Het was ook onze achtste dag in Midden-Portugal. Er was nog vanalles te ontdekken in de buurt.
De dag nadien moesten we al 's middags op de luchthaven van Lissabon zijn. Dat was 210 km of 2,5 uur rijden vanuit Talasnal. Dat vonden we te lang / te ver rijden als 'laatste' rit. We "verhuisden" die zaterdag dus nog een keer.
De weersvoorspellingen voor die zaterdag waren slecht: heel zwaar bewolkt, 100 % regenkans en maar 12°C. Heel veel gingen we dus ook niet ondernemen.
In Tomar, na vijf kwartier rijden, hielden we halt. We parkeerden eerst in het centrum van het stadje. We deden er een terrasje en maakten een korte wandeling in de straatjes... in de regen. In het stadscentrum was eigenlijk niks te zien.
Nadien reden we de heuvel achter het stadscentrum op. Daarop ligt het klooster/kasteel en start/eindigt een aquaduct... en dat was, in tegenstelling tot het centrum, wél echt de moeite!
Het Castelo dos Templários en/of Convento de Cristo staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het klooster werd in 1160 gebouwd door de Orde van de Tempeliers als monument dat de Reconquista/Herovering symboliseert. De Tempeliers werden in 1312 door de paus verboden.
In 1344 werd het klooster dan overgenomen door de Orde van Christus. Het kreeg ook een andere symbolische betekenis, namelijk de openstelling van Portugal voor andere beschavingen. Zij bouwden het klooster ook verder uit. Zo heeft het klooster Romaanse kenmerken gekregen ten tijde van de Tempeliers, de Gotiek en de Manuelijnse stijl van de Ontdekkingsreizen, maar ook de Renaissancestijl van het tijdperk van de hervorming van de Orde; daarna kwam het Maniërisme en tenslotte de Barok in de architectuurversieringen. De kerk heeft een ronde plattegrond en is gebouwd naar gelijkenis van de kerk boven het Heilige Graf in Jeruzalem, door keizer Constantinus. Rond deze Tempelierskerk ontwikkelde zich met de tijd een enorm kloostercomplex, waarbij de vier grote kloostergangen heel bijzonder zijn, alsook de ziekenzaal van de Orde... maar wij gingen niet binnen kijken...
Tegen het klooster aangebouwd ligt ook het Aquaduct dos Pegões. Dit werd aangelegd om de monniken van water te voorzien en pronkt nog steeds monumentaal in het landschap van Tomar naar Pegões. Daar lagen vier bronnen.
Het aquaduct werd gebouwd tussen 1593 en 1613. Het is 6 km lang en is nog volledig in tact. Bij het klooster is het aquaduct op z’n hoogst. Het is er 30 meter hoog en heeft er een dubbele rij bogen.
... en het bleef maar regenen...
Vanuit Tomar reden we naar Ourém. Hiervoor moesten we door het bedevaarstoord Fátima... Wat is dát voor commerce en toeristisch gedoe! en neen, we stopten er niet...
In 1178 werd de opdracht tot de bouw van het kasteel gegeven en gaf het stadje zijn eerste handvest in 1180.
De 15e eeuw was de meest markante historische periode voor Ourém. Van die tijd dateren de versterkte muren, die vandaag de dag de middeleeuwse kern van Ourém omringen, waar het paleis, de kerk Igreja da Colegiada, herbouwd in de 18e eeuw, en de schandpaal staan. De burcht is overgerestaureerd en is, samen met het paleis, een pousada, namelijk de "Pousada Ourém".
... en het bleef maar regenen (foto 2)...
We gingen, eigenlijk om iets kleins te eten, binnen bij Taverna da Matilde... Het bleek een heel gezellig familierestaurantje met enkel streeksgerechtjes. Johan nam soep en bloedworst, Ine nam kaas, een vaste en een roomkaas... en tjonge, jonge dat was smullen!
De bloedworst voor Johan werd ter plekke voor hem klaar gemaakt (foto 3). Het was echt veel en in de worst zat, typisch voor Midden-Portugal blijkbaar, rijst verwerkt... na de soep en de kaas die hij van ine proefde, was de hele bloedworst eten een uitdaging. Bij de kaas die Ine bestelde, kreeg ze lekkere sausjes. Het brood dat we bij de gerechtjes kregen, was ook erg lekker, ook 'van het huis'...
Vervolgens reden we naar Santarém. Het was de bedoeling dat we, ookal was het al half 5 of zo, daar ook een kort stadsbezoekje maakten, maar het regende en waaide echt hard... het was er echt 'over'... We besloten dan maar om al naar ons hotel, vlak buiten Santarém, te gaan. Dan hadden we dat stadje maar niet gezien.
De rest van de late namiddag en avond deden we, op een bezoek aan de hotelbar na, niets. Aangezien we om 15 uur nog veel gegeten hadden, hadden we zelfs geen honger... Onze laatste dag Portugal eindigde dus, door het weer, wat in mineur, maar toch waren we nog tevreden met wat we gedaan en gezien hadden, ondanks de regen.
Op zondag 13 maart reden we nog naar de luchthaven van Lissabon en vlogen we terug naar Zaventem... en naar een bezoek aan de Quick reden we tevreden terug naar huis...
... en ondertussen zijn we alweer 15 dagen terug van Portugal... de tijd vliegt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten