"IJsblauwe gletsjers, klaterende watervallen en knisperend groene loofbomen. Daaronder het zachte getik van de wandelstokken van de 84-jarige Jørgen, waarmee hij voorzichtig de keien op zijn pad trotseert. Zijn dochter, regisseur Margreth Olin, filmt hem een jaar lang als gids door de spectaculaire Noorse vallei Oldedalen, die hij op zijn duimpje kent.
Margreth verliet het gebied jaren geleden; haar (voor)ouders zijn een stuk honkvaster. Die groeiden er op, werden er verliefd en stichtten er meerdere gezinnen – incidentele aardverschuivingen en overstromingen met het verlies van geliefden tot gevolg horen ook bij het leven in de grillige natuur. Met dit soort familieverhalen, wetenswaardigheden over het dorp en anekdotes uit zijn eigen kindertijd is vader scheutig, zoals ouderen dat kunnen zijn. Maar als hij wandelt, omringd door rotsen, dieren én drones, is er rust.
Het adembenemende landschap wordt bijna uitsluitend begeleid door de geluiden van de natuur, die het London Contemporary Orchestra vertaalde in melodieën. Een groots natuurspektakel, gebouwd op een persoonlijke geschiedenis."
Gistermiddag maakten we de laatste filmbonnen die Ine van haar werkgever, Gemeente Sittard-Geleen, kreeg op bij Filmhuis ZICHT in Sittard.
Waaauw! écht een aanrader!
De beelden, de geluiden, de muziek zijn erg mooi.
Maar het is zeker geen documentaire over een stukje West-Noorwegen. Er is ook geen echt verhaal, maar toch worden er vele verhalen verteld.
Echt de moeite!
al hadden we bij verschillende beelden toch graag gehad dat de filmster méér beeld had laten zien, had uitgezoomd of naar achter of hogerop was gegaan om te filmen: nu leek het regelmatig of het onderste gedeelte van het beeld er niet was, maar ach... we zouden het niet beter doen ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten