Duitsland, derde dag

Maandag 7-9-'20

Voor onze wandeling van deze derde dag in de Harz reden we naar Ilsenburg. Volgens het wandelgidsje “Harz” van ‘Rother’ was onze geplande wandeling één van de mooiste uit de regio. De wandeling van zo’n 22 km bestond eigenlijk gewoon uit twee delen: eerst vollebak stijgen terwijl er langs enkele mooie plekjes gewandeld werd en dan dan weer dalen langs de andere kant van de berg en vervolgens een gedeelte van de wandeling van eerder opnieuw, maar in de andere richting… dat klinkt saai, maar dat was de wandeling en onze dag zeker niet… We pakten het ook op “onze” manier aan.

Het eerste gedeelte van de wandeling ging langs een bergriviertje met enkele watervalletjes, de “Ilsefälle”,… niets van waar wij nog wild enthousiast werden, maar er waren exemplaren die toch wel echt “watervalletje” genoemd konden worden en die niet enkel een stroomversnelling waren. Het stijgingspercentage viel tijdens dat eerste gedeelte, dat ook op het einde gedaald moest worden, viel erg goed mee. Na de plek waar Johan zijn derde stempel zette, werd het stijgen al wat steviger. We passeerden langs een, typisch voor (o.a.) het Harzgebergte, rotsformatie van door-de-natuur-gestapelde-en-afgeronde-rotsblokken-die-“kliffen”-genoemd-worden. Johan zette zijn tweede stempel van de dag en toen… toen waren het nog drie kilometers tot aan de top van de Brocken. 

De Brocken is met z’n 1142 meter de hoogste berg van Noord-Duitsland.

Die laatste drie kilometer waren serieuze kuitenbijters en gingen volledig over een militaire weg van betonnen platen, de “Hirtenstieg”… zwéten en vloeken! Eens boven waaide er een koud windje waardoor onze truitjes en jas terug aangingen.

De terugweg, nog 12 km, was voor Johan alleen. Al op voorhand had Ine beslist dat, na zo’n steile klim van 10 km, ze niet veel verder kon wandelen, zelfs niet als het enkel dalen was. Ook op voorhand beslist, was dat Johan nog een heuveltje extra zou doen, voor een stempeltje extra...

De enige andere manier dan al wandelend of fietsend de Brocken bereiken en verlaten, was per smalspoor-stoomtreintje, de "Brockenbahn"… dus daar koos Ine voor… Het ritje kostte veel te veel en is giga-milieu-vervuilend... maar het kon niet anders.

Nadat Johan zijn wandeling, van in totaal zo’n 28 km had afgerond, moest hij Ine nog gaan ophalen in het oersaaie dorpje Schierke. Het treintje ging immers de andere kant op dan Ilsenburg, waar we de auto parkeerden.

Door de lange wandeling, het ophalen van Ine, maar voornamelijk door de verschillende omleidingen als gevolg van wegenwerken, waren we pas om 20u terug op de camping in Osterode… allebei stikop en “gaar” van de lange autorit… en toen moest er nog gekookt worden want de keuken van het campingcafeetje sloot om 20u… reizen en kamperen, kan toch zwaar zijn... ;-)