Ine stond op met een erg dik ooglid aan haar rechteroog en Johan was op zo'n 12 plaatsen gebeten door muggen... wat zou deze dinsdag 26 juni '18 nog brengen!?
Mooi weer alvast niet...
De weersvoorspellingen die uithingen in ons hotel in Porto Badisco klopten helaas: Hierop werd aangegeven dat het van maandag op dinsdag zou onweren. Ook werden bewolking, buien en zo'n 22°C voorspeld voor dinsdag... en dat klopte ook...
Toch startten we enthousiast onze vierde dag in Puglia. De regenjasjes kregen een wat "bereikbaardere" plek in de dagrugzak dan de afgelopen dagen, maar verder was de temperatuur ideaal om te wandelen... jammer natuurlijk wel van al die dikke wolken...
Het stadje Porto Badisco zou, volgens onze ANWB-reisgids "wonderschoon" zijn... maar dat zal dan doelen op de mooie kliffen aan de rotsachtige kust... en als het bewolkt is, ziet dat er toch net iets minder "wonderschoon" uit... Jammer...
Onze route loodste ons weer over smalle paadjes, langs en over stenen en keien.
Vlak buiten Porto Badisco kwamen we een eerste "pagliaro" tegen (foto1). Een pagliaro is een typische "hut" voor de herders van weleer.
Terwijl het een beetje begon te druppelen, zochten we verder onze weg... die vandaag niet zo heel goed aangegeven was... Het pad dat we volgden lag vol keutels en er waren duidelijk hoeven zichtbaar (de kleiachtige ondergrond was nog goed nat van het onweer)... en even later roken we het zelfs! Er liep een kudde geiten voor ons! We gingen dus even terug in de geschiedenis (foto 2)!
Net toen we de herder in het vizier kregen, kregen twee herdershonden ons ook in de gaten... en die werden meteen de beste vrienden met Johan... en toen ze het beu waren tegen hem op te springen, deden ze dit ook maar bij Ine... Enfin, we werden dus meteen aanvaard. De twee andere herdershonden, teefjes, lieten ons gerust en liepen zelfs van ons weg terwijl de twee reuen enthousiast bleven... De geiten lieten het allemaal maar geburen...
Eens de geiten gepasseerd en aan de tweede pagliaro van de wandeltocht begon het toch wel iets te hard te druppelen en moesten de regenjasjes aan.
Vanaf daar wandelden we ook weg van de kust. Eerst moesten we flink stijgen en vanaf dan verliep de wandeling vrij vlak en liepen we tussen akkers en velden.
Het laatste gedeelte verliep dan weer vrij steil naar beneden, het centrum van Santa Cesarea Terme in.
Van bovenaf was "Villa Sticchi", een moorse villa (foto 3), meteen al te zien. Toen we helemaal afdaalden naar het centrum konden we ook het thermengebouw (foto 3) zien. Het dorpje is namelijk bekend omwille van een thermaal bad dat gebouwd werd rondom een zwavelbron vlak tegen de kust (in zee).
Na kort wat rond lopen in het stadje en iets te drinken, checkten we in in ons hotel voor de nacht, "Grand Hotel Mediterraneo"... weer een viersterrenhotel, maar, net als het hele stadje, wat verouderd.
Na een douche zagen we dat de zon terug aan de hemel stond! Tijd om terug naar buiten te gaan, dus!
We wandelden nog wat rond, aten een ijsje en dronken wat... en Ine at ook nog sorbet ;oP ... omdat we op vakantie zijn... en omdat ze de dag voordien geen kans had om een ijsje te eten!
's Avonds aten we allebei pizza... toch wel lekker in Italië! Vergeleken met bij ons gebruiken ze véél minder ingrediënten, maar is het zóveel lekkerder!
Terwijl we op die pizza wachtten, hoorden we ook steeds gezang, kerkliederen... Ine ging dus op zoektocht. Er bleek een openlucht misviering gaande. Of dit nu een speciale viering was, vinden we niet terug op internet. Feit is wel dat gelovigen met bussen naar Santa Cesarea Terme gekomen waren om dit mee te maken... maar vergeleken met de openluchtmisviering in Lalibela (Ethiopië) was dit absoluut niks, natuurlijk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten