Na best een goede, maar toch wel korte nacht onder de blote sterrenhemel stonden we vroeg op. Bij zonsopgang viel de wind weg. Hierdoor doken er ineens van overal vliegen op en warmde het al erg snel op. Op aanraden van de gids ruimden we zo snel als mogelijk alles op en vertrokken we richting het gedeelte van de Danakilwoestijn dat "Dallol" genoemd wordt. Deze plek is een van de heetste plekken op aarde.
Daar waar de omgeving gisteren van zandkleur overging in de witte kleur van zout, veranderde het landschap nu van zandkleur, over wit van zout, naar oker en rode kleuren van verschillende mineralen...
Op een gegeven moment moesten we te voet verder omdat we een heuvel van versteende, gemineraliseerde, zouten brokken en platen - of iets dergelijks - over moesten. De gids vertelde dat momenteel dit gedeelte helemaal droog was, maar dit was ooit anders. Het kan zomaar zijn dat dit zo weer veranderd. De actieve geothermische velden veranderen regelmatig van plaats, aldus de gids.
We hebben al heel veel geothermische velden gezien, maar dít was... vreemd... interessant... bijzonder...
De op dit moment actieve "velden" hebben fel contrasterende kleuren en pruttelen langs alle kanten. Er hing een geur van zwavel, maar niet zo heel fel, zéker niet zo erg als we verwacht hadden.
Tijdens de Italiaanse bezetting van Ethiopië hebben de Italianen hier een fabriek gebouwd om de aanwezige mineralen te gebruiken om lucifers te maken. Na hun vertrek bleef de fabriek verder ongebruikt achter... en ligt er nu een hoop verroest materiaal.
Tussen de vele felle kleuren waren ook veel verschillende lila-paars gekleurde mineraal-afzettingen. Deze zagen we nog niet vaak, zeker niet in deze hoeveelheid.
Deze plek is vulkanisch en er komen drie tektonische platen samen: de Afrikaanse, Oost-Afrikaanse en Arabische Plaat. De rifts onder de Rode Zee, de Golf van Aden en de Grote Slenk, die de grenzen tussen deze platen vormen, komen onder de driehoek bij elkaar. De Danakildepressie is een van twee plaatsen op Aarde waar een mid-oceanische rug op het land kan worden bestudeerd (De andere locatie is IJsland).
We bezochten ook een pruttelend meertje. In eerste instantie dachten we dat het een warme bron was. De gids vertelde echter dat het een aardolie-achtige bron was. Het water was niet echt warm en was olie-achtig van textuur. Het was geel van kleur en vormde een glibberige afzetting aan de rand van de bron. Vreemd...
Bij een gat in het zout hielden we ook even halt. De gids vertelde ons dat er op de meeste plaatsen zo'n halve meter zout op het zoutmeer lag. In het meer zelf bevindt zich nog meer zout.
De zoutmijn van de Afar verandert steeds van plaats. Ze winnen immers steeds maar één laag zout en trekken dan verder. Op die manier heeft het zout steeds de tijd om zich terug op te hopen.
Het werk in de zoutmijn is ongelooflijk zwaar en ongezond. De Afar drinken zo goed als niets tijdens hun werkdag en het zout is slecht voor ogen, huid e.a. Het was onwerkelijk wat de Afar aan arbeid aan het verzetten waren in die hete temperaturen... Het was 45°C volgens de buitenthermometer van de jeep.
Na het uitkappen en uitsteken van grote stukken zout worden zouttegels van zo'n 5 kg uitgekapt. Deze worden samen gebonden en op de dromedarissen, ezels en/of paarden gehangen. Als alle zouttegels verdeeld zijn over de dieren vertrekt de karavaan. Acht dagen later komen ze aan in Mek'ele, waar het zout verkocht wordt. Dit zout wordt bijna niet meer verkocht voor consumptie. Het wordt nog voornamelijk gebruikt om onder het voedsel van de dieren te mengen. Hierdoor geven koeien meer melk en zouden lammetjes sneller spieren ontwikkelen (doordat ze meer gaan drinken door de dorst die ze krijgen van het zout)...
Bijna 1200 km² van de Danakildepressie wordt bedekt door zout.
De Afar gaan, al is het verplicht, niet naar school. De jongens beginnen al jong in de zoutmijn te werken. De overheid probeert dit te doorbreken door dorpen te bouwen met gratis water, elektriciteit, onderwijs enz. voor de Afar. Het nomadische leven opgeven en het dicht bij elkaar gaan wonen van verschillende Afar-families blijkt niet gemakkelijk te zijn...
...maar dat het huidige leven van de Afar zo niet kan blijven duren, is duidelijk...
We waren echt zwaar onder de indruk!
Nadien gingen we lunchen en reden we met z'n allen naar een guesthouse... We keken al uit naar de douche, de WC... en het beetje luxe... Dat bleek toch enigszins tegen te vallen: De douches hadden enkel koud/lauw/buitentemperatuur water en waren primitief. De WC waren "Franse WC's" en de slaapplekken... waren matrassen op de grond... David en wij hadden nog geluk dat wij als eerst aankwamen en we naar de kleinste slaapkamer gestuurd werden. De anderen werden verdeeld over twee grotere slaapkamers...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten