1 oktober ll.

Maandag 1 oktober ll. vertrokken we opnieuw vroeg om zo veel mogelijk van de dag te maken. We startten met een stadsbezoek aan Galway. Vanuit ons appartement was dit ongeveer een uur rijden tot in het centrum.

Na een koffietje gingen we naar het toeristisch infokantoor voor een stadsplannetje en gingen we op pad. Al snel stonden we bij resten van de "Hall of the Red Earl". 

De archeologische overblijfselen uit de 13e eeuw van de Hall of the Red Earl zijn van het oudste gebouw dat binnen de middeleeuwse muren van Galway is opgegraven. De site  is verbonden met de oprichting van Galway door de Anglo-Normandische familie De Burgo. De zaal was het eerste gemeentelijke gebouw van Galway en werd gebruikt om belastingen te innen, recht te spreken en banketten te organiseren. Aan het einde van de 15e eeuw grepen de beroemde 14 koopmansfamilies van Galway de macht van de De Burgos en dwongen hen de stad te verlaten. De hal werd vervolgens verlaten en raakte in verval. In de tussenliggende eeuwen werd het bedekt en bebouwd. De overblijfselen van het gebouw werden echter in 1997 opgegraven door archeologen, toen plannen werden voorgesteld om de aangrenzende kantoren op deze locatie uit te breiden. Die kantoren werden, ondanks de archeologische bevindingen uitgebreid, enkel starten die uitbreidingen maar op de eerste etage: de opgravingen bleven bewaard.

Verderop kwamen we aan "Lynch's Window". Er bleef enkel een gevel van het oorspronkelijke gebouw staan, maar dan wel met hét raam van een oude legende van Galway: 

Volgens de lokale traditie hing de burgemeester van Galway, James Lynch Fitz Stephen, zijn zoon in 1493 op uit het raam van zijn huis. Lynch's zoon had een Spaanse man vermoord die onder de hoede was van de politie. Hiervan zou het werkwoord "lynchen" ontstaan zijn... maar bronnen ontkennen dit.

Even verderop staat "Lynch's Castle", een prachtig architectonisch juweeltje! Het is een strak gebouw maar heeft allerlei kleine beeldhouwwerkjes op de gevel. 

Het kalkstenen herenhuis van vier verdiepingen is rijk aan geschiedenis en cultuur. Het was getuige van de opkomst en ondergang van de prominente familie Lynch, die een belangrijke rol speelde in de ontwikkeling van Galway. Het is nog een van weinig overgebleven van dit soort herenhuizen in Ierland. Momenteel is er een bank in ondergebracht... die hadden wel wat geld voor de restauratie...

In het stadscentrum van Galway zagen we trouwens wel wat meer mooie en bijzondere oude gebouwen. Het is een mooi stadje. Vervolgens maakten we onze uitgestippelde stadsroute rond en stonden we weer aan de Corrib waar deze rivier in de Baai van Galway stroomt. Hier staat ook nog de oude "Spanish Arch". Deze laat-16e-eeuwse Spanish Arch kijkt uit over de Atlantische Oceaan. Hierbij is het niet moeilijk om je een voorstelling te maken van Galway in zijn middeleeuwse bloei. Ooit was Galway een klein vissersdorp, maar het groeide sterk in de 13e eeuw. Het werd een welvarende ommuurde stad die werd geregeerd door 14 koopmansfamilies, die bekendstaan als de "Tribes of Galway". 

We wandelden nog een stukje langs de Corrib om de kathedraal van Galway te zien. Zoals verwacht was er niet zo veel aan te zien. Ze heeft wel een lange naam "Kathedraal van Onze-Lieve-Vrouw ten Hemel opgenomen en Sint-Nicolaas".

Na een klein uurtje rijden, parkeerden we bij Athenry Castle. Met onze erfgoedkaart konden we opnieuw gratis binnen.

De oorspronkelijke versterkte woontoren werd gebouwd in 1235 à 1240. Deze was laag en gedrongen. Het dak bevond zich op het niveau van de huidige tweede verdieping. Meyler de Bermingham breidde het uit rond 1250. In 1316 werd het kasteel aangevallen, wat leidde tot de bouw van stadsmuren. In de 15e eeuw verhuisden de Berminghams. In 1596, tijdens de Negenjarige Oorlog, viel het kasteel in handen van de O'Donnells. De kantelen dateren uit de 13e eeuw en in de 15e eeuw werden deze borstweringen verwerkt in gevels voor een nieuw dak.

Athenry Castle is nu een groot rechthoekig gebouw met steunberen. Oorspronkelijk had het gebouw alleen een hal op de bovenste verdieping en opslagruimten op de begane grond. De kantelen zijn 13e-eeuws met hoge pijlspleten in de kantelen. In de 15e eeuw werden deze borstweringen verwerkt in gevels aan de noord- en zuidkant voor een nieuw dak. Delen van de oorspronkelijke ommuring van het kasteel zijn bewaard gebleven. De oorspronkelijke ingang bevond zich op de eerste verdieping en was bereikbaar via een houten buitentrap. De warmte werd waarschijnlijk geleverd door een vuurpot in het midden van de hal, waarbij de rook naar buiten kwam via een lamel of opening in het dak er direct boven. De garderobe bevindt zich schuin tegenover de hoofdingang. Er is fijn snijwerk aan de buitenkant van de deuropening en aan de binnenkant van twee van de raamopeningen.

Tussendoor gingen we op zoek naar een typisch middeleeuws beeldje waarvan er in Ierland veel zijn, sheela na gig... alleen zitten die blijkbaar op privé gebouwen... en hebben we dus op elke plaats waar er mogelijk nog zo'n beeltenis van zo'n obseen vrouwtje was bot gevangen... toen we een kleine dolmen tegenkwamen, besloten we dat dat het eindpunt van de zoektocht was.

Door onze zoektocht waren we in het midden van Ierland terechtgekomen. Gezien het uur besloten we eerst in te checken bij onze laatste slaapplek van onze reis in Ierland, Hodson Bay Hotel.

Nadien trokken we naar het stadscentrum van Athlone. Hier liepen we even doorheen, maar veel was er niet te zien. Enkel Church of Saints Peter en Paul, Athlone Castle en St._Mary's Church, met twee klokkentorens, vonden we een foto waardig. Alles was al dicht gezien het late uur.

Het vinden van een restaurant was niet evident... maar uiteindelijk bleken we wel een goede keuwe gemaakt te hebben: een pub... en die hebben altijd wel lekker eten, ook deze. Hun sticky toffee pudding was wel iets te experimenteel naar Ines goesting, maar als laatste dessert van onze reis was het toch nog in orde.