Dag 2: naar het trouwfeest van Phil en Ed

Zaterdag 9 maart jl. vertrokken we uit Drayton Parslow na het ontbijt. Johan ging trouwens meteen voor een “full English breakfast”, terwijl Ine “porridge” (warme griesmeelpap) nam.

Onze eindbestemming van de dag was Lincoln, maar onderweg stopten we voor lunch en voor een stadsbezoek aan Peterborough. In Peterborough was, wat we wisten, op de kathedraal na, niet veel te zien, maar het was even een aangename afwisseling van het rijden.

Die kathedraal was meteen wel de moeite van het bezoek. We hebben het nogal voor de plafonds van oude gebouwen. Vaak zijn die van mooi beschilderd hout. En deze kathedraal had een paar fraai beschilderde plafonds!

Catharina van Aragon, de eerste vrouw van Henry VIII, ligt er begraven. Dit is de dame waarom Henry VIII afstand deed van de paus… en de Anglicaanse kerk ontstond: deze echtgenote had Henry geen erfgenaam “geschonken” waardoor hij met een andere vrouw wilde/ging trouwen… en dat kon niet van de Rooms Katholieke Kerk.

In de namiddag kwamen we dan in Lincoln aan. De zon scheen toen volop en de hemel was fel blauw… alleen blies er een koud, soms best stevig, windje… maar we vonden toch dat we op een terras moesten gaan zitten. Bij ons bezoek aan Lincoln in juni 2023 hadden we deze hotelkamer, voor deze 9e maart, al geboekt. Net als toen overnachtten we dus in Tower Hotel.

Voordat we de stad introkken, maakten we ons klaar om naar het trouwfeest van Phil en Ed(wina) te gaan. We wisten dat er enkel wat hapjes op het feest zouden zijn, dus gingen we eerst nog uiteten.

We waren uitgenodigd voor “the wedding reception”. Deze was van half 7 tot 1 uur. Dat er een eindtijd gesteld wordt, is typisch Engels: horeca mag daar gewoonweg niet (zomaar) langer openblijven. Bij het binnenkomen, stond Ed de gasten te ontvangen. Phil was, typisch, al in gesprek geraakt met wat mensen. We gaven onze beeldjes, in hun beeltenis, van Stoneman af… en dat verraste en plezierde hun. Zoals we verwacht hadden, was de drank betalend… anders dan bij ons, maar we waren dan ook op een Engels trouwfeest.

Omdat er op de favoriete muziek van Phil en Ed, Ska en Rockabilly uit de jaren ’50-’60, stevig gedanst wordt, was er een echte dansvloer. Deze werd op z’n glijmogelijkheden getest door menigeen. Op een gegeven moment leek het ook of er talk op gegooid was… om de voetjes nog vlotter te laten glijden op de muziek… Ja, serieuze zaken, hoor… maar Phil, Ed en hun vrienden zijn dan ook, qua muziekstijl (en kleding), een beetje blijven hangen in de ‘goede oude tijd’.

We hebben drie filmpjes met ska, rockabilly en ‘gewone’ muziek uit de ’60’er jaren overgehouden: filmpje 1, filmpje 2 en filmpje 3.

Een openingsdans van het bruidspaar is blijkbaar ook traditie op een Engels trouwfeest… niet alles hoeft anders te zijn…

De ‘hapjes’ bleken in papier verpakte restjes van de bruidstaart en frietjes, bacon en een zacht broodje… da’s dus weer anders dan “bij ons”.

We hebben ons zeker vermaakt op het feest. De zatte toestanden en de overjaarse-puber-outfits pasten blijkbaar niet op een trouwfeest… al werd er meer dan stevig gedronken.

Tower Hotel ligt óp de heuvel, de zaak waar het feest was, beneden… we moesten dus nog aardig klimmen op die ‘Steep Hill’ (steile heuvel, zoals hij ook echt heet)… Gelukkig herinnerden we ons van in juni dat we er best niet te snel aan begonnen… en dat maakte dat we zonder stoppen boven geraakten!