Vanuit regio Athlone reden we een half uurtje naar het zuiden. We reden naar Clonmacnoise Monastic Site. Hier konden we onze erfgoedkaart een laatste keer tijdens onze reis gebruiken. Ze had goed dienst gedaan en voor extra zakcentjes gezorgd!
De vroegchristelijke kloosternederzetting Clonmacnoise was ooit een vooraanstaand centrum voor religie en kennis in Europa. Pas in de 12e eeuw, meer dan 500 jaar na zijn oprichting, begon het succes van Clonmacnoise terug te lopen als gevolg van een toevloed van concurrerende religieuze kloosterorden uit Europa en de groei van de stad Athlone in het noorden.
St. Ciarán Mac a tSaor stichtte Clonmacnoise op de kruising van de rivier de Shannon met de destijds grootste weg van oost naar west in Ierland: een strategische ligging die beslissend bleek voor de groei van de nederzetting.
De veelomvattende overblijfselen van het vroegmiddeleeuwse Clonmacnoise stammen uit het jaar 545. Ze bestaan uit een kathedraal, ronde toren, "high crosses" en maar liefst zeven kerken, iets wat je niet verwacht in zo'n moerassige uithoek.
De drie absolute blikvangers van Clonmacnoise zijn de magnifieke high crosses, die tegenwoordig worden beschermd tegen het grillige Ierse weer en te zien zijn in het informatiecentrum. Waarheidsgetrouwe replica's staan op de oorspronkelijke locatie. Het beroemdste is het vier meter hoge Cross of the Scriptures. Het zandstenen kruis is aan vier zijden kunstig bewerkt met ingewikkelde figuren.
Tegen de 9e eeuw was Clonmacnoise samen met Clonard het beroemdste klooster van Ierland en het trok geleerden en leerlingen uit heel Europa. Tussen de 9e en 11e eeuw werd het zelfs de begraafplaats voor de hoge koningen van Tara.
Clonmacnoise was zo belangrijk voor het christelijke erfgoed van het eiland dat wordt beweerd dat St. Ciarán hier eeuwen na zijn dood is teruggekeerd om een plunderaar dood te slaan met zijn gouden staf.
Wij wandelden langs de drie high crosses en de verschillende gebouwen op de site. We wandelden zelfs ook een stukje verder dan de meeste bezoekers, naar de "nonnenkerk". Nadien keken we nog een film die ook veel verhelderde en liepen we langs de échte kruisen... heel interessante plaats!
Terug in de auto reden we een klein anderhalf uur naar het oosten van Ierland, waar we stopten bij Trim Castle. Het domein was vrij toegankelijk. Het imposante kasteel is enkel met een gids te bezoeken... en we hadden de tijd niet meer om hier op te wachten... maar dat vonden we ook niet zo heel erg.
Al meer dan 800 jaar staat Trim Castle op de zuidoever van de rivier de Boyne in county Meath. Het is een enorm, dreigend gevaarte dat het rustige stadje Trim domineert. Dit is Ierlands grootste Normandische kasteel, gebouwd door een legendarische lord, Hugh de Lacy, met een slechte reputatie, en het biedt een fascinerende inkijk in het middeleeuwse leven in Ierland.
Het was een uitdrukking van macht – een waarschuwing aan de inheemse Ieren dat de Anglo-Normandische bezetters niet van plan waren ooit weer te vertrekken. De enorme, 20-kantige kruisvormige toren – de muren zijn op sommige plekken drie meter dik – was een fort. Maar het was ook een huis.
Onze vlucht van Aer Lingus vloog op tijd, rond 17.55 uur GMT, weg. Landen deden we zo'n twee uur later, rond 20.40 uur CET... en toen moesten we heel lang aanschuiven aan de douane. De automatisch paspoortlezers haperden en gaven het uiteindelijk al-le-maal op. Hierdoor moesten we opnieuw aanschuiven... maar kropen we wel, met hulp van de overvraagde medewerkers, voor op de mensen die nog niet zo lang al aan het aanschuiven waren aan de bemande douanecabines...
en zo eindigde alweer een mooie reis... en vertrekken we morgen weer op de volgende!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten