Grasse & Antibes

Maandag 25-11-'24 stond de wekker om half 8 om onze vierde reisdag te starten. Vanuit onze verblijfplaats in Gattières (bij Nice) reden we naar Grasse. Dit was een klein uur rijden. 

Grasse is vooral bekend vanwege de parfumindustrie die bestaat uit de drie grote parfumhuizen van Galimard, Moulinard en Fragonard. De stad is het centrum van deze industrie in Frankrijk. Meer dan 60% van de productie van natuurlijke aroma's (zowel voor de parfum- als de voedingsindustrie) van Frankrijk vindt in Grasse plaats.

Wij kennen Grasse van de steengoede thriller Het Parfum van schrijver Patrick Süskind. Dit gaat over 

Jean-Baptiste Grenouille. Hij wordt op 17 juli 1738 geboren op de Parijse vismarkt en achtergelaten wordt tussen het vuil. Grenouille heeft geen eigen lichaamsgeur maar ziet die handicap gecompenseerd worden door een erg scherpe reukzin. Door het ontbreken van een eigen geur wordt hij vaak niet opgemerkt en kan hij zeer heimelijk zijn gang gaan. Op een dag wordt hij overvallen door de fijne geur van een meisje en in een poging de geur te bezitten, wurgt hij het kind. Dat voorval doet Grenouille besluiten om parfumeur te worden. Hij treedt in dienst bij verschillende parfumeurs, eerst in Parijs en later in Grasse, waar hij de technieken aanleert om geuren te onttrekken aan bloemen en planten, zoals door middel van destillatie en enfleurage. Grenouilles levensdroom is echter het scheppen van een eigen lijfgeur. Hij ontziet niets of niemand om dat doel te bereiken en groeit uit tot een seriemoordenaar...

Na een bezoek bij het infokantoor stapten we de fabriek met museum van Fragonard binnen. Na het zien van allerlei historisch materiaal dat nodig was om parfum te maken, te bewaren en mee te nemen op reis (zowaar hele koffers met allerlei parfumflacons!), sloegen we de winkel over en liepen we meteen naar het fabriekje. Hier moesten we even wachten op een Engelstalige gids, die ons vervolgens doorheen het kleine fabriekje loodste en vertelde over destillatie en enfleurage, liet verschillende geuren ruiken, liet de vulband van de flacons zien en hoe geurkaarsen gemaakt werden. Ze nam ons nadien mee naar de winkel... waar we dus alsnog in terecht kwamen ;-)

Na ons parfumbezoek trokken we het centrum van Grasse in, waar we een route op het gekregen plannetje volgde. Heel veel was er niet te zien. In Cathédrale Notre Dame du Puy gingen we naar binnen om hun drie werken van Rubens te zien. 

Na ons parfumbezoek trokken we het centrum van Grasse in, waar we een route op het gekregen plannetje volgde. Heel veel was er niet te zien. In Cathédrale Notre Dame du Puy gingen we naar binnen om hun drie werken van Rubens te zien. Zijn stijl is eigenlijk veel te klassiek voor ons, maar uiteindelijk blijven, ook wij, een beetje patriotisch…

 Het plein “Place du 24 Aout” is vernoemd naar 24 augustus 1944, de dag dat de Provence bevrijd werd in WOII. Het was er erg rustig en gezellig met de hoge, kleurige gevels rondom en de bomen in het midden van het plein. Op onze route stond aangegeven dat er een panoramisch punt was. Dat was er inderdaad, maar er was, naar onze mening, geen mooi uitzicht. Het keek namelijk uit naar een ander dorp. 

We vervolgden nadien de route langs smalle straatjes, via trapjes naar hoger en lager gelegen gedeeltes van het stadje, om vervolgens weer naar beneden of naar boven te wandelen. We lunchten onderweg in één van de weinige zaakjes die in deze tijd van het jaar op een doordeweekse dag open waren.

Na ons bezoek aan Grasse reden we naar Antibes, terug naar de kust dus. We parkeerden buiten het oude stadscentrum. In die historische stadsdelen zijn de weggetjes standaard heel smal. Dit maakt er in rondrijden niet plezierig. Bovendien zijn alle parkeerplaatsen (en meer) er sowieso ingenomen. 

We wandelden langs de haven 'Port Vauban' en de bootjes, boten, jachten en zulke grote pleziervaartuigen dat het te belachelijk voor woorden is... We deden dit eigenlijk niet voor die boten, maar om Fort Carré, dat op een schiereilandje bij Antibes ligt, beter te kunnen zien liggen.

Aan Port Vauban zit ook het kunstwerk "Blind" op een bankje. Het is een man met een emmer op zijn hoofd die op zijn gsm zit te staren... althans dat lijkt zo, al weet je het niet vanwege die emmer...

Het historische stadscentrum is een vestingstad. Gedeeltes van de stadsmuren, enkele bastions (waaronder Fort Carré) en enkele gebouwen zijn bewaard gebleven uit de middeleeuwen.

We wandelden door de mooie, smalle straatjes... Buiten de stadsmuur hadden we enkele torens gezien, daar gingen we naar op zoek... maar op een gegeven moment, van het draaien en keren in die weggetjes, wisten we niet meer waar we waren, maar dat maakte het wel leuk... en uiteindelijk kwamen we ook bij die torens. Dit bleken onder andere de kathedraal en Château Grimaldi te zijn.

Tijdens ons gestruin in de straatjes, keken we onze ogen uit. Er was namelijk regelmatig iets verrassend te zien op gevels en deuren... streetart, maar geen graffiti... voor sommige moest je goed kijken wat het was, anders dacht je dat het gewoon een 'kwak' bezetsel was.

Terwijl we een stukje, in de heerlijke zon, over de stadsmuur langs de kust liepen, kwamen we nog enkele kunstwerken tegen. Ook 'Château Grimaldi' passeerden we. Dit kasteel is gebouwd op de fundamenten van de oude Griekse stad Antipolis. In 1608 werd het een bolwerk van de familie Grimaldi, die van Monaco. Vanaf 1702 werd het chateau Grimaldi het stadhuis van Antibes. Op dit moment is het een museum met werken van Picasso (e.a.). Picasso werd uitgenodigd om er in 1946 zes maanden een deel van het kasteel als atelier te gebruiken. Als dank schonk hij de kunstwerken die hij ter plekke maakte. In 1966 werd het kasteel dan ook omgedoopt tot Picasso-museum waar tevens werken zijn te bewonderen van andere kunstenaars. Terwijl we nog aan het overwegen waren om er binnen te gaan, bleek het op maandag gesloten.

Tegen dat we weer aan ons appartement waren, was het alweer bijna donker. Antibes - Gattières was immers ook weer een uurtje rijden.