De dag voordien waren we info gaan vragen, met hulp van onze gids die ons door Aksum leidde want Engels wordt nog maar weinig gesproken door mensen die niet in de toeristische sector werken, aan het busstation van Aksum. We gingen namelijk de bus, het openbaar vervoer, van Aksum naar Mek'ele nemen. Kwestie van het "échte Ethiopische leven eens te voelen". Er werd ons gezegd dat we zéker om 5u present moesten zijn aan het busstation omdat de bus om 6u vertrok en er geen kaartjes op voorhand verkocht werden. We hadden daarom de avond voordien een "ontbijtpakket" laten maken en checkten al om 4u45 uit.
Om naar het busstation te gaan, hielden we een "bajaj", een driewiel-wagentje, tegen. Die zijn gemakkelijk, betrouwbaar (want het zijn échte taxi's) en spotgoedkoop. Voor het ritje van toch zo'n vijf minuten moesten we 10 birr (= € 0,31) per persoon betalen... we hebben ook maar voor onze bagage betaald, als fooi ;o)
Aan de poorten van het busstation was nog niks te zien... dus wachtten we maar... Er kwamen wel steeds meer mensen aan, maar er gebeurde weinig... Op een gegeven moment wandelden de bewakers naar elkaar en dachten we dat er schot in de zaak kwam, maar dat was mis gedacht... Rond half zes werden de motoren van een bus aangezet, maar de poorten bleven dicht... We denken echt dat de Ethiopiërs niet door hebben dat ze benzine opmaken door de motor te laten draaien... Iets na half zes kwamen er heel wat minibusjes aangereden. Nadat deze binnen gelaten werden, mochten wij, maar énkel wij, ook naar binnen en werden we naar de al even bollende bus verwezen. Een kaartje kopen!? Er werd ons duidelijk gemaakt dat dat moest wachten... oké, wachten dan maar... We zochten een goed plekje uit op de tweede rij (van een bank van drie). Op die manier zouden we niet door het raam gekatapulteerd kunnen worden bij bruusk remmen... Tja, je gaat toch anders denken, hoor ;oP
Precies om klokslag zes uur, het was ook licht geworden, gingen beide poorten van het busstation open en stormden de mensen het open veld binnen... Kostelijk om zien!... maar gelukkig dat wij niet mee moesten hollen! We zouden niet weten naar waar!
Iedereen stormde naar de bus of het minibusje dat ze nodig hadden. In onze bus leek iedereen vooraan te willen zitten. De meesten bleven dan ook vooraan recht staan... om af te dwingen dat een ander zijn plaats afgaf??
Op een gegeven moment kwam een man met een blauwe stoffen jas de bus op om de kaartjes/ticketjes te controleren... maar die hadden we niet... Er werd wat heen en weer geroepen door de man met de blauwe stoffen jas en die met de bruine stoffen jas... en we werden met rust gelaten... Blijkbaar waren er dus wél op voorhand, ergens, kaartjes te kopen!? Hm, toch wel chaotisch en vreemd allemaal! Op andere plekken in Afrika waar we al met het openbaar vervoer reisden, was het toch allemaal veel beter geregeld... dat is dan misschien een voordeel van kolonisatie!? En het feit dat Ethiopië nooit gekoloniseerd werd (enkel maar belegerd door de Italianen), maakt dat het nog steeds wat minder georganiseerd is??!! We mochten in ieder geval blijven zitten...
We hadden het absoluut niet verwacht, maar al om 6u15 reed de bus het busstation uit!
Het betalen van een busticketje kwam uiteindelijk ook nog goed. Toen de man met de blauwe stoffen jas weg was, kwam de man met de bruine jas, die ook de hele rit meeging, ons een ticket verkopen. Voor de afstand Aksum-Mek'ele (250 km, over Adigrat) betaalden we 90 birr (= € 2,83) per persoon. Onze bagage mocht gratis mee... Hierover had Johan vooraf vanalles gelezen: bagageprijzen waren nogal "variabel".
Tijdens de busrit werd rustig en veilig gereden: gelukkig! We reden langs verschillende bergkammen met prachtige kloven en plateaus! We hadden geen last van de bochten, haarspeldbochten en dergelijke... anderen duidelijk wel... menig plastieken zakje werd naar achteren doorgegeven...
Regelmatig stapte er eens een verkoper de bus op met voornamelijk drank en eten. Wij kochten, na een proevertje, een zakje geroosterde granen: lekker!
In de stad Adigrat, waar we rond 9u waren, stopte de bus voor "20 minuten" (in realiteit was dit bijna een uur doordat de chauffeur en de man in de bruine stoffen jas wat achter bleven, maar ook doordat één passagier "20 minuten" niet zo nauw nam).
We sliepen allebei nog vrij goed bij op die bus! Voor we het wisten, werd ons ook gezegd dat we in Mek'ele waren. Dit hadden we niet echt door omdat we niet in een busstation stopten. De meeste passagiers bleven nog zitten. De meesten gingen mee tot dekeindbestemming van de bus: Addis Ababa... Bwôh, dat is een lange busrit!
Het was bijna 13u toen we opnieuw een "bajaj" aanhielden om ons naar ons volgende hotel, Desta Hotel, te brengen. Dit bleek nog een serieus stukje rijden te zijn!
De rest van de dag rustten en sliepen we vooral. We waren blijkbaar toe aan een rustdag!
We gingen wel nog een "juice" drinken... wat ook wel weer grappig was, eigenlijk! We bestelden een juice. De "ober" vroeg ons of we een papaja- of een avocado-sap wilden. Op onze vraag om een "juice-mix" antwoordde hij dat dit niet kon omdat er énkel avocado was... :oD
Ine stond ondertussen helemaal vol beetjes, bedluizen-beetjes... en jeeeuuuken dat die deden! DEET voorkwam die beten helemaal niet. Gelukkig hielpen de cortisonenzalf die Ine bij had en de anti-allergiepilletjes een klein beetje tegen de jeuk... Vermoedelijk nam Ine ze, via haar pyjama, mee vanuit Dorze Lodge... Nadien doken de eerste beetjes namelijk op... Tot vandaag, 28-10, jeuken die ellendige beetjes nog altijd! Al zijn er gelukkig al verschillende verdwenen ondertussen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten