Nice & St.-Paul-de-Vence

Op onze derde reisdag van onze novemberreis '24 werden we wakker met regen. Dit weer was ook voorspeld... we hadden wel niet gedacht dat het ook continu zou gaan regenen... Gelukkig duurde dit maar tot ongeveer 13u. De rest van de dag bleef het wel zwaarbewolkt. Het werd ook maar zo'n 13°C. Op deze 24e november '24 was het in België beter weer dan aan de Côte d'Azur. Maar regen houdt ons niet tegen om er op uit te gaan... zéker niet op reis!

We startten in Nice. Dit was, vanuit ons appartement in Gattières, een half uurtje rijden. Het was zondag dus de gebruikelijke files waren er niet.

Nice was overigens tot diep in de 19e eeuw in Italiaanse handen ("Graafschap Nizza") en werd pas in 1860 onderdeel van Frankrijk. 

We hadden een parkeergarage buiten het oude centrum van Nice ("le vieux Nice") uitgekozen om te parkeren... die garage was best bijzonder: na het binnenrijden, net voorbij de slagboom, volgde een lange, smalle en donkere 'tunnel' alvorens bij de parkeerplaatsen aan te komen... achteraf zeiden we al lachend "wat als die grote huurauto van ons te breed was geweest? dan hingen we daar in die tunnel!". 

We wandelden vanuit de parkeergarage langs een grote laan met allemaal stijlvolle, gekleurde, oude appartementsgebouwen met steevast mooi ijzersmeedkunst aan de balkonnetjes... vast niet voor de gewone portemonnee! 

Na een koffietje en ditmaal een grote macaron voor Ine wandelden we naar de zeedijk van Nice: de "Promenade des Anglais"... met die regen waren de zee en het strand vast heel wat minder mooi dan anders, maar het water was wel azuurblauwkleurig! 
De gebouwen die aan deze boulevard staan, zijn allemaal enorm groot. Het zijn hotels, casino's, appartementsgebouwen en dergelijke. We wandelden zeker niet de hele boulevard af, maar wel een gedeelte. Er zijn nieuwe gebouwen met een oud uiterlijk, maar ook zijn er nog veel oude, oorspronkelijke gebouwen. We hebben ze niet allemaal één voor één gedetailleerd bekeken vanwege de regen... het regende op dat moment echt ferm door... maar het is zeker terecht dat de Promenade des Anglais op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO staat. 

We verlieten de Promenade des Anglais om het oude stadscentrum van Nice, "le vieux Nice", in te gaan. Het oude gedeelte van Nice staat bekend om de kleurrijke gevels, authentieke raamluiken en steegjes vol schaduw (fijn in de hete zomers).  

We startten bij het "operagebouw", eigenlijk het cultureel centrum. Dit theater werd aan het einde van de 19e eeuw, na een brand van het vorige gebouw, in Italiaanse stijl gebouwd. Het gebouw is groots met veel pracht en praal, met allerlei zuilen, smeedijzer en veel glaswerk in de gevels.

Nadat we verder liepen kwamen we bij het plein "Cours Saleya" : op dit plein wordt iedere dinsdag- tot zondagvoormiddag een groenten-, fruit- en delicatessenmarkt en bloemenmarkt gehouden. We liepen langs de kraampjes maar, waarschijnlijk vanwege het weer, stonden de verkopers er maar sip bij. Waarschijnlijk hebben ze het op droge dagen ook veel drukker dan nu het geval was. 

Het justitiepaleis van Nice zag er uit zoals overal eigenlijk: bombastisch, met veel trappen en zuilen. Dit had dan ook nog eens allerlei hekwerk op de trappen. Op het bijhorende plein, het Place du Palais de Justice, stonden leden van de lokale MC Bandidos met een DJ en vele motors... een beetje vreemd... om het imago op te poetsen?

Wij wandelden gewoon verder, door smalle, donkere straatjes naar het Rossetti-plein. Het plein is omgeven met gekleurde, strakke, hoge gebouwen en ook staat er de gele, barokke kerk en de witte klokkentoren van de kathedraal Sainte Réparate. We gingen 'm niet binnen want overal was de zondagsmis op dat moment bezig. 

Vervolgens wandelden we door nog wat smalle straatjes, langs allerlei winkeltjes, woonhuizen, barretjes en restaurantjes naar het Paleis Lascarís. We ezochten enkel de inkomhal. Hier zag je al aan hoe chique en protserig het verder zou zijn. We hielden het daar dan ook bij. 

We wandelden daarna langs de slagers, bakkers, zaakjes met kruiden en nog andere zaakjes met voedingswaren naar het Saint Françoisplein. Hier was een kleine vismarkt en waren nog enkele viswinkels. In Vieux Nice moet je dus nog heel de wijk rondlopen om al je boodschappen gedaan te hebben... zoals vroeger, voor de supermarktentijd.

Nadien, toen het gestopt was met regenen, wilden we nog een route met moderne kunstvoorwerpen wandelen, maar we vermoeden dat deze liep doorheen een gebied dat nu is afgezet voor grote werken. Het enige moderne kunstwerk dat we nu zagen, was een grote blauwe, geblokte leeuw op het Place Giuseppe Garibaldi.

Doorheen een park liepen we naar het grote "Place Massena". Dit grote plein heeft zwartgeblokte bestrating, roodachtige bogen en okerkleurige gebouwen. Het werd in de 19e eeuw geplaatst. Aan de hele andere kant van het plein staat een fontein. Hierin staat een naakt mannenfiguur met vier kleine paardjes op zijn kop. Hij kijkt erg verschrikt en wordt bewaakt door bronzen paardenbeelden die waterspuwen... we zijn het er over eens dat wij ook heel verschikt zijn kijken als wij vier kleine paardjes op ons hoofd hadden staan!

In het midden van het plein staat het kunstwerk "La Conversation". De Spaanse kunstenaar Jaume Plensa bouwde in 2007 zeven gelige beelden op negen meter hoge palen boven het plein, die de zeven continenten symboliseren. 's Nachts zijn deze figuren verlicht en veranderen zij van kleur. Volgens de kunstenaar geeft dit de communicatie tussen de continenten weer.

Na dit mooie plein wandelden we nogmaals naar de Promenade des Anglais. Hier liepen we nu nog een klein stukje verder op. Van op deze promenade zie je het 16e eeuwse kasteel van Nice op een heuvel liggen. Het kasteel werd gebouwd op een rotsachtige heuvel om zo aanvallen te voorkomen. Toch werd het al in de 18e eeuw vernietigd en nu zijn er alleen nog een aantal muren over.  We zagen ook de Bellanda-toren liggen, maar vonden het niet nodig om nog naar beide toe te wandelen.

We besloten om, naast Nice, ook nog Saint-Paul-de-Vence te bezoeken. Eigenlijk had die voor de dag voordien op Johan zijn planning gestaan, maar hadden we daar geen tijd voor gehad.

Saint-Paul-de-Vence ligt op een heuvel. De kleine nederzetting kreeg in 1227 verschillende privileges zoals bijvoorbeeld het recht markt te houden. In 1363 werd de opdracht gegeven om de steden en kastelen van het graafschap te ommuren met een stadsmuur en stadspoorten aan te leggen.

Doorheen de geschiedenis nam de status van Saint-Paul af omdat er andere, belangrijkere vestigingssteden waren doordat er nieuwe grenzen van graafschappen waren na allerlei twisten en oorlogen. 

In 1920 werd er een kleine herberg geopend. Deze kreeg naam onder andere bij kunstenaars. Doorheen de volgende decennia werd het stadje een ontmoetingsplaats van kunstenaars... en dat is nog steeds te zien aan de hoeveelheid aan kunstgallereien die er te vinden zijn in de wirwar van smalle, authentieke straatjes... waarvan de straten zelf zelfs kunstig waren door de kleine keitjes en figuren die daarin verwerkt zijn.

Het regende die middag niet meer, maar het bleef érg zwaar bewolkt... jammer... het stadje had er, met zon en een blauwe hemel, vast nog veel mooier uit gezien. We eindigden ons bezoek met een dessertje!