouw zorgen), als er geen netwerk is dat voor het kind kan zorgen en bij verwaarlozing.
 Na onze rondleiding speelden we wat met enkele kinderen uit de 'oudste groep', de kleuters.

We vonden dit zeker ook een interessant project, maar het uitgesproken christelijke karakter past niet bij onze overtuigingen.

Na beide bezoeken was het wél tijd om te lunchen... en aangezien we er heel lang op moesten wachten (tja, en dat zelfs terwijl ze al uren wisten wat we wilden en werden ze gebeld toen we richting restaurantje vertrokken), hadden we grote honger! Het eten was echt lekker!

Rond 14u waren we terug in ons kamp. We vonden onze bezoeken meer dan de moeite! We zijn blij dat we ook dít stukje Oeganda gezien hebben!

... en daarna,
gingen we weer luieren...