Montenegro (dag 5)

Op woensdag 19 september 2018 liep, net als de dagen voordien, de wekker af om 7 uur. Ondanks de slechte matras, gammele lattenbodem en nachtelijke werkzaamheden van de zolderbewoner sliepen we beiden erg goed in "onze" hut in nationaal park Biogradska Gora. Het gedeelde sanitair was niet van al te beste kwaliteit, maar er was warm water in de douche én één overnachting kostte maar zo'n € 11 p.p. ...wat een luxe dus!

Om 8u20 gingen we op pad voor onze wandeling naar uitkijkpunt "Bendovac" en omgeving. De route was eenvoudig: de (rustige) 4x4-weg volgen... al zigzaggend, haarspeldbocht na haarspeldbocht, helemaal naar boven... 7,4 km continu stijgen.

Ontbijten deden we onderweg al picknickent langs de kant van de weg op een grote kei.
Na 2,5 uur waren we bijna boven en startten we aan een lus van 2,5 km met onderweg informatie over het herdersleven in de zomer.

De laatste honderden meters waren best pittig... maar onze inspanningen van de ochtend werden meer dan beloond met het prachtige uitzicht dat we te zien kregen! We keken op het meer en de wijde omgeving, "Bendovac" (foto 1) genaamd, neer... Mooi!

Op deze hoogte en vlak daar onder was het erg vochtig en daardoor erg groen. Hierdoor is het een ideale plek voor herdersfamilies. Nog steeds zijn er verschillende families die in de zomer samen met hun koeien, schapen en dergelijke naar hun zomerverblijf verhuizen. De mannen trekken er dagelijks op uit met de dieren zodat deze kunnen grazen. De vrouwen houden zich ondertussen bezig met het maken van kazen, jam, sapjes ed., het onderhouden van de moestuin, het huishouden... en bij verschillende boerderijen kan je ook overnachten (in matrasgrote (erg klein, dus) hutjes) en eten. Wij aten, na ondertussen 3,5 uur wandelen, bij zo'n boerderij. Ine hield het bij pannenkoeken met zelfgemaakte honing. Johan koos "cicvara". Dit is een traditioneel gerecht met schapenkaas, meel/polenta en olijfolie... Het vult enorm, maar is weinig voedzaam... echte "armenkost" eigenlijk...

De tocht naar beneden, we merkten toen eigenlijk pas hoe steil sommige stukken waren, duurde anderhalf uur.

Nadien wilden we nog naar een uitkijkpunt vanaf het meer wandelen, maar dat vonden we niet. We maakten dan maar opnieuw het rondje rond het meer en relaxte weer wat langs het meer (foto 2).

We wandelden die dag een goede 23 km.

De rest van die dag deden we, op avondeten, lezen, kruiswoordraadsels en onze foto's bekijken na, eigenlijk niet zo heel veel meer... 

We hadden wel nog geluk dat onze enige lamp in het hutje sprong nét voor het personeel van het nationaal park naar huis ging! Anders was het wel érg avontuurlijk en vroeg bedtijd geworden! 

We hadden wel kleine zaklampjes bij, hoor...