Vrijdagochtend 29-06-2018 startten we aan onze laatste etappe van onze trektocht van het Zuid-Italiaanse Otranto naar Gagliano del Capo. Onze reisbeschrijving beschreef dat dit de mooiste etappe van de reis zou worden... Ze was inderdaad erg mooi! Deze en de eerste, van Otranto naar Porto Badisco (blogbericht), waren zeker de mooiste tochten van de vijfdaagse.
We wandelden ditmaal van Marina Serra naar het treinstation van Gagliano del Capo. Deze tocht was degene waarin we het meeste moesten "klimmen"... en dat startte al meteen in Marina Serra. We moesten van aan zee het plateau dat Salento lijkt te zijn op om zo naar een van de volgende baaien te gaan. Het leek weer even op regenen, maar uiteindelijk hielden we het op letterlijk enkele druppels. Op zee was het wel flink aan het regenen aan de wolken daarboven te zien.
De wandeling voerde ons van het ene "tratturi" (die smalle, oude wandelpaadjes tussen velden en boomgaarden naar zee) naar het andere... mooi!
Na een korte misser daalden we alles wat we voordien gestegen hadden, weer af naar zee. We dronken wat in een strandbarretje (foto 2)...
...en startten aan de volgende klim en aan de volgende tratturi. Deze tratturi waren echt erg mooi. Veel meer dan bij de andere was er zicht op de felblauwe Adriatische-/Middellandse zee.
We konden weer terug afdalen naar een grot, maar besloten om dat niet te doen: Het was sowieso niet zo'n bijzondere grot en bovendien wilden we ook niet té laat op onze eindbestemming aankomen.
We stegen en daalden wel nog één keer af een kloof in. Anderen lagen er te zonnebaden of waren er aan het zwemmen, maar wij moesten ze eerst helemaal tot op zeeniveau en dan weer enkele tientallen meters stijgen. Gelukkig viel deze laatste "beproeving" nogal mee... of waren we het ondertussen al gewoon ;o)
Eens weer helemaal boven op het plateau restte ons enkel nog het dorpje/stadje Gagliano del Capo helemaal door te lopen om aan het treinstation (foto 3) te geraken.
Onze bagage was een laatste keer voor ons vervoerd en lag fijn op ons te wachten. We hadden op enkele minuten na een trein gemist, maar dat maakte niet uit. Op die manier konden we nog wat uitrusten in de zon alvorens twee uur twintig minuten terug naar Lecce te treinen.
Om half 6 liepen we het station van Lecce uit. Ons eerste hotel in deze stad, Grand Hotel di Lecce, lag op 200 meter wandelen van het station... We waren er dus meteen!
We kregen een hotelkamer toegewezen, maar daar bleek maar voor één persoon badlinnen te liggen. Nadat Ine een extra badlinnenset geregeld had via de receptie belde diezelfde receptionist dat hij zich vergist had. We kregen een andere, een grotere kamer... We vonden alles prima!
Die grotere kamer bleek écht wel veel groter te zijn... veel te groot eigenlijk, maar enfin ;oP
Nadat we gedoucht en gesetteld waren, was het bijna etenstijd. We verkenden alvast een beetje van het historisch stadscentrum van Lecce en aten weer goed. Ine maakte ook snel haar tekort aan haar dagelijks ijsje goed... ;oP
Geen opmerkingen:
Een reactie posten