Waarom "Kamp Vught" bezoeken? Waarom voor "de fun" naar een dergelijke plek gaan!? We zijn sowieso geïntrigeerd door alles wat met onrecht, "zieke geesten", geschiedenis en dergelijke te maken heeft... en een concentratiekamp is wat dat betreft een heel interessante plek! En "Kamp Vught" bleek een heel interessante uitstap! Van een kwartier na openingstijd, 12:15u, tot een kwartier voor sluitingstijd, 16:45u, liepen we rond op de drie locaties van het nationaal monument!
PS: als je ook zou willen gan: Het museum is dicht de komende weken! Vanaf 1 februari is het weer open, maar niet alles (museum, fusilladeplaats en "Barak 1B") is altijd te bezoeken (Website).
Voor de geïnteresseerden:
In eerste instantie was "Kamp Vught" SS-kamp "Konzentrationslager Herzogenbusch" en was het een concentratiekamp.
In totaal werden er ruim 31.000 mensen in het kamp gedetineerd, waaronder 12.000 Joden en verder politieke gevangenen, Roma en Sinti, verzetsstrijders, Jehova's getuigen, homoseksuelen, zwervers, criminelen en zwarthandelaren.
Mannen, vrouwen en kinderen (boven 3 jaar) hadden aparte barakken. Daarnaast waren er aparte barakken voor joden en de andere gevangenen. De barakken werden afgescheiden van elkaar met omheiningen van prikkeldraad.
In het kamp zelf zijn zeker 735 mensen om het leven gekomen, waaronder 36 Belgen. Het aantal sterfgevallen in Kamp Vught lag veel lager dan in de kampen in Duitsland, namelijk 749 in totaal. Er waren geen gaskamers. De doden vielen door ziekte, tijdens straffen, de galg of ze werden geëxecuteerd.
Vanuit Vught werden echter onder meer 15.000 Joden gedeporteerd, van wie bijna niemand de oorlog overleefde. Op een gegeven moment werd ook beslist om de vele kinderen te "verhuizen" naar Poolse zogenaamde "kinderkampen"... maar dat waren vernietigingskampen. Al deze kinderen, vaak met hun moeder, werden bij aankomst in Polen vergast (lees HIER meer over deze "kindertransporten")
We waren blij dat we ieders € 2 extra betaalden voor een audiogids. Zonder zouden we veel gemist hebben en veel minder geweten hebben. Nadat we het museum bezochten, wandelden we naar de fusilladeplaats. Dit was nog een behoorlijk eind lopen! Op zich is er, op het geplaatste gedenkteken en een groot houten kruis na, weinig te zien op deze plaats, maar toch... Het gedenkteken dat er momenteel staat is niet het origineel. Dat werd weggehaald nadat het in de jaren '90 twee keer beklad werd.
Als laatste bezochten we "Barak 1B". Dit is nog de enige overgebleven barak. Het bijna volledige terrein wat voorheen het concentratiekamp was, heeft andere bestemmingen en nieuwe gebouwen gekregen: Er is een gevangenis, een gedeelte is van de landmacht en een ander gedeelte is woonzone. In "Barak 1B" werd tijdens de SS-periode de post behandeld.
Barak 1B is onderdeel van het museum, maar is niet altijd open. Het geeft informatie weer over de bestemmingen van het gebied "Kamp Vught" vanaf 1943 tot nu:
We sloten de uitstap af met een bezoek aan een Italiaans restaurant in de buurt.
De bouw van het kamp werd in 1942 gestart, naar model van de concentratiekampen in Duitsland. De reden was dat de andere Nederlandse kampen, Kamp Westerbork en Kamp Amersfoort, niet genoeg capaciteit meer hadden. Het werd rechtstreeks door de Duitse SS'ers geleid, anders dan deze twee andere kampen. In Vught werden enkel voor de bemanning van de wachttorens en de fusillades Nederlandse SS'ers ingezet. Toen de eerste gevangenen er aan kwamen, was het kamp nog niet klaar. Het afwerken van het kamp was hun eerste werk. Velen stierven al snel omdat ze al erg verzwakt waren tijdens hun verblijf in andere kampen.
Mannen, vrouwen en kinderen (boven 3 jaar) hadden aparte barakken. Daarnaast waren er aparte barakken voor joden en de andere gevangenen. De barakken werden afgescheiden van elkaar met omheiningen van prikkeldraad.
In het kamp zelf zijn zeker 735 mensen om het leven gekomen, waaronder 36 Belgen. Het aantal sterfgevallen in Kamp Vught lag veel lager dan in de kampen in Duitsland, namelijk 749 in totaal. Er waren geen gaskamers. De doden vielen door ziekte, tijdens straffen, de galg of ze werden geëxecuteerd.
Vanuit Vught werden echter onder meer 15.000 Joden gedeporteerd, van wie bijna niemand de oorlog overleefde. Op een gegeven moment werd ook beslist om de vele kinderen te "verhuizen" naar Poolse zogenaamde "kinderkampen"... maar dat waren vernietigingskampen. Al deze kinderen, vaak met hun moeder, werden bij aankomst in Polen vergast (lees HIER meer over deze "kindertransporten")
We waren blij dat we ieders € 2 extra betaalden voor een audiogids. Zonder zouden we veel gemist hebben en veel minder geweten hebben. Nadat we het museum bezochten, wandelden we naar de fusilladeplaats. Dit was nog een behoorlijk eind lopen! Op zich is er, op het geplaatste gedenkteken en een groot houten kruis na, weinig te zien op deze plaats, maar toch... Het gedenkteken dat er momenteel staat is niet het origineel. Dat werd weggehaald nadat het in de jaren '90 twee keer beklad werd.Als laatste bezochten we "Barak 1B". Dit is nog de enige overgebleven barak. Het bijna volledige terrein wat voorheen het concentratiekamp was, heeft andere bestemmingen en nieuwe gebouwen gekregen: Er is een gevangenis, een gedeelte is van de landmacht en een ander gedeelte is woonzone. In "Barak 1B" werd tijdens de SS-periode de post behandeld.
Barak 1B is onderdeel van het museum, maar is niet altijd open. Het geeft informatie weer over de bestemmingen van het gebied "Kamp Vught" vanaf 1943 tot nu:
- 1943-44: concentratiekamp (SS),
- 1944-45: opvangkamp voor Duitse burgers uit het grensgebied (vanaf toen in Nederlandse handen),
- 1944-1949: interneringskamp voor van collaboratie verdachte Nederlanders en Duitsers en
- sinds 1951 werd een deel gevangenis en een deel woonkamp voor Zuid-Molukkers (die er in eerste instantie maar tijdelijk zouden verblijven, maar uiteindelijk niet terug naar hun land konden).
We sloten de uitstap af met een bezoek aan een Italiaans restaurant in de buurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten