Zondag en maandag

Gisteren zijn we in de voormiddag naar de craftmarket van Livingstone gewandeld. Hier over straat lopen is zalig! Je kan je ogen uitkijken en niemand valt je lastig! Wat een verschil met Gambia! In de craftmarket hadden ze vooral houtsnijwerk. Iets waar we eigenlijk niet meer naar op zoek zijn. We zochten een grote doek van batik om in onze toekomstige hal of overloop te hangen. We vonden een hele mooie... met een olifant op natuurlijk! We vonden ook nog een tafellakentje voor op onze eetkamertafel. We deden, in onze ogen, goede koopjes. We zijn dan ook gewoon met dit soort verkopers om te gaan van onze vorige trips naar Afrika maar vooral door het standendorp van Reggae Geel te doen!

Om 16uur, nog altijd gisteren (zondag), werden we opgepikt met een busje om naar de oevers van de Zambezi-rivier te rijden. We hadden namelijk een excursie met de 'African Queen' geboekt. We deden een sunsetcruise over de Zambezi. En inderdaad wat een mooie sunset / zonsondergang! Zo mooi zagen we hem nog niet, ook niet in South Luangwa NP. Wat we in South Luangwa wel veel zagen en ons dus niet meer zo enthousiast maakte tijdens deze cruise, waren nijlpaarden. In de Zambezi zagen we er een handvol of zo... in South Luangwa zagen we er honderden... Eigenlijk toch vreemd hoe snel je er aan went...

Vanmorgen stond de wekker om 5u45. We moesten namelijk om 6u45 klaar staan voor onze olifantensafari! Dit was een hele belevenis! Het was geweldig! We reden, samen met een verzorger op 'Liwa'. Dit was een vrouwtje van in de 20 jaar. Ze heeft, net zoals vele Afrikaanse olifanten tegenwoordig, geen slagtanden. Haar jong van 18 maanden ging ook mee op safari. Op een gegeven moment maakte het jong boze geluiden... en mama stopte... het jong had honger en wou drinken! Van boven op Liwa zagen we hoe het dronk. Verder werd Liwa even een beetje wild/hevig toen een andere olifant haar voorbij wou steken op een smal stuk. Dat was even spannend maar die olifanten zijn zo tam dat ze echt wel doen wat hun verzorgers zeggen.
Een nadeel van Liwa was wel haar... winderigheid... Poeh! Dat kon stinken! Na de tocht voerden we Liwa en het jong nog. Zo'n beest voelt eigenlijk als eelt met harde prikhaar op. De oren, die tijdens het wandelden tegen Ines benen flapten, voelen koud aan, eigenlijk zoals een zeemlap. Ines enkels en onderbenen zijn ook helemaal geschuurd door de harde huid van het dier.
Het was een hele ervaring!
Na de olifantensafari kregen we nog een serieus ontbijt. Vanmiddag hoeven we niet meer te eten!

Werk ze!

En speciaal voor Mico: Gelukkige verjaardag!!! Maak er maar een leuk feestje van! Wij komen zondag naar je toe.