Woensdag 27 juni ’18 was alweer onze vijfde reisdag. Nog steeds waren we aan de trektocht bezig van Otranto naar Gagliano del Capo, het “zooltje” van de hak van de laars die Italië van vorm is. Woensdagochtend vertrokken we vanuit Santa Cesarea Terme over Castro naar Marittima. Volgens de gegevens van SNP.nl zou de wandeltocht 12 km lang zijn en 4,5 uur duren. We zouden 170 meter stijgen en 130 meter dalen tussen ons vertrek- en aankomstpunt.
Opnieuw waren de weersvoorspellingen, spijtig genoeg, correct: Het was inderdaad de hele dag bewolkt, er waren buien, het waaide met momenten flink en het onweerde… Gelukkig waren we voor dit laatste al op onze bestemming aangekomen!
Vlak nadat we vanuit Santa Cesarea Terme vertrokken waren, hadden we de helft van onze stijgende meters al afgelegd! Dat was een fikse start zo net na het ontbijt! Onze routebeschrijving wees zichzelf uit… gelukkig. We hadden overigens ook alles op GPS kunnen downloaden, maar dat is toch ook maar saai, niet? Door met een papiertje je weg te zoeken, ben je toch steeds ook goed rond aan het kijken, in plaats van enkel te doen wat zo’n GPS-stem zegt.
De eerste helft van onze wandeling liep over onverharde landweggetjes tussen weien en velden, enfin, als je dat zo mag/kan noemen… Doordat er overal keien, rotsblokken en dergelijke liggen, is de grond eigenlijk niet te bewerken en staat er voornamelijk onkruid. Wat ondertussen begon op te vallen, is dat vandaag opnieuw, de paden net gemaaid waren… Dat zullen ze toch ook niet toevallig gedaan hebben… dat zal wel in opdracht van het toerismebureau zijn die alles hier ter plekke regelt, toch?
Op een gegeven moment, iets na twaalven, kregen we terug de Adriatische zee te zien. We waren toen al aan de volgende baai geraakt. Vanuit enkele uitkijkpuntjes konden we Santa Cesarea Terme zien liggen. De zee was mooi blauw, maar door de bewolking natuurlijk veel minder mooi dan als het zonnig was geweest!
Toen we het historisch centrum van Castro inliepen, begon het te regenen. Toen het wel duidelijk was dat het niet meteen ging stoppen, gingen we in een barretje schuilen onder het drinken van een espresso en cappuccino… en deden we nadien onze regenjasjes aan. door de bui liepen we naar beneden naar het haventje van Castro om vervolgens op een terrasje te eten… en te schuilen tot de bui over was.
Op onze route werd ons de keuze gegeven: ofwel meer dan een kilometer langs een doorgangsweg wandelen ofwel een wat ‘avontuurlijker’ pad nemen langs de kust. We kozen voor het laatste. We liepen langs de zee af over rotsen en stenen. Op de meeste plaatsen was een pad zichtbaar, op sommige plaatsen niet.
Het laatste gedeelte van de wandeling richting Marittima ging door een bosje om vervolgens het centrum van het stadje in te lopen. Hier klopte de wegbeschrijving niet. Op onze beschrijving stond dat onze B&B, Palazzo Vecchio, vóór het hoofdplein links lag, maar na heel wat zoeken - o.a. omwille van het kleine naambordje van de B&B - vonden we dat het ná het plein rechts lag…
We aten in een familierestaurantje een eindje van de B&B. Het was er érg lekker!… en we waren best wel goed nat geregend vooraleer we, na het eten, terug in onze kamer waren…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten