Dag 1 Kroatië : Brussel – Frankfurt – Zagreb – Selište Drežničko

Afgelopen zaterdag verliep onze vlucht van Brussel naar Frankfurt prima! We moesten nog geen uur vliegen maar toch kregen we een ‘snack’ en drinken! Dank je wel, Lufthansa!

Onze tweede vlucht, zaterdag, verliep niet volgens de planning: We hadden weer vertraging! Het lijkt wel alsof de luchtvaart kuren van de Belgische Spoorwegen overneemt! Een uurtje later dan voorzien landden we in het Kroatische Zagreb.

Daar gingen we onze huurauto ophalen… maar we werden, middels een bordje, doorverwezen naar een ander loket (en dus andere maatschappij)… waar we vervolgens door een vrouw naar nóg een andere maatschappij gestuurd werden… Enfin, we zijn heel erg ‘onder ons uit’ maar gisteren liepen we dus ook even als domme toeristen van hot naar her :-)

Even later stapten we in een knalrode Ford Focus en reden we Zagreb uit. Gelukkig hadden we onze eigen GPS bij. Man man man, wat een genot om zo’n ding bij te hebben in steden waar je nog nooit reed/was!

Onderweg scheen de zon en was er een aangenaam temperatuurtje. Het landschap was heuvelachtig en vooral groen… verschillende tinten van hel/fel groen: Mooi! Het deed ons denken aan onze uitstap (vanuit Italië) naar Slovenië… Niet vreemd natuurlijk: Slovenië is een buurland van Kroatië… en tot twintig jaar geleden was het zelfs één land, namelijk Joegoslavië.

Iets na vijven, een uurtje later dan gepland en verwacht, reden we de oprit van ‘House Janja’ op. Het is een typisch huis, zoals er hier duizenden staan, net zoals er ook duizenden zijn die kamers verhuren!

Na onze koffer op de kamer te zetten en nadat onze ‘vrouw des huizes’ onze ID-kaarten overschreef… (Yep, dat moet in Kroatië, als je niet op hotel of B&B gaat, moet je jezelf kenbaar maken aan de politie… De Kroatische autoriteiten willen weten wie ze op hun landgoed hebben…)… reden we een stukje terug richting Zagreb, zo’n 25 km. In het dorpje ‘Slunj’ liepen we langs de oevers van de Korana, waarin rivier Slunjčica ‘valt’. Dorpsbewoners verlegde deze laatste rivier door allerlei kanaaltjes te graven. Op deze manier ontstonden er vijvertjes, wasplekken, kon er een waterrad draaien enz.

Het was sowieso mooi om te zien hoe de Slunjčica op verschillende afzonderlijke plaatsen, over een afstand van verschillende honderden meters, naar beneden ‘tuimelt’.

Nadien gingen we eten. Echte Kroatische gerechten wisten we nog niet te ontdekken. Wat we wel zagen was dat de Kroaten grote vleeseters zijn! Johan nam champignonsoep, een stoofpotje met frieten en een espresso. Ine nam kotelet (twéé dus) met frieten en een cappucino. Samen met de fooi waren we 150 Kroatische Kuna’s of € 20,26 kwijt… Inderdaad: spotgoedkoop!

Doordat we allebei serieus moe waren, lagen we al om 22u te slapen onder ons ‘wolken’-dekbedje…