Tiout & Taroudannt

De hele nacht regende het hard...  Het weerbericht dat we gisteravond nog bekeken, had 't dus bij het rechte eind...  Toen we om 8u buiten op onze excursiebus wachtten, hoopten we dat de regen daarmee over was... maar de voorspelling had tot 's middags aangegeven... En onderweg naar onze eerste bestemming, Tiout, regende het nog serieus...

Tiout is een berberdorpje aan de voet van de uitlopers van het Anti-Atlasgebergte.  Het is een oase... al was onderweg NIKS van een woestijn te merken.  Alles lag er nat en groen bij ;o)  Ook hier heeft men dus gevolgen van de opwarming van de aarde.  Hier is het normaal gezien al kurkdroog en heerlijk warm...  Maar nú dus niet ;-)

We werden ontvangen in het berberdorp met thee... muntthee vanzelfsprekend...  Lekker!  En dan was het tijd voor de ezelrit... een vreselijk toeristisch iets, maar ach...  't was ondertussen weer droog trouwens.  Johans ezel was steeds hongerig en die van Ine deed alsof ze zó'n zware last op d'r rug droeg dat ze niet snel vooruit geraakte...  Het was wel 'ns leuk om op zo'n beest te zitten... waarvan Ine opmerkte dat ze niet stonken... wat zeker meespeelde in de beoordeling van de ezelrit ;o)

Het dorp was helemaal vol gebouwd met kleien huizen met dikke rode muren... om warmte/koude buiten te houden: Speciaal om zien.  De oase zelf zag er uit zoals een oase er hoort uit te zien: met vele palmbomen...  Maar héél natuurlijk is de oase niet ;o)  Er wordt water opgevangen in reservoirs en hiermee worden akkers bewaterd via beekjes.  Echt of niet: de bewoners van Tiout verbouwen érg veel groenten en fruit in een anders érg dorre regio.  In de zomer wordt het er immers zo'n 45°C...  We werden door een wel heel erg vreemde berber rondgeleid in de oase.  Hierna "sprong" Ine weer op een ezel.  Johan besloot om gewoon te lopen.
Nadien kregen we nog een lekkere Marokkaanse maaltijd (deze keer wél in de excursieprijs inbegrepen): een tagine van kip en 'couscous met 7 groenten' met rundsvlees.. als dessert was het een sinaasappel... wat geen verrassing was want die dingen hangen hier overal in de bomen ;o)

Na het eten reden we naar het stadje Taroudannt.  Dit is nog volledig ommuurd door stadsmuren... dé reden waarom we naar deze stad wilden gaan.  Toen we de eerste keer de muren van dichtbij konden zien, góót het... máár Ine wou de muur zien dus is als enige van het (kleine) busje de muur opgelopen.

Nadien gingen we, in groep, de soeks in.  Eigenlijk ziet dit er overal hetzelfde uit: een hoop kleine 'winkeltjes' met huisraad, kleren, schoenen, tapijten, toeristische troep, kruiden enz. enz.  We kochten enkel een zakje gemalen koriander... meer hadden we niet nodig... meer kunnen we niet mee nemen: We hebben immers enkel handbagage bij...

Hierna wandelden we weer naar ons busje.  Onderweg zagen we een slangenbezweerder, die het nodig vond om wat naar Ine te "roepen" dat ze moest betalen om foto's te maken... en Ine had geen foto's gemaakt dus betalen deed ze zéker niet... en onder de indruk was ze al helemaal niet van deze mens...  Als hij een slang vast had gehad, was dat wat anders geweest lol
Nadien reden we de stad alweer uit.  Dit was wel erg jammer, vonden we.  We hadden best meer van de stad willen zien, zéker van de vestigingsmuren.  Gelukkig stopten we in een zaakje náást deze muren om wat te drinken... en waar Ine dus toch nog haar foto's van de muur kon maken ;o)

En daarna was het alweer tijd om terug te keren naar Agadir.  Ondertussen straalde de zon helemaal... en waarschijnlijk gat ze dat de komende dagen blijven doen... maar niet voor ons... Wij vliegen immers morgenochtend weer naar huis...

Zucht, weer een vakantietje om... maar weer veel kunnen zien, lekker kunnen eten... en het is zéker dat we méér van Marokka gaan zien in de toekomst!